L.A. Casey - "Alec" + "Keela"

Autor: L.A. Casey 

Tytuł: "Alec" + "Keela"

Wydawnictwo: Kobiece

Data wydania: 2018

Ilość stron: 568 + 176

Ocena: 7/10

Opis:

Uważana za czarną owcę Keela czuje się niedoceniona nawet przez własną matkę. Całe życie rywalizuje z kuzynką Micah, która niedługo bierze ślub i cała uwaga skupia się jak zwykle na niej. Kiedy Keela poznaje Aleca Slatera prosi go, aby poszedł na wesele i udawał jej chłopaka. To beztroski przystojniak, który kobiety traktuje jak przygody na jedną noc. Mimo że Alec zgadza się zostać partnerem rudowłosej ślicznotki, podkreśla, że nie robi nic za darmo. Przysługa, której oczekuje wykracza poza granice przyzwoitości. Jednak dziewczyna nie ma wyboru. 

Alec zatrzymuje to, co posiada.

***

Przed Keelą jeden z najważniejszych dni w życiu – przeprowadzka. Pragnie zamieszkać z narzeczonym i chce, aby wszystko poszło jak z płatka. Jednak kiedy jesteś zaręczona z jednym z braci Slater, musisz być przygotowana na szaleństwo. Spontaniczny Alec jak zwykle nie myśli o konsekwencjach i wybiera niefortunny moment na niespodzianki. Rozpętuje się piekło. Nieproszeni goście. Alkohol. Kłótnie. Dzika namiętność. Wszystko, co kryje się pod jednym nazwiskiem – Slater. Keela musi podjąć bardzo ważną decyzję. Czy jest gotowa?

Keela troszczy się o to, co kocha

Recenzja:

Seria o braciach Slater zdecydowanie jest jedną z najbardziej sławnych serii, jakie ostatnio pojawiły się na polskim rynku wydawniczym i to nie tylko ze względu na treść, ale tak samo na to, jak wydawnictwo przykłada się do promocji tych pozycji. Nie mogłam sobie odmówić tego, żeby się nie zapoznać z treścią drugiego tomu i dodatku do drugiego tomu, a że ciężko byłoby zrecenzować dodatek w osobnej recenzji, postanowiłam, że zrobię to w jednym poście - tak samo, jak w przypadku poprzedniego tomu. Tym razem dałam ocenę 7/10 - co jak na romans z nutką erotyzmu i tak jest całkiem niezłym wynikiem - i nie ma to nic wspólnego ze sposobem napisania, który był cudowny, ale raczej ma to związek z fabułą, która momentami wydawała mi się zbyt niedopracowana. Zresztą, zapraszam do czytania dalszej części recenzji!

Keela to dziewczyna z bardzo prostym życiem - skupia się na pracy, która nie ma nic wspólnego z jej pasją, próbuje schudnąć, gdyż sama siebie nie akceptuje i wręcz uwielbia swojego psa. Życie bohaterki nie jest jednak łatwe - ma złamane serce przez chłopaka, który niebawem bierze ślub z jej kuzynką, a na dodatek jej matka wręcz zmusza ją do tego, żeby się na nim zjawiła, mówiąc, że inaczej jej serce tego nie wytrzyma. Właściwie to Keela czuje pozytywne uczucia tylko do swojego wujka, ojca owej kuzynki i do swojej przyjaciółki, gdyż własnego ojca nawet nie znała. 

Dziewczyna, zmuszona do tego, żeby pojawić się na weselu swojej kuzynki Micah, wie, że nie może pojechać tam sama. Z racji kaprysu panny młodej, cała uroczystość ma się odbyć na jednej z wysp, gdzie ciągle jest ciepło, a goście mają zjawić się już kilka dni wcześniej, żeby się zaaklimatyzować i przystąpić do kilku powitalnych imprez. Keela, która poznaje Aleca przypadkiem, zaledwie kilkanaście godzin wcześniej, wie, że ten chłopak byłby w stanie odciągnąć jej myśli od pana młodego i całego tego wesela. A nawet więcej - wie, że Alec jest tak olśniewający, że Keela nie wyszłaby na desperatkę, która dalej rozpamiętuje to, jak została wykorzystana. Bohaterka zapomina więc o własnej dumie i postanawia poprosić mężczyznę o pomoc - nie jest to jednak takie łatwe, z racji tego, że ogniste temperamenty obu postaci bardzo szybko dają o sobie znać, a Alec przecież nie chce zrobić niczego za darmo, a właściwie - bez żadnych korzyści dla niego. Czy może jednak oczekiwać, że dziewczyna posłusznie zgodzi się na to, co jej proponuje? 

