Stephen King - "Misery"

Autor: Stephen King
Tytuł: Misery
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2017
Ilość stron: 368
Ocena: 9/10

Opis:

Paul Sheldon jest autorem poczytnych tandetnych romansideł. Jego cykl o Misery Chastain zdobył ogromną popularność. Autor miał jednak już dość swojej bohaterki i w ostatniej powieści ją uśmiercił. Teraz postanowił zająć się pisaniem poważniejszych książek. Pewnego razu podczas zamieci śnieżnej jadąc po pijanemu samochodem uległ poważnemu wypadkowi. Odzyskał przytomność dopiero w stojącym na odludziu domu Annie Wilkes, byłej pielęgniarki uwielbiającej jego książki o Misery. Pobyt w domu Annie zamienia się w prawdziwy koszmar, gdy kobieta wraca z miasta z ostatnią książką Paula...

Recenzja:

Wielu wielbicieli twórczość Stephena Kinga uznaje „Misery” za jedną z najlepszych powieści w dorobku literackim autora. Osobiście, z losami Paula Sheldona spotkałam się wcześniej w wersji filmowej i już wówczas uznałam, że Kingowcy muszą mieć trochę racji. Po zapoznaniu się z oryginałem mam pewność - ta historia to prawdziwy majstersztyk.

„Misery” to drugi przeczytany przeze mnie utwór autora, który nie zawiera elementów nadnaturalnych, nie jest więc horrorem, a trzymającym w napięciu thrillerem. Brak ingerencji demonicznych mocy nie oznacza bynajmniej, że ta powieść nie wywołuje dreszczy. Moim zdaniem sytuacja rysuje się zgoła inaczej, bo „Misery” plasuje się bardzo wysoko w moim rankingu „straszności” książek pióra Kinga. Fabuła tej powieści jest bowiem realistyczna, brak w niej elementów fantastycznych, które wykluczyłyby możliwość ziszczenia się podobnego scenariusza w rzeczywistości, co sprawia, że czytelnik może spokojnie postawić się na miejscu głównego bohatera, a to wywołuje ciarki na całym ciele. „Misery” to historia podobna do tych, które faktycznie wiele razy miały miejsce, może odrobinę podkoloryzowana, jednak życie niekiedy pisze straszniejsze scenariusze.

Scenariusz tej konkretnej historii jest dosyć prosty. Znany i chętnie czytany (głównie przez kobiety) pisarz Paul Sheldon świętuje swój nowy początek polegający na napisaniu zupełnie nowej powieści i ostatecznym porzuceniu historii Misery, bohaterki jego serii bestsellerowych książek, które przyniosły mu sławę, ale także wiele zgryzot. Po suto zakrapianym wieczorze wbrew zdrowemu rozsądkowi siada za kierownicę i wyrusza na długo odkładaną przygodę życia, jednak po drodze przez góry napotyka śnieżycę, co ostatecznie prowadzi do wypadku, w wyniku którego łamie obydwie nogi i traci przytomność. Paula znajduje była pielęgniarka Annie Wilkies, która udziela mu pomocy, jednak szybko okazuje się, że wybawczyni jest tak naprawdę oprawcą, bo Paul zostaje uzależniony od leków, unieruchomiony, bez nadziei na ratunek, zdany na łaskę Annie, która okazuje się być największą fanką losów Misery, a powiedzieć, że ta nie jest szczególnie zadowolona ze sposobu, w jaki Paul potraktował jej ukochaną bohaterkę, byłoby niezłym eufemizmem.

King świetnie odmalował duszną atmosferę, która towarzyszy czytelnikowi od samego początku lektury. Akcja znakomitej większości powieści rozgrywa się w jednym miejscu - domu Annie, co oznacza, że zostajemy zamknięci w czterech ścianach z myślami Paula, a jest to nieprzefiltrowany strumień emocji, głównie lęku, bezsilności, świadomości nieuchronnej zguby, chwil trzeźwości umysłowej, a przede wszystkim nienawiści skierowanej ku oprawcy. „Misery” to  świetny dramat psychologiczny, niesamowity portret człowieka postawionej w sytuacji bez wyjścia, szczura zapędzonego w kąt klatki, którym kierują bezwzględne instynkty przetrwania. Z drugiej strony mamy tutaj szczegółowy i skrupulatnie wykreowany obraz psychopaty, ponieważ w toku powieści poznajemy coraz bliżej motywy Annie i studiujemy chorobę, która toczy jej umysł już od wielu lat.

Książce nie brak równie scen, w których dochodzi do konfrontacji między bohaterami i osobami postronnymi, słownej i fizycznej. King umie być zarówno subtelny, jak i niesamowicie brutalny w swoich opisach, a „Misery” to prawdziwa mieszanka wybuchowa. Z całego serca polecam ten utwór, jeśli lubicie historie mrożące krew w żyłach i jesteście gotowi na sporą dawkę niepokoju, którą z pewnością zapewni wam „Misery” nie tylko podczas, ale na długo po zakończeniu lektury.

Wasza Ariada :)