Agnieszka Lingas-Łoniewska - "W szponach szaleństwa"

Autor: Agnieszka Lingas-Łoniewska

Tytuł: W szponach szaleństwa

Wydawnictwo: Novae Res

Rok wydania: 2017

Ilość stron: 292

Ocena:  5/10

Opis:

Bieszczadzka sekta, energiczna komisarz, wielka miłość i Wrocław, który nie jest już bezpiecznym miejscem. Gdy komisarz Ewa Barska zostaje wezwana na miejsce znalezienia okaleczonych zwłok młodej dziewczyny, nie wie jeszcze, że to dopiero preludium szaleństwa, które ogarnie cały Wrocław. Kolejne ofiary pojawiają się w zastraszającym tempie, a trop prowadzi na Wydział Historii Uniwersytetu Wrocławskiego.

Kiedy na drodze energicznej policjantki stanie wybitny historyk, doktor Mateusz Herz, to także będzie początek jej własnej historii, gdzie uczucia odegrają kolosalną rolę. Jednak w tej opowieści nic nie jest jasne i oczywiste.

Recenzja:

Z twórczością Agnieszki Lingas-Łoniewskiej do tej pory nie miałam styczności, dlatego też z ciekawością podeszłam do tej pozycji. Przyciągnęła mnie do siebie także przez akcję umiejscowioną w mieście, w którym studiuję, ciekawym motywem i intrygującym opisem. Co znalazłam w środku?

Komisarz Ewa Barska to tak zwana „kobieta z jajami”. Jest policjantką z powołania i razem z małym zespołem śledczych rozwiązuje zazwyczaj te najtrudniejsze i najstraszniejsze zagadki, jakie zdarzają się we Wrocławiu. Tak było i w tym wypadku, gdy znaleziono mocno okaleczone ciało młodej dziewczyny, komisarz wraz ze współpracownikami rozpoczęła śledztwo, by złapać mordercę, zanim on znajdzie kolejną ofiarę.

Już na początku przyznam się bez bicia: książka mnie nie porwała. Muszę wręcz powiedzieć, że miałam ochotę odłożyć ją już po trzydziestej stronie, bo czytanie mnie zwyczajnie męczyło. Dlaczego? Przede wszystkim uważam, że zachowanie bohaterów było miejscami dość dziwaczne (oczywiście nie mówię tutaj o miejscach, gdy następowała zmiana narracji i patrzyliśmy na wydarzenia oczami naszego mordercy, bo to, że on zachowywał się niecodziennie jest całkowicie zrozumiałe w tym wypadku), dialogi sztywne, a niektóre zdarzenia, jak spotkanie głównej bohaterki, trzydziestokilkuletniej kobiety, z nowopoznanym mężczyzną i ich zachowanie, zwyczajnie mało realistyczne. Poza tym Barska była kreowana na kogoś, kto ma ogromny temperament, mówi coś zanim pomyśli, ogólnie jest silną i stanowczą osobą, która musi być uspokajana przez swojego przyjaciela i współpracownika, gdy tymczasem w trakcie czytania odniosłam wręcz przeciwne wrażenie. Jasne, udało mi się nawet zapałać w jakiejś części sympatią do pani komisarz, ale dla mnie była niezdecydowaną, nie do końca dojrzałą i raczej dość bierną kobietą.

Sam pomysł na fabułę jest dość schematyczny i całkowicie przewidywalny, niemniej jednak to dzięki niemu moja ocena jest wyższa. Bo chociaż od początku wiedziałam, co tak naprawdę się na końcu okaże, to zakończenie mimo wszystko było już intrygujące i ciekawe. Nie wbiło mnie w fotel, ale czytałam je już z dużym zainteresowaniem, bo chciałam wiedzieć, jak sprawa zostanie całkowicie rozwiązana. Muszę przyznać, że lekko mnie skonfundowało, ale właśnie to uznałam także za plus.

Podsumowując: historia jest w miarę ciekawa i zastanawiająca, ale dla wielbicieli thrillerów okaże się całkowicie przewidywalna. Chociaż sama nie sięgam aż tak często po ten gatunek, od początku mogłam przewidzieć, jakie będzie rozwiązanie śledztwa. Niemniej jednak zdarzają się momenty, które można czytać z… zainteresowaniem (chciałam napisać z przyjemnością, ale to byłoby zbyt dziwne, żeby tak określać obserwowanie punktu widzenia psychopatycznego mordercy, w każdym razie wierzę, że zrozumiecie o co chodzi), a zakończenie jest inne, naprawdę sprawia że oczy mogą rozszerzać się ze zdziwienia. Dlatego jeśli macie ochotę na spędzenie kilku godzin z tajemniczą sektą, odwiedzenie Wrocławia, który jest tłem, ale jednocześnie dość fajnie wplecionym w fabułę, sięgnijcie po „W szponach szaleństwa”.  

Za książkę dziękuję wydawnictwu Novae Res