Piotr Bąk - "Arkadiusz Gołaś. Przerwana podróż"

Autor: Piotr Bąk

Tytuł: Arkadiusz Gołaś. Przerwana podróż

Wydawnictwo: SQN

Rok wydania: 2017

Ilość stron: 288 tekstu i 8 stron zdjęć

Opis:

Biografia Arka Gołasia napisana we współpracy z rodziną i bliskimi.

Zwyczajny, skromny chłopak. Tak mówili o nim ci, którzy kiedykolwiek spotkali go na swojej drodze. I choć przyjaciele i znajomi wiedzieli, że potrafił także dobrze się zabawić, a w złości rozbić telefon o ścianę, wszyscy pozostawali zgodni co do jednego: był jednym z największych talentów w historii polskiej siatkówki.

Tragiczny wypadek na autostradzie w Austrii sprawił, że marzenia 24-letniego Arkadiusza Gołasia w jednym momencie zostały brutalnie przerwane – niespełna dwa miesiące po ślubie z Agnieszką i osiem dni po zakończeniu mistrzostw Europy, w których z reprezentacją Polski zajął piąte miejsce…

Piotr Bąk postanowił zadbać o to, by pamięć o tym wyjątkowym siatkarzu nigdy się nie zatarła. Rozmawiając z jego siostrą, rodzicami, trenerami, kolegami z internatu, klubów i reprezentacji Polski, stworzył niezwykle osobisty portret Arka Gołasia – wielkiego sportowca i człowieka.

Ta książka nie jest kolejną zwykłą biografią. To piękny hołd oddany komuś, kto siatkówce poświęcił się bez reszty. I do dziś pozostał w sercach kibiców z całej Polski.

Recenzja:

Naprawdę rzadko sięgam po biografie, muszę to przyznać na samym początku. Nie jest to gatunek, w którym się zaczytuję, szczerze mówiąc to przeczytałam zaledwie kilka takich książek w swoim życiu. Ale jako wielka fanka polskiej siatkówki nie mogłam przejść obojętnie obok kolejnej biografii siatkarza (bo poprzednia, jaką czytałam to autobiografia „Życie to mecz” Pawła Zagumnego) – zwłaszcza takiego siatkarza, jakim był Arkadiusz Gołaś.

Nie bez powodu Arkadiusz Gołaś nazywany był wielokrotnie jednym z najlepszych środkowych na świecie, nawet mimo tego, że odszedł tak szybko. Był niewątpliwe utalentowanym sportowcem, o czym świadczy to, że po niecałym roku grania dla jednego z włoskich klubów, podpisał trzyletni kontrakt z wielkim Lube Banca Macerata. Chociaż w tej chwili mamy siatkarzy polskich, którzy grali we włoskiej Serie A1, to dawniej było to naprawdę spore wyróżnienie. Zwłaszcza dla kogoś tak młodego, zwłaszcza dla środkowego i zwłaszcza, że kontrakt był taki długi. A Arkadiusz Gołaś zachwycał nie tylko na boisku, ale także w życiu prywatnym. Wiadomo, że o osobach zmarłych nie mówi się źle, ale u Arka było to coś więcej: bo o nim po prostu nie dało się powiedzieć niczego złego. Wiele razy w książce padał ten zwrot, a rozmówcy autora podkreślali, że Arkadiusz Gołaś był naprawdę skromnym, opanowanym i pracowitym chłopakiem, któremu sukcesy nigdy nie uderzały do głowy. Chociaż jak podkreślał jego najlepszy przyjaciel, Krzysztof Ignaczak, potrafił w złości rzucić telefonem o ścianę czy trafnie się odgryźć.

Istnieje o wiele więcej rzeczy, które mogłabym jeszcze napisać, bo Arkadiusz Gołaś był naprawdę wszechstronną osobą. Brylował nie tylko w siatkówce, znał się na komputerach, na muzyce, świetnie fotografował. Ale skończę na tym wymienianiu, bo przecież tego i jeszcze więcej dowiecie się z samej książki, gdy już zdecydujecie się po nią sięgnąć. A naprawdę, już w tej chwili podkreślam, że warto.

Wiedziałam, że lektura nie będzie prosta. Chociaż nie lubię tego przyznawać, jestem osobą, która bardzo łatwo się wzrusza, a w czasie czytania tej biografii niemal przez cały czas miałam łzy w oczach. Dlaczego? Bo książka opisuje nie tylko to, co Arek osiągnął i kim był, ale także kim mógł być, kim powinien się stać, gdyby nie zdarzyła się w jego życiu ta tragedia. Kto wie, jak potoczyłyby się losy polskiej siatkówki, gdyby ten zdolny mężczyzna grał na naszych parkietach? Gdyby rozwinął się jeszcze bardziej w zagranicznym klubie, do którego zmierzał? Nie wiadomo. Każdy lubi gdybać, myśleć co mogło się stać… Ja także nie jestem wyjątkiem i podczas lektury naprawdę co chwilę przychodziło mi to do głowy.

W książce pojawiają się liczne wypowiedzi i wywiady z osobami z najbliższego otoczenia Arka. Poza tym bardzo fajnym dodatkiem do książki są fotografie, które znajdują się w środku. Dzięki tym przytoczeniom i zdjęciom sama postać siatkarza jest nam bliższa, w końcu jak lepiej go poznać, jeśli nie poprzez wspomnienia jego najbliższych? Poza tym cała książka to zapewne wynik wielu godzin pracy, wywiadów i studiowania materiałów o Arkadiuszu, a z tego zadania autor biografii, Piotr Bąk, wywiązał się wspaniale.

Nie ulega wątpliwości: Arkadiusz Gołaś był wspaniałym człowiekiem, świetnym sportowcem i miał przed sobą świetlaną przyszłość, jednak jego podróż została przedwcześnie przerwana. Siatkówkę kochał najbardziej na świecie, miał wspierającą go rodzinę i żonę. To, jak wyjątkową był osobą wyraża ta książka, która naprawdę jest pięknym hołdem oddanym temu człowiekowi. Nie bez przyczyny tak wiele osób wspomina go z uśmiechem, ale i ze wzruszeniem. Nie bez powodu Polska reprezentacja wraz z trenerem Raúlem Lozano uhonorowała go, ubrała koszulki z jego numerem i nazwiskiem podczas wstępowania na podium w Mistrzostwach Świata w Japonii, a jego przyjaciel, Krzysztof Ignaczak, już do końca kariery grał z „16” na koszulce. Dlatego też z całego serca zachęcam wszystkich, nie tylko fanów siatkówki, do sięgnięcia po książkę Piotra Bąka i poznanie bliżej wspaniałej osoby, jaką był Arkadiusz Gołaś. Chociaż sama nie pamiętam niestety jego występów, bo gdy brylował na parkietach siatkarskich miałam jakieś pięć czy siedem lat, to od teraz jeszcze bardziej 16 września, ale i nie tylko, pamiętać będę o tym wyjątkowym siatkarzu.

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu SQN