Hanna Greń - "Wilcze kobiety"

Tytuł: Wilcze kobiety

Autor: Hanna Greń

Cykl: Wiślański Cykl (tom 4)

Wydawnictwo: Replika

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 352

Ocena: 7/10

Opis:

Komisarz Daniel Laszczak i komisarz Roman Then pracują nad zdekonspirowaniem przestępczej grupy działającej w Bielsku-Białej. Jej szef czeka już w areszcie na rozprawę, jednak dowody, które policjanci zebrali przeciwko niemu, mogą się okazać niewystarczające. Tym bardziej teraz, kiedy jeden z ich głównych świadków został brutalnie zamordowany, a drugi – Una, była kochanka gangstera – zniknął. Co więcej, wszystkie ślady wskazują, że to właśnie Una zamieszana jest w morderstwo – miała motyw oraz okazję do zemsty, kto by z niej nie skorzystał? W dodatku w Wiśle policjanci trafiają na ciało kolejnej ofiary, która przed śmiercią była bestialsko torturowana. Czy zimna, ukrywająca emocje Una naprawdę jest aż tak bezwzględna, aby jeden po drugim pozbywać się tych, którzy jej zagrażają?

Recenzja:

Hanna Greń powraca z kolejnym tomem cyklu Wiślańskiego! Po nie do końca udanej przygodzie z jej dylogią o Kornelii Pliszce, ucieszyłam się, że nowa część serii o policjantach z Wisły okazała się dokładnie tak dobra, jak się spodziewałam.

Przy okazji recenzji poprzedniej części narzekałam trochę, że czarnymi charakterami są w tych książkach ciągle seryjni mordercy. Cieszę  się więc, że autorka również doszła do wniosku, że trzech seryjnych w krótkim czasie wystarczy biednej Wiśle i tym razem zdecydowała się na zorganizowaną przestępczość. Dzięki temu wątek kryminalny zyskał powiew świeżości i książka zdecydowanie na tym skorzystała.

Jeśli zastanawiacie się, czy możecie przeczytać Wilcze kobiety bez znajomości poprzednich części cyklu, powiem wam tak: można to zrobić, aczkolwiek zdecydowanie najlepiej zacząć od pierwszej części, w swojej serii bowiem autorka stawia nie tylko na wątek kryminalny, lecz także dużo uwagi poświęca wątkowi obyczajowemu. Komisarza Daniela Laszczaka i komisarza Romana Thena zdążyliśmy już poznać w poprzednich częściach i choć spokojnie można bez ich znajomości czytać o tym, jak policjanci próbują odnaleźć mordercę pewnego bielskiego gangstera, to czytelnik o wiele lepiej będzie odnajdywał się w tekście, jeśli wcześniej się z nimi zapozna. W Wilczych kobietach pojawiają się również dobrze znani czytelnikom Konrad i Petra. Muszę przyznać, że z przyjemnością obserwowałam, jak ta para pracuje nad swoim związkiem. Szczególnie miło czytało mi się o Petrze, która zamiast uciekać od konfliktów, jak to miała w zwyczaju, tym razem wybrała rozmowę.

Lubię tę cykl również za to, że wiem, czego mogę się po nim spodziewać. Wątki kryminalne nie są przewidywalne, ale te obyczajowe owszem. Autorka lubi parować swoich bohaterów i żadna książka nie może się obejść bez nowej pary. Jej bohaterowie są jednak tak sympatyczni, że w ogóle mi to nie przeszkadza, bo w sumie miło się czyta, jak bohaterowie, którym kibicujemy, odnajdują drugą połówkę. Chociaż można by po lekturze tych książek pomyśleć, że polscy policjanci nic nie robią, tylko się zakochują. ;)

Polecam całą serię osobom, które szukają książek z porządnym wątkiem kryminalnym (warto dodać, że autorka dba o realizm swoich powieści, konsultując się przy ich pisaniu z mężem policjantem) i rozbudowanymi wątkami obyczajowymi. Cykl Wiślański jest naprawdę przyjemny, więc jeśli jeszcze się z nim nie zapoznaliście, koniecznie nadróbcie zaległości.

Książkę dostałam od wydawnictwa Replika