Ilona Andrews - "Magia uderza"

Autor: Ilona Andrews

Tytuł: Magia uderza

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Rok wydania: wznowienie – 2018

Ilość stron: 432

Ocena: 10/10

PATRONAT KSIĄŻKOWIRU

Opis:

Zalewana falami magii Atlanta od dawna nie jest ani bezpiecznym schronieniem, ani miejscem gdzie można znaleźć chwilę wytchnienia. Mało kto wie o tym równie dobrze, co Kate Daniels. Tym razem jednak nawet ona odkryje rzeczy, o których nie miała pojęcia. Kiedy jej przyjaciel Derek zostaje pobity niemal na śmierć Kate w pogoni za oprawcami dociera na Arenę. To miejsce w podziemiach Atlanty, gdzie odbywają się nielegalne walki na śmierć i życie. Szukając sprawiedliwości Kate kładzie na szali własne życie - zarówno stając na Arenie, jak i postępując całkowicie wbrew zakazom wściekłego Władcy Bestii.

Recenzja:

Jeśli ktoś czytał recenzję dwóch poprzednich części (1 i 2), nie może nie wiedzieć, że Ilona Andrews wielką pisarską parą jest.  Mówię to z odrobiną humoru, ale jednocześnie dokładnie to mam na myśli, bo nie wiem, może już wspominałam, że to mój ulubiony pisarski duet? Jakieś dziesięć razy w poprzednich recenzjach? W każdym razie nie spotkałam niczego spod pióra tej pary, co by mnie w jakimkolwiek stopniu zawiodło – a czytałam także w wersji angielskiej jej inne serie – tak samo jest też w wypadku trzeciego tomu o Kate Daniels. Ale od początku.

Atlanta po Zmianie nigdy nie była bezpiecznym i przytulnym miastem. Przeplatające się fale magii i techniki wtrącają się w życie mieszkańców, a taki klimat sprzyja pojawianiu się co rusz nowych niebezpieczeństw. Tym razem Kate Daniels ma stanąć naprzeciw innego rodzaju zagrożenia, bo to jej przyjaciel potrzebuje pomocy. To doprowadza ją i resztę grupy do Areny, na której odbywają się krwawe walki na śmierć i życie, w których udziału zakazuje Władca Bestii. Ale Kate nigdy nie lubiła podporządkowywać się rozkazom. A skoro sprawa staje się poważniejsza, niż na początku się wydawało, zaryzykuje wszystko, by ochronić tych, na których jej zależy.

Przede wszystkim podobał mi się rozwinięty wątek przyjaciół Kate. Do tej pory poznaliśmy ich już dość dobrze, ale dopiero w tej części możemy tak naprawdę zrozumieć większość ich zachowań, dowiedzieć się  o nich jeszcze więcej. Walka na arenie pokazuje też, że wszyscy są ludźmi, na których można polegać. Jest to fajny wątek, bo naszą bohaterkę poznaliśmy przecież jako samotną i stroniącą od przyjaźni kobietę, tymczasem zebrała się wokół niej ciekawa, specyficzna i zwyczajnie mocna grupa osób, na którą może liczyć.

Poza tym wątek romansowy zostaje w tej części wreszcie trochę bardziej rozwinięty. Naprawdę chyba nigdy nie ubawiłam się tak dobrze podczas obserwowania tego, jak uczucia dwójki bohaterów powoli ewoluują w coś poważniejszego. I chociaż nie mamy tutaj już całkowicie wyklarowanej sytuacji, wszystko idzie w raczej dobrym kierunku i kto wie, jak to się dalej potoczy? Poza tym pojawia się więcej niż jeden taki wątek, ale to wcale nie oznacza, że mamy tutaj przesyt słodkości, co to, to nie. Bo takie postacie jak Kate, Władca Bestii czy Andrea i Rafael zdecydowanie nie należą do osób, które chadzają na spacery w świetle księżyca i wysyłają sobie wiadomości z serduszkami. I to jest także jedna z rzeczy, dla których tak uwielbiam tę serię – bo wątki romansowe są prawdziwe, nie mają tej sztuczności i patosu, jak to czasami bywa, a poza tym są pełne emocji, humoru i uszczypliwości.

Dostajemy tutaj także coraz więcej smaczków z przeszłości Kate. Na razie autorzy raczyli nas zaledwie skrawkami jej historii i chociaż dawali jakieś wskazówki, czasami urywali trop i tak naprawdę nie można było powiedzieć do końca, czy nasze domysły były słuszne. Tym razem dzieje się inaczej i cieszę się, że moje przypuszczenia mogły się sprawdzić, choć kilka rzeczy nadal mnie zaskoczyło.

W tej części rzeczywiście coś uderzyło i to potężnie. Nie tylko w miasto, nie tylko w jego mieszkańców, ale także w czytelnika, bo ten tom jest jeszcze bardziej przepełniony akcją, humorem i właśnie magią, choć wydawało się to już niemal niemożliwe po tak świetnych poprzednich częściach. A jednak mam wrażenie, że „niemożliwe” nie figuruje w słownikach małżeństwa Gordonów, jest bardziej czymś w rodzaju malutkiego wyzwania. Dlatego w książce spotkamy znów świetną główną bohaterkę, która nie traci nic ze swojego silnego, ironicznego charakteru i nadal jest moim numerem jeden wśród żeńskich postaci książkowych; Gromadę zmiennokształtnych, którą rządzą ściśle określone, twarde prawa i akcję, walkę, magię, technikę… A także tajemnicę, do której w końcu zostaliśmy dopuszczeni w pełni – już bez napomknień i naprowadzania, zostaje nam podana istotna informacja, która może zaważyć na życiu wszystkich bohaterów. Nie powiem nic więcej, nie będę spojlerować, ale na „Magia krwawi” należy zdecydowanie wyczekiwać z jeszcze większym utęsknieniem. Ja czekam! A wy?  

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Fabryka Słów