Durian Sukegawa - "Kwiat wiśni i czerwona fasola"

Autor: Durian Sukegawa

Tytuł: Kwiat wiśni i czerwona fasola

Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielońskiego

Data wydania: 24 października 2018

Liczba stron: 174

Ocena: 9/10

Opis:

Słodko-gorzka opowieść o życiu i naleśnikach

Sentaro, chłopak bez wykształcenia, z trudną przeszłością i pogrzebanymi marzeniami o karierze pisarza, pracuje w sklepiku z dorayaki - tradycyjnymi naleśnikami nadziewanymi słodką pastą z czerwonej fasoli. Niestety interes nie idzie tak dobrze jak powinien, a klienci rzadko zaglądają po słodkości. Na dodatek Sentaro czuje, że życie przecieka mu przez palce i tylko kwitnące wiśnie przypominają o upływie czasu.

Pewnego dnia próg jego sklepu przekracza staruszka Tokue, która potrafi przygotować doskonały farsz do dorayaki. Starsza pani zaczyna uczyć tej sztuki Senatro, a jej talent kulinarny i mądrość na zawsze odmieniają życie chłopaka. Gdy przeciwności losu i społeczne uprzedzenia wystawią ich relację na próbę, bohaterowie będą musieli odpowiedzieć na pytanie, co jest w ich życiu najważniejsze.

Kwiat wiśni i czerwona fasola to wzruszająca, pełna ciepła opowieść o zrozumieniu, radzeniu sobie z trudną przeszłością i przynoszącej odkupienie sile przyjaźni.

Na podstawie książki powstał zbierający doskonale recenzje film „Kwiat wiśni i czerwona fasola” w reżyserii Naomi Kawase.

Recenzja:

Na tę książkę trafiłam zupełnie przypadkiem. Wcześniej nie słyszałam o filmie na jej temat ani o niej samej. Jednak kiedy przeczytałam jej opis, wiedziałam że bardzo chcę ją przeczytać. No i w końcu się za nią zabrałam, bo trochę u mnie leżała, więc dzisiaj mogę się z Wami podzielić moją opinią na jej temat.

Chłopak bez wykształcenia pracuje w sklepiku dorayaki - tradycyjnymi naleśnikami nadziewanymi słodką pastą z czerwonej fasoli. To nie jest szczyt jego marzeń, bo od zawsze marzył aby być pisarzem. Sam sklepik również nie prosperuje zbyt dobrze więc i klienci rzadko zaglądają. Jego życie odmienia się kiedy poznaje staruszkę Tokue, która potrafi przygotować doskonały farsz do dorayaki. Jednak tę parę bohaterów spotka mnóstwo przeciwności losu i społeczeństwa. To stawia przed nimi pytanie, co tak naprawdę w ich życiu liczy się najbardziej.

Trochę się zdziwiłam, kiedy okazało się, że ta książka jest stosunkowa krótka. No ale skoro nakręcono na jej podstawie film, dosyć wysoko oceniany, no to musi być potencjał. I po przeczytaniu mogę już Wam powiedzieć, że można by stwierdzić, że jest ona za krótka jak na tę historię, ale ja myślę, że jest wprost idealna. Na niespełna 200 stronach, autor zawarł wszystko co najlepsze.

Mogłoby się wydawać, że ta książka jest prosta i raczej nic ciekawego się w niej nie dzieje. Otóż właśnie, że nie. Bohaterowie stają przed ogromnym wyzwaniem. Poprzez przeciwności jakie ich spotykają muszą sami zdać sobie sprawę z tego co jest dla nich najważniejsze w życiu i na co chcą postawić.

Bardzo podoba mi się aspekt kulinarny tej książki. Nigdy nie miałam okazji jeść dorayaki, ale czytając, nabrałam takiej ochoty na zjedzenie tego przysmaku, że zaraz buszowałam w Internecie po jakiś przystępny przepis. Jeszce nie zrobiłam, ale mam nadzieję, że niedługa uda mi się w końcu tego dokonać. Na pewno podzielę się z wami na zdjęciu rezultatem. Ale wracając do tematu, w tej historii to danie odgrywa bardzo ważną rolę i tak naprawdę gdyby nie ono, to nie byłoby całej tej książki.

Bardzo podoba mi się kreacja bohaterów i choć autor nie wprowadza ich za wielu do historii, to te dwie główne postaci, są niesamowicie dobrze napisane, z głębią i w taki sposób, że czytelnik chce wiedzieć jak potoczą się ich losy.

Bardzo spodobał mi się styl autora. Szybko przeczytałam całość i nawet się nie obejrzałam a już był koniec. Sukegawa dotyka ciężkich i ważnych tematów w swojej historii. Pod płaszczykiem pięknej otoczki, kryje się głębsze przesłanie dla czytelników, które czyni tę książkę bardzo wartościową.

Ta książka utkana jest z małych szczegółów, które są w stanie zauroczyć czytelnika swą prostotą, a także pięknem. Tutaj na próżno szukać szaleńczej akcji, czy zapierających dech sytuacji. Choć tak naprawdę dech mogą zapierać właśnie te maleńkie szczegóły, które w każdej innej historii uchodziłyby za zbędne, jednak tutaj mają one szalenie ważne znaczenie. Prostota tej historii jest chyba jej największym atutem.

Czytając całość recenzji, chyba już się domyślacie, że gorąco Wam polecam tę pozycję. Ja mam nadzieję jak najszybciej zabrać się za oglądanie filmu. Bardzo chętnie zainteresuję się także innymi pozycjami z Serii z Żurawie, bo jeśli trzymają poziom Kwiatów wiśni i czerwonej fasoli, to biorę w ciemno.

Z książkowymi pozdrowieniami,

Klaudia.