Wojciech Wójcik - "Jezioro pełne łez"

Autor: Wojciech Wójcik

Tytuł: Jezioro pełne łez

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Data wydania: 2017

Ilość stron: 6/10

Opis:

Wakacyjną sielankę w ośrodku wypoczynkowym na Mazurach przerywa brutalne morderstwo. To jednak dopiero początek niebezpiecznej gry, której korzenie sięgają serii tragicznych wydarzeń sprzed lat.
Marcin pięć lat wcześniej w przypadkowej bójce zabił człowieka. Po odbyciu kary wrócił w rodzinne strony i teraz uświadamia sobie, że ktoś chce go wrobić w nowe morderstwo. Jeszcze bardziej przerażające jest jednak to, jak zachowują się ludzie wokół niego – zarówno ci, za którymi tak tęsknił, jak i ci, których obecnie poznał, pracując w ośrodku. Beztroskie z pozoru miejsce skrywa sekrety tak mroczne, że wszystko inne wydaje się przy nich jedynie dziecinną igraszką.

Recenzja:

Tytuł "Jezioro pełne łez" od razu przywiódł mi na myśl książkę obyczajową, którą kiedyś miałam okazję czytać, a mianowicie "Dom nad jeziorem smutku". Wątpię jednak aby autor zaczerpnął z niej inspiracji do swojego utworu, ponieważ oprócz zbieżności tytułów, tych powieści nie łączy nic, nawet przynależność do tego samego gatunku literackiego.

Książka autorstwa Wojciecha Wójcika to bowiem kryminał i to nawet całkiem niezły kryminał. Do sięgnięcia po niego zachęcił mnie właśnie intrygujący tytuł i to, że w zasadzie nie kupowałam kota w worku, ponieważ nie było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego pisarza. Podobała mi się "Garść popiołu", która wyszła spod jego pióra, a o mojej opinii na temat tej powieści możecie więcej przeczytać w poświęconej jej recenzji.

Wracając jednak do głównego bohatera dzisiejszego posta, a więc "Jeziora pełnego łez", akcja tej książki rozgrywa się w Polsce, a dokładniej na Mazurach. Muszę przyznać, że sama nigdy nie byłam w tym regionie kraju, ale zgrabnie wplecione w treść opisy krajobrazu skutecznie ułatwiły mi wyobrażenie sobie miejsca, w którym autor umiejscowił całą akcję.

Gdy myślimy o Mazurach, do głowy przychodzą nam raczej pozytywne skojarzenia, możemy wyobrażać sobie na przykład ciepłe promienie słońca odbijające się w spokojnej powierzchni wody w jeziorze, a na nim unoszące się łódki. Natomiast Mazury w ujęciu Wojciecha Wójcika nabierają naprawdę mrocznego rysu. Nagle zdajemy sobie nagle sprawę, że pod powierzchnią mętnej wody może kryć się gnijący trup. To miejsce idealnie nadaje odpowiedniego klimatu historii. Morderstwo w kurorcie wypoczynkowym to naprawdę ciekawy motyw,  który wykorzystała już Agata Christie w swoim utworze "Zło czai się pod słońcem". Zarówno ona, jak i teraz Wójcik udowadniają, że nawet najbardziej malownicze miejsce może stać się miejscem zbrodni.

Fabuła jak to w kryminałach zazwyczaj bywa, jest niezbyt skomplikowana. To zagadka ma być zawiła i nieoczywista. Głównym bohaterem "Jeziora pełnego łez" jest Marcin, były skazaniec, lecz gdyby nie liczyć incydentu więziennego, moglibyśmy powiedzieć, że to niczym niewyróżniający się z tłumu mężczyzna. Powiedzielibyśmy nawet, że to dość porządny facet. Kiedy na jaw wychodzi, że w ośrodku, w którym jest zatrudniony, popełniono brutalne morderstwo, zostaje wplątany w śledztwo, a jak się później okazuje, ktoś próbuje zwyczajnie wrobić go w tę zbrodnię. Rozpoczyna się niebezpieczna gra, o której wie tylko Marcin i prawdziwy sprawca.

Oceniając "Jezioro pełne łez", biorąc pod uwagę wymogi gatunkowe, uważam, że wypada całkiem nieźle. Jest to po prostu przyjemna książka, która zaciekawia czytelnika już od pierwszych stron. Bywają momenty, gdy chcielibyśmy już przeskoczyć do następnego wydarzenia, lecz ogółem akcja płynie gładko, nie brak też dobrze przemyślanych zwrotów. Nie jest to kryminał, który przełamuje schematy, ani też dzieło na miarę Pulitzera, jednak doskonale sprawdza się w roli niezobowiązującej lektury, po którą sięgamy, chcąc zapomnieć na chwilę o rzeczywistości, a która przy okazji może dostarczyć nam trochę emocji. Jeśli jesteście zainteresowani takim typem literatury, która świetnie spełnia funkcję rozrywkową, zapiszcie ten tytuł i zapamiętajcie tego autora. 

Wasza Ariada :)

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka