Jakub Ćwiek - "Kłamca 1. Cyngiel niebios"

Autor: Jakub Ćwiek

Tytuł: Kłamca. Cyngiel niebios

Wydawnictwo: SQN

Rok wydania: 2018, wydanie III zmienione i poprawione

Ilość stron: 304

Ocena: 7/10

Opis:
Jest jeden Bóg... To znaczy był, bo odszedł i dziś nikt nie wie, gdzie się podziewa. Zanim jednak zniknął na dobre, dał ludziom wyobraźnię, wolną wolę i siłę wiary, a ci wykorzystali owe dary, by stworzyć sobie nowych bogów, półbogów, tytanów i innych, którzy zasiedlili ziemię i wprowadzili nowe porządki.

Aniołowie potrzebują sojusznika, którego nie obowiązują ich rygorystyczne zasady i prawa. Kogoś, kto pomoże im wygrywać w toczących się na ziemi starciach i bez problemu odnajdzie się zarówno pośród istot mitycznych, jak i współczesnych ludzi. Wybór archaniołów pada na Lokiego, boga ognia i kłamstwa z panteonu Asów. Współpraca zaczyna się obiecująco, ale czy ktoś taki jak on da się długo trzymać na krótkiej smyczy?

Recenzja:

Wątki mitologiczne w powieściach są częste, bo można je czerpać ze, zdawałoby się, worka bez dna. Świat bogów: czy to greckich, rzymskich, nordyckich, słowiańskich… i mnóstwa innych, jest tak rozbudowany, że nigdy się nie znudzi, a tematy nigdy się nie skończą. No i jakie daje możliwości – przecież co pisarz, to nowa wizja tego, jak mają wyglądać poszczególne postacie. Uwielbiam tą różnorodność, a także świeże pomysły, jakie do znanych historii wprowadzają autorzy, dlatego gdy dostałam szansę na zapoznanie się wreszcie z cyklem Kłamca, musiałam z niej skorzystać. I jedyne, czego żałuję, to tego, że stało się to tak późno!

Między poszczególnymi panteonami z różnych regionów świata trwa wojna. Słudzy jedynego Boga muszą sięgać po wszelkie dostępne środki, by przechylić szalę zwycięstwa na swoją stronę. Dlatego proponują układ nordyckiemu panu kłamstwa, Lokiemu, który od teraz ma pomagać im w najgorszych przypadkach. Tylko sami nie mają pojęcia, na co tak naprawdę się piszą, wchodząc w interesy z Kłamcą. On nie załatwia swoich spraw zwyczajnie, jego metody nie zawsze są najlepsze. No ale trwa wojna, więc wszystkie chwyty dozwolone, prawda?

Muszę przyznać, że postać Lokiego kojarzy mi się przede wszystkim z marvelowską wersją z filmów (którą absolutnie uwielbiam), nawet jeśli czytałam także mity skandynawskie oraz kilka powieści, w których ta postać się pojawia. Zastanawiałam się więc, jak wykreuje swojego bohatera Jakub Ćwiek. Z zadowoleniem przyznam, że stworzył naprawdę ciekawą, zabawną i wielobarwną postać, a na dodatek udało mu się oddać świetnie też podstępny, szelmowski, ironiczny obraz Kłamcy. Od razu go polubiłam, nawet przed pierwszym wypowiedzianym przez niego zdaniem, a później już było tylko lepiej.

Narracja w książce prowadzona jest w trzeciej osobie i to jak najbardziej dobre rozwiązanie, bo przenosimy się w wiele miejsc, obserwujemy różnych bohaterów, którzy w ten czy inny sposób zostaną powiązani z Lokim. I chociaż w książce brakuje rozbudowanych opisów miejsc, nie uznaję tego za dużą wadę, bo sama nie przepadam za ciągnącymi się na kilkanaście stron długimi wywodami. Poza tym akcja tutaj dzieje się w tak wielu miejscach, że gdyby chcieć je wszystkie szczegółowo opisać, czytelnik zanudziłby się na śmierć. W powieści przeważają więc dialogi, ale to sprzyja tylko szybszemu tempu, narzucanemu każdemu kolejnemu opowiadaniu i sprawia, że książkę czyta się łatwo, przyjemnie i błyskawicznie.

Sam pomysł na schrystianizowanie nordyckiego bóstwa, wplątanie go we współpracę z Archaniołami, wydał mi się świetny, a jego realizacja jest naprawdę dobra, choć zabrakło mi trochę pogłębienia charakterów niektórych z nich, zwłaszcza tych, które pojawiają się najczęściej. Za to do gustu przypadł mi bardzo wątek Sygin, bo w tej odsłonie jeszcze nigdy jej nie spotkałam. To było miłe zaskoczenie, zresztą nie jedyne w tej książce, bo Ćwiekowi udało się naprawdę wiele razy wprowadzić coś zadziwiającego, dzięki czemu lektura była jeszcze bardziej ciekawa i zdecydowanie nie nużyła.

Kłamca Jakuba Ćwieka to naprawdę ciekawa powieść. Świetny pomysł, wciągająca fabuła, pomieszanie kilku kultur, mitów i wierzeń, a następnie wprowadzenie w to wszystko nordyckiego bóstwa to, jak się okazało, strzał w dziesiątkę. Jeśli macie ochotę na mnóstwo dobrego humoru (naprawdę dobrego, świetnie bawiłam się przy tej powieści), nowe spojrzenie na wątki religijne i mitologiczne, trochę tajemnic i akcji, koniecznie zapoznajcie się z historią boga kłamstwa, którą proponuje Ćwiek.  Jak się okazuje Loki jest świetny w każdym wydaniu, nie tylko marvelowskim, a kto wie, może dla was ten, którego proponuje autor, będzie nawet lepszy?