Joshua Levine - "Dunkierka"

Autor: Joshua Levine

Tytuł: Dunkierka

Wydawnictwo: Harper Collins

Data wydania: 23 sierpnia 2017

Liczba stron: 368

Ocena: 7/10

Opis:

Od 27 maja do 4 czerwca 1940 roku alianci, w obawie przed potężną niemiecką ofensywą, ewakuowali z Dunkierki ponad 300 000 angielskich i francuskich żołnierzy. 

Ta skomplikowana akcja militarna, którą Winston Churchil nazwał cudem, przeszła do legendy i stała się tematem najnowszego filmu Christophera Nolana. W bohaterów tamtych dni wcieliły się takie gwiazdy kina jak Kenneth Branagh, Tom Hardy, Cillian Murphy i Mark Rylance. 

Dunkierka to dramatyczna opowieść o długich godzinach pod obstrzałem wroga, bez racji żywnościowych i amunicji, o niebezpiecznej przeprawie przeładowanymi łodziami, o bohaterstwie tych, którzy wspierali akcję z morza, lądu i powietrza. Bez ich poświęcenia losy wojny potoczyłyby się zupełnie inaczej.

Recenzja:

   Sama zastanawiam się, co skłoniło mnie do tego, aby sięgnąć po tę książkę. Na pierwszy rzut oka jest tu kilka elementów, które zazwyczaj bardziej mnie odpychają od historii niż mnie do niej przyciągają. Ciesze się jednak, że nie zaufałam moim instynktom i mimo wszystko zabrałam się za tę pozycję.

Maj 1940 rok, właśnie zaczęła się ewakuacja 300 tysięcy żołnierzy wojsk alianckich po niespodziewanym natarciu nazistów. Akcja militarna, która została nazwana cudem, a także wydarzeniem, bez którego obecny świat mógłby wyglądać zupełnie inaczej. Długie godziny w krytycznych warunkach, które ujawniły prawdziwych bohaterów.

Z tego co zdążyłam się zorientować jest to książka, która już wcześniej została wydana, ale jakoś jej pojawienie nie odbiło się echem w czytelniczym świecie. Trochę to smutne, że naprawdę dobra książka i świetna historia otrzymuje dopiero rozgłos, kiedy zostaje zekranizowana. No i tutaj pojawia się pierwszy element którego zazwyczaj nie lubię w książkach, a raczej w ich aspekcie wizualnym, czyli oczywiście filmowa okładka. W tym przypadku jest to całkiem znośnie, więc nie będę się czepiać.

Nie bardzo wiedziałam, czego mogę się spodziewać po tej pozycji bo nie często czytam książki o tematyce wojennej, tym bardziej o prawdziwych wydarzeniach. Jednak okazuje się, że nie jest to historia opowiedziana w jedynie wojennym kontekście. Autor przedstawia czytelnikowi nie tylko same główne wydarzenia między 27 maja a 4 czerwca 1940 roku. Tło społeczne oraz, przede wszystkim, polityczne są nierozerwalną częścią i pozwalają na  pokazanie szerszego obrazu całej sytuacji. 

Elementem, który w tej książce podobał mi się chyba najbardziej, było to, że autor przedstawia całą historię z kilku perspektyw, rozciągniętych w czasie. Jeśli połączyć to z tym, o czym pisałam już wyżej, czytelnik otrzymuje rzeczową historię, która szalenie wciąga do ostatnich stron. Ponadto tak szerokie ujęcie tematu pozwala na wyrobienie sobie własnego zdania na temat całej sytuacji. Nie chodzi tutaj o potępianie całej tej historii, co to, to nie, ale o sformułowanie choćby kilku własnych zdań, własnej opinii. Tym bardziej, że jest to wydarzenie historyczne, o którym nie wiele mówi się w szkołach, przynajmniej te kilka lat temu, kiedy ja uczęszczałam do liceum.

W związku z ekranizacją, do książki zostały dołączone kilka części, takich jak rozmowa autora z reżyserem, wkładka ze zdjęciami czy kilka faktów z samego procesu kręcenia filmu. Jakby się tak zastanowić to chyba właśnie dlatego chciałam przeczytać tę książkę, bo mam zamiar obejrzeć film. Tak, tak ten smutny proceder o którym pisałam wyżej. Może nie do końca smutny, bo dzięki filmowi dużo więcej ludzi dowie się o tym co wydarzyło się wtedy w Dunkierce.

Książka należy do tych bardziej opisowych i zdziwiłam się sama, że tak mi się spodobała. Może to dzięki temu wstępowi od autora i może to dzięki temu, że bardzo podpasował mi jego styl pisania, ale już tego samego dnia, którego zaczęłam czytać, skończyłam. 

Musze Was jednak uprzedzić, że książka nie należy do najłatwiejszych, jednak myśle, że zdecydowanie jest warta uwagi i poświęcenie jej choćby tygodnia czy więcej na przeczytanie, bo na pewno tego nie pożałujecie. Ja niedługo zasiadam do filmu i jestem ciekawa czy spodoba mi się równie bardzo jak książka.

Z gorącymi pozdrowieniami,

Klaudia.

Za książkę serdecznie dziękuję Harper Collins