E.K. Blair - "Echo"

Tytuł: Echo

Autor: E.K. Blair

Cykl: Czarny lotos (tom 2)

Wydawnictwo: NieZwykłe

Rok wydania: 2018

Liczba stron:  334

PATRONAT KSIĄŻKOWIRU

Ocena: 7/10

Opis:

Podobno najdłuższe zarejestrowane echo rozbrzmiewało siedemdziesiąt pięć sekund, ale zapewniam cię, że tym razem potrwa to o wiele dłużej. Ogłuszający huk stłumił wszystkie dźwięki i pogrążył otaczający mnie świat w ciszy, pozwalając, by echo zniszczeń przetrwało znacznie, dłużej niż było to zamierzone.

To echo będzie podążać za mną wszędzie, niszcząc mnie… i niszcząc ciebie. Chcesz odpowiedzi? Ja też.

Recenzja:

Co miesiąc na polskim rynku wydawniczym pojawia się tyle nowości, że nawet gdybym chciała, nie jestem w stanie nadążyć za wszystkimi. Trudno z tego zalewu książek wyłowić coś świeżego i wartego przeczytania, ale kiedy już się na coś takiego trafi… koniecznie trzeba to polecić. Polecam wam zatem książki E.K. Blair – zarówno Bang, jak i Echo. Gwarantuję, że jeszcze nie czytaliście czegoś tak pokręconego… i to niekoniecznie w pozytywnym sensie.

W pierwszej części, czyli Bang, poznaliśmy Ninę, żonę milionera, która wyszła za niego tylko po to, żeby się zemścić. Kiedy miała pięć lat, jej ojca, którego kochała nade wszystko, na jej oczach zabrali policjanci. Za nielegalny handel bronią skazano go na dziewięć lat więzienia, ale na dwa lata przed zakończeniem odsiadki został zabity, więc Nina, a właściwie Elizabeth, już nigdy go nie zobaczyła. Zamiast tego trafiła do rodziny zastępczej, gdzie przeszła przez prawdziwe piekło. Doświadczyła rzeczy, których żaden człowiek nie powinien nigdy doświadczyć, nie mówiąc o małej dziewczynce. Ktoś mógłby pomyśleć, że autorkę poniosła wyobraźnia, ale prawda jest taka, że to, co przydarzyło się głównej bohaterce, mogło zdarzyć się naprawdę, bo ludzie są zdolni do najgorszego okrucieństwa. Ogranicza ich jedynie wyobraźnia.

Nikt nie mógłby przejść przez to, przez co przeszła Elizabeth, i być normalnym. I Elizabeth taka nie jest. Jest najbardziej nienormalną bohaterką, o jakiej czytałam. To świetna aktorka, manipuluje ludźmi, by osiągnąć swój cel – a jest nim śmierć męża, ale ma też inną stronę: daje się krzywdzić i wykorzystywać, za nic ma swoje ciało. Kiedy na pewnej imprezie poznaje Declana, dostrzega szansę na realizację swojego pokręconego planu zemsty. Uwodzi go i manipuluje nim, chcąc rozegrać to w taki sposób, by Declan zabił Benneta. Po drodze się jednak zakochuje, a to, jak możecie się domyślać, bardzo komplikuje sprawę.

Zakończenie pierwszej części było naprawdę świetne. Choć książka nie była wolna od schematów, a Declan z jego upodobaniem do przejmowania całkowitej kontroli podczas seksu za bardzo przypominał Greya, autorka wymyśliła coś na tyle oryginalnego, że gdy skończyłam czytać, byłam pod wrażeniem, a to naprawdę rzadko mi się to zdarza. Lubię takie zakończenie, gdzie wszyscy giną. I, znając zakończenie całej trylogii, już teraz mogę napisać, że gdyby na tym rzeczywiście się skończyło, oceniłabym tę książkę wyżej. Ale autorka postanowiła napisać ciąg dalszy.

Jak możecie się domyślać, w końcu wyszło na jaw, że Elizabeth manipulowała Declanem, przez co ją znienawidził. Nic dziwnego, na jego miejscu też kopnęłabym ją w cztery litery. Ale w drugiej części, po tym co się stało, Nina przestaje istnieć. A Elizabeth w niczym nie przypomina tej pewnej siebie kobiety, która z łatwością manipulowała ludźmi. Jest załamana, bo myśli, że Declan nie żyje, zresztą sama też splamiła ręce krwią. Ta część jest równie nienormalna, jak poprzednia, może nawet bardziej. Bohaterowie krzywdzą się nawzajem, ich relacja jest chora i aż krzyczy o doktora (rym niezamierzony). Obojgu przydałaby się rozmowa z psychiatrą, ale żadne z nich się na to nie decyduje, bo jak wiadomo, w książkach tego typu rolę terapeutyczną odgrywa dziki seks. W tej części autorka również nie stroni od przemocy, Elizabeth zostaje porwana i jest brutalnie torturowana. Po raz kolejny to, co przeżywa, u normalnego człowieka wywołałoby wielką tramę, ale jak już ustaliliśmy, ona nie jest normalna. Okazuje się też, że Elizabeth wplątała się w coś o wiele większego, niż myślała początkowo, snując swoje plany zemsty.

Co mogę napisać, ta seria, choć w pewnym stopniu schematyczna, jest też oryginalna. Przeczytałam setki książek, ale nie spotkałam się jeszcze w literaturze z bohaterami, którzy byliby równie psychiczni (pewnie dlatego, że nie czytałam wielu kryminałów), a relacje między nimi równie toksyczne. Oczywiście Elizabeth i Declan się kochają, ale to nie jest urocza para. Łączy ich desperacja, zwierzęca potrzeba, uczucie, które pochłania całkowicie i nieodwracalnie, czyniąc jedną osobę całkowicie zależną od drugiej.

Książki, zarówno Bang, jak i Echo, polecam ludziom o mocnych nerwach, bo dostarczają wielu emocji i niekoniecznie jest to zachwyt i rozrzewnienie. Pełno tu brutalnego seksu, opisów przemocy, która niejednokrotnie wykracza poza granice pojmowania, a bohaterowie potrafią zabić człowieka bez mrugnięcia okiem. Zabrać się za czytanie tych powieści to jak wsiąść na rollercoter. Odważycie się?