Andrzej Pilipiuk – "Konan Destylator"

Autor: Andrzej Pilipiuk

Tytuł: Konan Destylator

Tytuł kolekcji: Mistrzowie Polskiej Fantastyki 20

Wydawnictwo: Fabryka Słów i Edipresse Polska

Rok wydania: 2018

Ilość stron: 320

Ocena: 6/10

Opis:

Jakub Wędrowycz to przerażający wiekowy ochlapus, wiejski egzorcysta, bimbrownik i kłusownik.

Poraża otoczenie wyglądem, zapachem i kulturą osobistą – a raczej jej brakiem. W towarzystwie równie odrażających kumpli pije, produkuje samogon, wdaje się w awantury oraz wypełniając wolę przodków, regularnie likwiduje przedstawicieli wrogiego rodu – Bardaków.

Recenzja:

Już po samym opisie można powiedzieć, że Jakub Wędrowycz to gość, z którym nie ma żartów. Może budzić strach, odrazę czy śmiech, ale zdecydowanie nikt nie chce z nim zadzierać. Książki, w których się pojawia, zawierają naprawdę ciekawe, pełne specyficznego humoru opowiadania, przy których można się zrelaksować, pośmiać i zwyczajnie dobrze spędzić czas, o ile jest się fanem tego typu humoru, karykatur czy groteski. Ja jestem jak najbardziej, dlatego spędzało mi się z Jakubem czas naprawdę świetnie. Czym tym razem zaskoczył mnie staruszek?

Jak zwykle nasz egzorcysta nie miał łatwo. Przyszło mu się zmierzyć z kolejnymi wyzwaniami, ale jeśli by im nie podołał, nie nazywałby się przecież Wędrowycz! Dlatego gdy na jego progu pojawia się Niebieskooki Ninja albo gdy okazuje się, że ma do czynienia z wampirem czy też należy zlikwidować szalonego profesora, Jakub nawet się nie waha. W końcu wiejski egzorcysta to człowiek wielu talentów, nawet jeśli tym największym nadal pozostaje wychylanie kieliszków samogonu.  

Jak już napomknęłam na początku, książki o Wędrowyczu nie są dla każdego. Sama postać Jakuba może wywoływać różne reakcje, ja sama na początku byłam do niej dość nieprzychylnie nastawiona, ale szybko przekonałam się, że ten zdziwaczały bimbrownik jest naprawdę świetnym bohaterem. Jego przygody sprawiają, że uśmiech nie schodzi z twarzy, nawet jeśli czasem jest to uśmiech zażenowania. Myślę, że niełatwo było autorowi stworzyć tę postać, wrzucić ją w naszą polską, oczywiście nieco przerysowaną, nieco zdeformowaną, ale nie do końca, rzeczywistość i jeszcze dodać temu wszystkiemu realizmu i pazura, ale Pilipiukowi się udało. Wiecie, jak to bywa – najchętniej w końcu czyta się o superbohaterach, o szlachetnych postaciach, o pięknych draniach i tym podobnym, a przecież Jakub jest całkowitym zaprzeczeniem tych popularnych wzorców. A mimo to świetnie się o nim czyta. Wędrowycz bawi, Wędrowycz przeraża, konsternuje i budzi odrazę, ale jest jednym z najfajniejszych wiejskich egzorcystów, ochlapusów i kłusowników, jakich można spotkać!

W tym tomie mamy do czynienia z wieloma przeróżnymi wątkami. Książka podzielona jest bowiem na kilkanaście opowiadań, dłuższych i krótszych, które zawierają opisy poszczególnych momentów z życia bohatera. I tak na samym początku przychodzi mu zmierzyć się z Niebieskookim Ninją, później Jakub musi poradzić sobie z wampirem, przyjdzie mu też zapolować na oktoelefanta czy… odwiedzić rodzinę. Całość jak zwykle napisana jest w humorystycznym, lekkim tonie, przez co czyta się historie szybko i z przyjemnością. Myślę, że każdy czytelnik znajdzie tu coś dla siebie, bo opowiadania są pomysłowe, zabawne i często kończą się zaskakująco – na przykład „Stalkerzy”, których zakończenie było naprawdę komiczne, ale i tak moim ulubionym pozostaje „Zamiana”, przy której bawiłam się najlepiej.

Jeśli jeszcze nie mieliście okazji poznać Jakuba Wędrowycza, spotkać się z jego specyficznym otoczeniem, problemami, z którymi się boryka, jak najbardziej was zachęcam do spróbowania. Będzie zabawnie, będzie odrażająco i przerażająco, będzie też ciekawie i wciągająco. Jeśli tylko macie odwagę, po prostu sami sprawdźcie, czy postać Jakuba do was przemawia. Do mnie przemówiła i naprawdę spędziłam z nią dobrze czas.