W. Bruce Cameron - "Psiego najlepszego"

Tytuł: Psiego najlepszego. Był sobie pies na święta

Autor: W. Bruce Cameron

Wydawnictwo: Kobiece

Rok wydania: 2017

Liczba stron: 296

Opis:

Najnowsza powieść autora bestsellerowej książki „Był sobie pies”

Josh Michaels z oburzeniem odkrywa, że sąsiad podrzucił mu pod drzwi ciężarną suczkę Lucy. Nie może jednak oprzeć się uroczemu spojrzeniu brązowych ślepi i chociaż nigdy nie miał zwierzęcia domowego, postanawia przygarnąć psiaka.

Kiedy na świat przychodzi pięć niesfornych szczeniaczków, Josh zgłasza się po pomoc do lokalnego schroniska. Tam poznaje uroczą i kochającą zwierzęta Kerri, która z zapałem uczy go, jak dbać o psią rodzinkę. Wspólnie przygotowują szczeniaki do adopcji w ramach świątecznego programu szukania nowych domów psiakom ze schroniska.

Wraz z upływem czasu Josh zaczyna darzyć dziewczynę coraz cieplejszym uczuciem. Im bardziej zakochuje się w Kerri, tym bardziej przywiązuje się do futrzaków, które wniosły w jego życie mnóstwo miłości.

Kiedy zbliżają się święta i nieuchronny termin oddania szczeniaków, Josh zastanawia się, czy będzie w stanie bez nich żyć.

Recenzja:

Święta zbliżają się wielkimi krokami. W hipermarketach już od jakiegoś miesiąca wiszą świąteczne dekoracje, ale trudno w pełni poczuć bożonarodzeniową atmosferę, kiedy nie ma śniegu. Jest za to nowa książka Bruce’a Camerona, która idealnie wprowadza w świąteczny klimat.

Jakiś czas temu wielką popularnością cieszyła się zarówno książka autorstwa Cameron Był sobie pies, jak i film na jej podstawie. Przyznam, że widziałam tylko film, więc nie do końca wiedziałam, czego spodziewać się po prozie autora, kiedy sięgałam po Psiego najlepszego. Na pewno nie spodziewałam się, że książka okaże się tak… banalna.

Josh Michaels jest młodym mężczyzną, który całe dnie spędza w domu. Pracuje zdalnie, więc może sobie na to pozwolić. Josh nie ma zbyt wielu znajomych, żeby nie powiedzieć, że nie ma ich wcale, z rodziną kontaktuje się sporadycznie i ciągle przeżywa rozstanie z dziewczyną. Pewnego dnia sąsiad wymusza na nim, by zaopiekował się jego psem. A właściwie suczką. W zaawansowanej ciąży. Josh, który nigdy nie miał żadnego zwierzęcia i nawet samym sobą nie bardzo potrafi się zaopiekować, nagle staje przed prawdziwym wyzwaniem – musi zająć się ciężarną suczką, a potem jeszcze pięcioma szczeniakami. Na szczęście z pomocą przychodzi mu dziewczyna ze schroniska, Kerri, która pomaga mu dbać o psią rodzinkę. Wyjaśnia też Joshowi, który bardzo przywiązuje się do piesków, że nie może zatrzymać wszystkich i pomaga mu znaleźć dla nich domy.

Uwielbiam historie o zwierzętach, choć trochę się ich też boję, bo nic tak nie wyciska łez z człowieka, jak umierające zwierzaki. W Psiego najlepszego nie ma tego typu dramatów, na szczęście, bo świąteczna opowieść nie powinna doprowadzać człowieka do płaczu. Autor poprzez historię Johna pokazuje, że pies to nie zabawka i że opieka nad nim to duża odpowiedzialność. Porusza też temat adopcji piesków, ale tak jak napisałam na początku, wszystko to robi w sposób banalny. Dawno nie czytałam o równie naiwnym bohaterze, jak John. Chociaż jest już dorosłym człowiekiem, często zachowuje się jak dziecko, nie wie czego chce i pozwala, by rządziły nim kaprysy. Co prawda Kerri trochę go temperuje i wyjaśnia, że nie może trzymać w domu sześciu psów tylko dlatego, że chce, ale jednocześnie jej też zdarza się popisać niedojrzałym zachowaniem.

Psiego najlepszego to w gruncie rzeczy urocza historia, ale moim zdaniem nadaje się bardziej dla dzieci niż dorosłych. Co prawda z tego co widzę na blogach i Instagramie, wynika, że podbija serca również dorosłych osób, ale lojalnie ostrzegam: bardziej wymagających czytelników może lekko rozczarować. Jeśli jednak szukacie czegoś nieskomplikowanego, a przy tym rozkosznie uroczego, śmiało sięgnijcie po tę książkę i dajcie się porwać świątecznemu klimatowi.

Książkę dostałam od Wydawnictwa Kobiece