Jarosław Grzędowicz - "Pan Lodowego Ogrodu. Tom 2"

Autor: Jarosław Grzędowicz

Tytuł:Pan Lodowego Ogrodu. Tom 2

Tytuł kolekcji: Mistrzowie Polskiej Fantastyki

Wydawnictwo: Fabryka Słów i Edipresse Polska

Rok wydania: 2018

Ilość stron: 511

Ocena: 8/10

Opis:
Pan z Wami!
I ogród jego. W stylu Grzędowiczowskim. Mrocznym. Bujny okrucieństwem, co na manowcach ludzkiej duszy zakwita. Upiorny niczym świat z płócien Boscha.
On zstąpił z Ziemi i rozkazał Ludziom Wężom brać wszystko. Siali strach i terror. Oni byli Wężami. Reszta - karmą dla Węży.
Tropiący Go Vuko wie już, że świat, do którego trafił ma, jak włócznia, dwa ostrza: życia i śmierci, dobra i zła. Nie ma środka. Nie ma nie wiem. Wybierasz rękojeść w dłoni, albo ostrze w brzuchu. Decydujesz w ułamku sekundy. I raz na zawsze. Ręce, ewentualnie, umyjesz potem. Z krwi.

Recenzja:

Po przeczytaniu pierwszej części Pana Lodowego Ogrodu, nie mogłam się doczekać kolejnej, dlatego gdy tylko dostałam ją w swoje ręce, zabrałam się za czytanie. Jako że jest to drugi tom, nie będę w stanie uniknąć opisania niektórych wydarzeń, które miały miejsce w pierwszym, także ostrzegam już w tym miejscu przed nawiązaniami i spojlerami. Postaram się ich wystrzegać, ale jak wiadomo, w przypadku kontynuacji nie zawsze jest to możliwe. Jeśli natomiast czytaliście tom pierwszy, to zaglądajcie do dalszej części recenzji bez strachu!

Na Midgaard powracamy niedługo po wydarzeniach, które miały miejsce na końcu tomu pierwszego. Vuko, tropiący Van Dykena, padł jego ofiarą i przekonał się, że w tym świecie nic nie jest takie, jak mu się wydawało, a mimo to nadal uparcie zaprzecza każdemu przejawowi magii. Mamy też dziedzica Tygrysiego Tronu, rzuconego na emigrancką poniewierkę, zmuszonego do ucieczki ze swojego kraju i poddawanego po drodze wielu próbom. Obaj bohaterowie i w tym tomie nie zostali oszczędzeni przez autora, a wydarzenia, w których brali udział, były jeszcze mroczniejsze, czasami okrutniejsze, niż można sobie wyobrażać. Ale przecież na Midgaardzie trwa wojna bogów. Miecz ubrudzony krwią czy ucieleśniane koszmary są tu na porządku dziennym.

Muszę przyznać na początku, że tak strasznie wyczekiwałam tego tomu i… nie zawiodłam się ani trochę. Mimo że początkowe rozdziały lekko mi się dłużyły, później wciągnęłam się w fabułę tak mocno, że nie miałam czasu na żadne inne czynności. Przede wszystkim świat Pana Lodowego Ogrodu jest tak pochłaniający, że podczas lektury nie istnieje nic innego. Okrutna rzeczywistość, prawdziwa do bólu i przerażająca, zdaje się istnieć tuż obok nas, dlatego jesteśmy w stanie jeszcze bardziej wczuć się w sytuację ulubionych bohaterów, współczuć im i dopingować w ich misjach.

Pisałam już, że polubiłam obu bohaterów, a w tej części moje uczucia tylko się umocniły. Ironiczny Drakkainen i bystry „Ardżuk” to osoby, do których łatwo zapałać sympatią. Z każdą kolejną stroną coraz bardziej wczuwałam się w ich sytuację i z przejęciem obserwowałam wydarzenia, którym musieli stawiać czoła. Mieliśmy tutaj też bardziej rozbudowane postaci poboczne, choćby Brusa czy kilku przyjaciół Vuko z Lodu Ognia. Poza tym dołączyła jedna, niespodziewana postać (choć czy można mówić w jej wypadku o postaci?), która dodawała jeszcze więcej humoru, a w akcji sprawdzała się jak nikt inny – zresztą, w końcu po to została stworzona.

Jarosław Grzędowicz po raz kolejny dostarczył nam mnóstwa zabawy, strachu i przyjemności. Świat przez niego stworzony jest realistyczny, rządzi się swoimi prawami, jest fascynujący, pochłaniający i zdecydowanie nie można z niego po prostu wyjść i udawać, że nie wywarł na nas ogromnego wrażenia. Bohaterowie z krwi i kości, zaskakujące zdarzenia i humor – właśnie to znajdziecie w tej książce. To i jeszcze więcej, bo doświadczycie podczas czytania strachu, radości, smutku i współczucia. I mimo przerażenia będziecie chcieli wrócić na Midgaard nie raz, nie dwa. Ja z pewnością chcę i znów z niecierpliwością wyczekuję kolejnej dawki fantastycznych emocji, których dostarczają tylko takie wspaniałe książki, jak Pan Lodowego Ogrodu.

Za książkę dziękuję wydawnictwu FabrykaSłów oraz Edipresse Polska