Bill Bass, Jon Jefferson - "Trupia Farma. Nowe śledztwa"

Tytuł: Trupia Farma. Nowe śledztwa

Autorzy: Bill Bass, Jon Jefferson

Wydawnictwo: Znak

Data wydania: 4 kwietnia 2018

Liczba stron: 304

Ocena: 6/10

Opis:

Nowa książka autorów kultowej „Trupiej Farmy”.

Nawet najostrożniejszy morderca zawsze pozostawi ślad, który go zdradzi. W skutecznym szukaniu tych śladów pomaga założona przez Billa Bassa słynna Trupia Farma – wyjątkowy naukowy projekt badania tego, co dzieje się z ludzkim ciałem po śmierci. Dzięki jego badaniom nauka jest w stanie wydrzeć zmarłym ich sekrety.

Czy odgryziona końcówka cygara może wskazać mordercę?

Jak zidentyfikować ciała ofiar eksplozji w nielegalnej fabryce fajerwerków?

Dlaczego muchy i ich larwy są najlepszymi sprzymierzeńcami antropologa sądowego?

Bill Bass, opisując najciekawsze i najdziwniejsze przypadki, jakie spotkał na swojej drodze, zabiera nas w mroczną i fascynującą podróż po świecie, gdzie nie ma zbrodni doskonałej.

Trzynaście nowych spraw z archiwum legendarnego detektywa kości!

Recenzja:

Trupia farma była jedną z pierwszych książek, które zrecenzowałam na tym blogu. Tak dokładnie to była druga. Pięć lat później wydawnictwo Znak postanowiło ją wznowić i wydać również kolejną książkę autorów o trupiej farmie. Te „nowe śledztwa” nie są jednak takie nowe, bo za oceanem książka miała premierę w 2004 roku, czyli ledwie rok po swojej poprzedniczce. Jesteśmy więc sporo opóźnieni i założę się, że ta pozycja nie do końca jest na czasie jeśli chodzi o odkrycia naukowe. W zasadzie jest pewnie mocno w tyle. Ale jak to mówią, lepiej późno niż wcale i fajnie, że książka wkrótce ukaże się i u nas.

Trupia farma to obszar na terenie Uniwersytetu Tennessee, na którym są prowadzone badania rozkładu ludzkich ciał. Za jej założyciela uważa się jednego z autorów tej książki, obecnie już dziewięćdziesięcioletniego William M. Bassa. Badania Bassa i jego uczniów są nieocenione dla kryminalistyki. Dzięki nim zmarli nie mają już prawie żadnych tajemnic przed badaczami, którzy na podstawie owadów obecnych w ciele są w stanie ocenić, jak dawno nastąpił zgon, a na podstawie kości mogą zidentyfikować płeć, wiek, wzrost i przyczynę śmierci. To przykłady, bo Bass w swoich opowieściach udowadnia, że sprawny antropolog sądowy jest w stanie zrobić bardzo wiele. Jednocześnie przypomina, że czasami wiedza uzyskana z takiego badania nie wystarczy. Możemy zidentyfikować ofiarę, określić czas i przyczynę śmierci, ale to nie oznacza, że automatycznie znajdziemy mordercę.

Jeśli jesteście fanami kryminałów i seriali kryminalnych, ostrzegam: po lekturze Trupiej farmy możecie zacząć zgrzytać zębami na niektóre rozwiązania fabularne. Akcje w stylu: podrzućmy koronerowi niezidentyfikowaną czaszkę, a on zadzwoni za dwa dni i powie nam, kto to, będą was irytowały (drugi sezon Jessiki Jones, gdyby ktoś był ciekaw).  

Jeśli zerkniecie na moją recenzję Trupiej farmy [klik], zobaczycie, że byłam tą książką zachwycona. Po latach wywody Bassa nie robią już na mnie takiego wrażenia. Niestety ma on tendencję do powtarzania się, zbyt rozwlekłego opisywania niektórych rzeczy i, nie bardzo wiem, jak to ująć, ale za dużo u niego „ja”. Bass lubi sobie wtrącić, że tego i tego uczył on właśnie, posuwa się nawet do zachwalania programu stworzonego przez swojego ucznia. Nie wątpię, że program jest wart wzmianki, ale momentami miałam wrażenie, że autor zwyczajnie go reklamuje (podał nawet cenę). Po którejś wzmiance o żonie zainteresowało mnie, że ciągle zmieniają się ich imiona i aż sobie to wygooglowałam. Ciekawostka: Bass miał trzy żony, z którymi był w następujących latach: Mary Ann Owen 8.08.1953­–27.05.1993 (zmarła na raka okrężnicy), Annette Blackbourne Bass 21.05.1994–25.05.1997 (zmarła na raka płuc) i Carol Lee Hicks od 17.12.1997. Nie komentuję tych dat, ale bez wątpienia żywotność Bassa robi wrażenie. Nie wiem jak teraz, ale w 2004, kiedy pisał posłowie do tej książki, choć od dawna był na emeryturze, ciągle miał pełen terminarz i ciągle prowadził bardzo aktywne życie naukowe. Co by nie mówić, mało kto może się czymś takim pochwalić.

Czy polecam? Mimo kilku wad, jak najbardziej. Trupia farma to fascynujący projekt, który zasługuje na uwagę. Dowiecie się z tej książki wielu ciekawych rzeczy, choć jeśli czytaliście poprzednią „część”, niekoniecznie będą to nowości. Niemniej jednak warto sięgnąć po tę pozycję i razem z autorami zgłębić tajemnice zmarłych.

Egzemplarz przedpremierowy dostałam od wydawnictwa Znak