Alec to typ faceta, który wie, czego chce i jest bardzo uparty, żeby osiągnąć cel. Jest też bardzo podobny z charakteru do swojego brata - Dominica. Oboje mają duże ego i pewność siebie, której niejeden by im pozazdrościł. Wydaje mi się, że pod tym względem wszyscy bracia są podobni i żaden z nich nie przyjmuje odmowy. Co więcej - czasem zachowują się jak władcy wszechświata, jakby wszystko im się należało. Z jednej strony to fajne, bo lubię czytać o bad boyach, z drugiej - trochę przesada, bo tych braci jest aż piątka i czytanie o każdym z nich może okazać się większym wyzwaniem niż sądziłam: głównie ze względu na to, że będą wydawać się do siebie bardzo podobni. Niemniej jednak mam nadzieję, że tylko mi się tak wydaje i dalsze części będą przeprowadzone w inny sposób, z lepszą kreacją postaci - przy czym chodzi mi bardziej o różnorodność.

Ta historia wydawała mi się zbyt banalna i zbyt szybka - tak naprawdę akcja drugiego tomu, który ma prawie sześćset stron, skupia się głównie na tygodniu spędzonym na wyjeździe. Naprawdę, to zajmuje masę z tej książki - a w ciągu tego wypadku okazuje się, że Alec i Keela bardzo się lubią i coś ich do siebie ciągnie, ale... naprawdę nie rozumiem idei wyznawania uczuć po wspólnie spędzonym z kimś tygodniu. To mało realistyczne, biorąc pod uwagę, jak działa współczesny świat. Raczej nikt nie zakochuje się od pierwszego wejrzenia, a tym bardziej nie stara tak szybko z kimś być, jeśli początkowo o tej osobie odniosło się raczej negatywne wrażenie. To jest główny minus tej książki i możecie mówić, że tak jest w masie romansów - jasne, ale też w wielu innych ten schemat miłości od pierwszego wejrzenia jest przełamywany, a uczucia i emocje są budowane powoli i od postaw, co sprawia, że czytelnik jeszcze bardziej czeka na końcówkę.

Muszę jednak przyznać, że zakończenie dodatku trochę mną wstrząsnęło i zdecydowanie chciałabym poznać ciąg dalszy - jestem pewna, że wydawnictwo niebawem wyda kontynuację, więc nie mogę się doczekać tego, jak rozwiąże się sytuacja, z którą zostawiła nas autorka! Nie mogę odmówić autorce tego, że książki są napisane w świetny sposób i czyta się je z taką lekkością i łatwością, że nie da się tego opisać. Zarówno "Aleca", jak i "Keelę" dosłownie pochłonęłam wzrokiem - w jeden wieczór zapoznałam się z oboma tomami, a razem liczą one jakieś siedemset stron, więc nie jest to takie łatwe wyzwanie dla większości z nas, czytelników! 

L.A. Casey doskonale włada językiem i wie, jak napisać dobrą powieść. Żałuję tylko, że nie skupiła się bardziej na przemyśleniu fabuły tej powieści i na stworzeniu postaci Aleca, który byłby mniej podobny do swojego brata, Dominica. Pisarka przelewa bardzo dużo emocji na kartki i jak dziewczyna Dominica starała się je rozładować poprzez wybuchy złości, tak Keela... po prostu płacze, praktycznie cały czas, co jest trochę wkurzające, ale mam nadzieję, że to był wypadek przy pracy i w dalszych częściach nie będzie to schemat. Nie wyobrażam sobie, co miałyby robić kolejne bohaterki: śmiać się, słuchać muzyki klasycznej, szydełkować? Niemniej jednak warstwa emocjonalna w tych książkach ma się całkiem dobrze i czytelnik łatwo jest się w nią w stanie zatopić - mam tylko nadzieję, że większość reaguje lepiej niż główna bohaterka i nie płacze cały czas, praktycznie bez powodu nad tą opowieścią.

Okładki do całej tej serii są robione w bardzo podobny sposób - skupiają się na wyglądzie bohaterów, albo na ich największych atutach. Do tego mają tylko odmienną kolorystykę. Niemniej jednak oprawa graficzna do tego cyklu jest bardzo fajna i dobrze, że poszczególne części do siebie pasują. Fajnie będzie zobaczyć efekt końcowy na półce, kiedy zbiorę już wszystkie elementy - a raczej wszystkie pozycje. 

Podsumowując, "Alec" i "Keela" to fajne romanse, ale to tylko romanse, więc nie wyobrażajcie sobie zbyt dużo i nie stawiajcie poprzeczki zbyt wysoko, bo się na tym przejedziecie. Polecam do czytania, jeśli jesteście już po poprzednich tomach "Dominicu" i "Bronagh", z racji tego, że w tamtych częściach lepiej byłą wytłumaczona historia chłopców i jak dla mnie powinno się czytać to wszystko po kolei - najgorsze, że wypadałoby też znać wszystkie dodatki, żeby być na bieżąco, co trochę obciąża portfel. Ale czego się nie robi dla czytelnictwa?

Pozycje te dostałam od Wydawnictwa Kobiecego