Jacek Fedorowicz - "W zasadzie tak"

Tytuł: W zasadzie tak

Autor: Jacek Fedorowicz

Wydawnictwo: Wielka Litera

Rok wydania: 2017

Liczba stron: 152

Ocena: 7/10

Opis:

Największy antykomunistyczny bestseller wydany za pieniądze komunistów!

Najlepszy, najpełniejszy, najprawdziwszy, a nade wszystko najśmieszniejszy przewodnik po rzeczywistości PRL-u.

Jakim cudem po raz pierwszy ukazał się legalnie w rzeczonym PRL-u w roku 1975 pozostaje zagadką. Nigdy później nie wznawiany. Chwalony w „Kulturze” paryskiej przez Stefana Kisielewskiego. Ilustrowany przez Autora.

Jeżeli nie było Cię wtedy na świecie – przeczytaj, a dowiesz się, jakiej ekwilibrystyki wymagało życie od twoich rodziców. Jeżeli PRL pamiętasz - czytając tę książkę będziesz śmiał się w głos, choć czasem pomyślisz - jak do cholery dawało się wtedy normalnie żyć?

Jak żyć z władzą, jak podróżować pociągiem sypialnym, jak kupić samochód albo, co gorsza, części zapasowe, jak znaleźć prawdziwą kawę, dlaczego nowowybudowany hotel jest nieporównanie gorszy od starego, od lat nieremontowanego, jak nie rozgniewać ekspedientki w sklepie, jak żyć nie pijąc - to tylko niektóre zagadnienia z pasją omówione przez Fedorowicza. Które stały się zupełnie nieaktualne, które przetrwały, a które bywają reaktywowane - oceni, pysznie bawiąc się w trakcie lektury, czytelnik.

Recenzja:

Czasy PRL-u znam tylko z opowieści rodziców – podobnie Jacka Fedorowicza. I w zasadzie W zasadzie tak mogłam przeczytać już dawno, bo mojemu tacie udało się zdobyć wydanie z 1975 roku, ale dopiero wznowienie mnie skusiło. Jak widać książka zarówno okładką, jak i formatem nawiązuje do pierwszego wydania i przyznam, że po jej przeczytaniu i ja zachodzę w głowę, jakim cudem ta pozycja przeszła przez cenzurę i jeszcze została opublikowana za pieniądze komunistów.

Jacek Fedorowicz (ur. 1937 r.) jest aktorem, satyrykiem, dziennikarzem i rysownikiem-karykaturzystą. W zasadzie tak to zbiór jego felietonów, ilustrowanych własnoręcznie wykonanymi rysunkami. Na rynku jest wiele książek, które obiecują, że odpowiedzą nam na pytanie jak żyć, ale nie potrafią tego zrobić. Fedorowicz już na wstępie zapewnia czytelników, że jego książeczka pozwoli nam przeżyć najbliższe lata w szczęściu i spokoju. I nie kłamie! Faktycznie daje wiele niekiedy bardzo konkretnych rad i mówi, jak żyć (i nie zwariować).

Autor opisuje pełną absurdów i udziwnień rzeczywistość PRL-u. Jego felietony są zabawne i przesycone ironią. W trakcie lektury zastanawiałam się, czy może cenzor potraktował te teksty śmiertelnie poważnie, ale momentami autor wyśmiewała się z ówczesnego ustroju w sposób całkiem jawny, więc ostatecznie dla mnie pozostanie zagadką, jak to się stało, że ta książka ujrzała światło dzienne w 1975 roku, czyli tak naprawdę w głębokim PRL-u.

Takie ustalono cenniki. Dlaczego? To już nas nie obchodzi. Skoro tak jest, widocznie tak ma być. Naszą sprawą jest tylko odpowiednie ustawienie się w zastanej sytuacji […]

Wiadomo, że książka się trochę zestarzała, ale chociaż mamy 2017 rok, niektóre sytuacje są przerażająco aktualne. Przykładowo jeśli ktoś jest tak zwanym freelancerem, może przeczytać rozdział o tym, jak podpisywać umowy, i jak żywo wziąć sobie do serca rady autora. Bo powiedzmy sobie szczerze, po co się denerwować, że umowa nijak ma się do tego, co robimy, że pieniądze nie przychodzą? Zróbmy, co mamy zrobić, i zapomnijmy o sprawie, a kiedy (czy też jeśli) przyjdzie przelew, zostaniemy mile zaskoczeni. 

W zasadzie tak to po części zabawny, a po części budzący niedowierzanie zbiór tekstów, które wywołają sentyment u osób znających codzienność PRL-u z autopsji, a jednocześnie zainteresuje osoby urodzone się już po zmianie ustrojowej. Książeczka jest króciutka i nie tylko nas rozbawi, lecz także zmusi do refleksji. Biorąc pod uwagę jej objętość, cena okładkowa 34,90 zł może wydać się zawyżona, ale jak uda wam się upolować ją z rabatem, polecam sięgnąć.

Książkę dostałam od Wydawnictwa Wielka Litera