Eve Ainsworth - "Krzywda. Historia moich blizn"

Tytuł: Krzywda. Historia moich blizn

Autor: Eve Ainsworth

Wydawnictwo: Zielona Sowa

Data wydania: 25 października 2017

Liczba stron: 280

Ocena: 7/10

Opis:

Jak zaleczysz swe rany, skoro nie potrafisz stawić czoła przeszłości?

Gabi, pewna siebie i popularna w szkole dziewczyna, skrywa mrożącą krew w żyłach tajemnicę. Sekret ten jest tak okropny, że nie może go zdradzić nawet najlepszej przyjaciółce. Dziewczyna od dłuższego czasu przestaje się dogadywać z matką, a jej pasja – jazda a deskorolce – nie sprawia już przyjemności. Pewnego dnia nieoczekiwany impuls popycha ją na mroczną ścieżkę. Gabi nigdy nie czuła się tak samotna. Wówczas dowiaduje się, że wielu innych ludzi skrywa swoje rany..

Przejmująca historia problemu samookaleczania i samoakceptacji nie tylko wśród nastolatków.

Recenzja:

Problem samookaleczania się istnieje od dawna, zarówno wśród nastolatków, jak i starszych osób. Jeśli sami tego nie doświadczyliśmy, raczej nie potrafimy sobie wyobrazić, dlaczego ktoś miałby robić coś takiego. Rzadko też wiemy, jak się zachować, gdy zauważymy u kogoś rany czy blizny powstałe wskutek samookaleczania. Eve Ainsworth pracowała z dziećmi, które zmagały się z tym problemem, i ta książka jest wynikiem jej refleksji.

Gabi ma siedemnaście lat, dobrych przyjaciół i całkiem fajnych rodziców. Co prawda odkąd pamięta nie dogaduje się z mamą, ale zdążyła się już do tego przyzwyczaić. Bardzo ważną osobą w życiu Gabi był dziadek – niestety jakiś czas temu odszedł i dziewczyna nie bardzo potrafi poradzić sobie ze stratą. Walczy z koszmarami i uczuciem przygnębienia, przeciwko niej jest zarówno umysł, jak i ciało. Nie potrafi jednak rozmawiać o swoich problemach. Mimo że mogłaby otworzyć się zarówno przed przyjaciółmi, jaki i rodzicami, nie robi tego – bo się wstydzi. Z jednej strony jest gotowa służyć wsparciem przyjaciółce, która również ma swoje problemy – rozwód rodziców był dla niej trudnym przeżyciem, po którym nie może się pozbierać – tyle że przyjaciółka Gabi nie wstydzi się o tym mówić i szuka oparcia. Z drugiej strony (i to mnie u Gabi dziwiło i nie pozwalało jej polubić) choć wykazywała empatię w stosunku do przyjaciół i dziadka, który jak się okazało nie był taki święty, bo pod koniec życia powrócił do alkoholizmu – za nic nie potrafiła zrozumieć własnej matki. Jej skrajnie egoistyczne podejście jest jednak charakterystyczne dla nastolatków. Tak pochłonął ją własny ból po stracie, tak bardzo skupiła się na sobie, że trzeba było nie lada wysiłku, żeby przejrzała na oczy i dostrzegła, że nie tylko ona cierpi.

Książka liczy sobie prawie 300 stron, ale ma bardzo dużą czcionkę i czyta się ją błyskawicznie. Żałuję, że była taka krótka. Z jednej strony autorka zawarła w niej bardzo wiele – bo i samookaleczanie się, i alkoholizm, egoizm, pierwsze miłości, przyjaźń… ale z drugiej strony wszystko skończyło się trochę za szybko. Autorka pokazała, że Gabi miała wybór: mogła dalej się krzywdzić, a mogła skorzystać z pomocy. Teoretycznie każdy ma taki wybór… ale czy na pewno? Nie wszyscy mamy oddanych przyjaciół i rodziców, na których można bezwzględnie liczyć, dlatego ważne jest, żeby nie pozostawać obojętnym, gdy spotkamy się z tym problemem. Może nasza pomoc odmieni czyjeś życie.

Moim zdaniem książkę mogą przeczytać wszyscy – osoby, która zmagają się z problemem samookaleczania zrozumieją dzięki niej, że wcale nie muszą się krzywdzić i że zawsze mogą szukać pomocy, a reszta czytelników stanie się bardziej świadoma problemu. Bywa, że uważamy ludzi, którzy się tną za pozerów, kogoś pragnącego jedynie uwagi. Autorka pokazuje mechanizm samookaleczania się, wyjaśnia, że to nie takie proste. Gabi wcale nie chciała się ciąć, ale wydawało jej się, że tylko to przynosi jej ulgę – oczywiście na krótko, bo niedługo potem pojawiała się nienawiść dla samej siebie. Dzięki tej książce dwa razy się zastanowimy, nim z łatwością i bezrefleksyjnie kogoś osądzimy.

Krzywda to bez wątpienia książka warta przeczytania. To ten rodzaju literatury, który może coś zmienić. Polecam osobom w każdym wieku.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Zielona Sowa