Magdalena Kalisz - "Nic zobowiązującego"

Autor: Magdalena Kalisz

Tytuł: Nic zobowiązującego

Wydawnictwo: Novae Res

Rok wydania: 2017

Ilość stron: 368

Ocena: 6/10

Opis:

Nic zobowiązującego? Pozory z reguły mylą.

Milena ma babcię, brata i rudego kota. Ma też etat w przedszkolu jako nauczycielka oraz stare mieszkanie z niemodnymi meblami i przerdzewiałą wanną na czterech nóżkach. Żyje w małym miasteczku, gdzie codzienność toczy się wolno i sennie.
Sama Milena też wydaje się być nudna, ze swoimi skłonnościami do melancholii, bladą cerą i cynizmem w szarych oczach. Jest cicha, przygnębiona, poniekąd trochę dziwna. Nie ulega emocjom ani wzruszeniom. Nie zwraca uwagi na przyziemne rzeczy. Nie jest ani zbyt kobieca, ani zbyt kochliwa. Przynajmniej do czasu, kiedy nie robi najbardziej szalonej rzeczy w swoim życiu i nie ląduje w łóżku z facetem, którego prawie nie zna.

Recenzja:

Powiem szczerze, że po wzięciu tej książki do ręki, nie pamiętałam dlaczego chciałam ją przeczytać. Gdy zerknęłam po raz kolejny na jej opis, uznałam że jest wręcz zniechęcający, a przynajmniej taka jest jego ostatnia część. Zabrałam się jednak za lekturę i już od pierwszych stron wiedziałam, że moja decyzja o przeczytaniu tej konkretnej powieści nie była zła, wręcz przeciwnie – cieszę się, iż trafiłam na „Nic zobowiązującego”. Tym bardziej żałuję, że opis, a nawet okładka, nie są bardziej adekwatne do tej ciekawej historii.

Główna bohaterka, Milena, ma dwadzieścia sześć lat. Pracuje w przedszkolu i ma rudego kota, a także swój bagaż doświadczeń. Wydarzenia z przeszłości sprawiły, że kobieta jest lekko cyniczna, cicha i można powiedzieć, że prowadzi monotonne życie. Aż zdarza się coś, co przerywa tę rutynę i w końcu w jej życiu zaczynają pojawiać się nowe elementy, nowi ludzie i nowe zdarzenia, które zmieniają jej codzienność. I tylko Milena może ocenić czy jest to zmiana na dobre i czy pozwoli, by tak zostało.

Muszę przyznać, że Milena była jedną z tych lekko irytujących postaci. Owszem, jej przemyślenia – czasami zbyt rozbudowane jak na mój gust – przeplatały nitki rozsądku, gdy bohaterka uświadamiała sobie, że to, co robi, jest głupie i niepotrzebne. Ostatecznie jednak oczywiście nie przestawała, co było denerwujące. Tak samo było w tych momentach, gdy czuła się samotna, narzekała na swój los, a jednocześnie obrażała się na swoją rodzinę i wyładowywała na nich niepotrzebnie gniew, zamiast szukać u nich pocieszenia. Takich momentów było kilka, ostatecznie jednak nie zraziły mnie do niej całkowicie, bo na szczęście w czasie innych zdarzeń Milena zachowywała się normalnie, racjonalnie, jak na dwudziestosześciolatkę przystało. I zdecydowanie zasługuje na ogromny plus za swoje ostatnie decyzje, którymi zatarła delikatnie to złe pierwsze wrażenie.

Kolejnym, co nie spodobało mi się w książce, było małe prawdopodobieństwo niektórych zdarzeń. Wiem, że w książkach bardzo często nagina się historię, żeby pasowała do ogólnej koncepcji i w większości przypadków to mi nie przeszkadza, ale w powieści było kilka momentów, gdy przyszło mi na myśl, że taki przypadek, jaki miał właśnie miejsce, jest jednak zbyt dziwny, by zdarzył się naprawdę. Ostatecznie jednak nie wpłynęło to na odbiór dzieła tak znacząco, w końcu jakoś akcję trzeba było związać, więc można spokojnie przymknąć na to oko.

Jeśli chodzi o plusy to przede wszystkim książkę czyta się szybko, oprócz tych kilku momentów, gdy rozmyślania Mileny są zbyt rozwlekłe. Poza tym zdarzenia, które tam mają miejsce, przyciągają uwagę, kolejne strony czyta się dość szybko, by dowiedzieć się, co zdarzy się za chwilę. Ja pochłonęłam książkę w jedno popołudnie, bo świat Mileny bardzo mnie zainteresował i chciałam od razu wiedzieć, jak jej historia się zakończy. Nie była to jedna z tych powieści obyczajowych, która powiela schematy, a dodaje tylko kilka innych elementów. Pojawiło się w niej coś innego. Temat który poruszyła autorka jest zwyczajny, ale bynajmniej nie nudny. Pokazuje codzienne troski, ale i radości i robi to w zwykły, a jednocześnie ciekawy sposób.

„Nic zobowiązującego” to dobra książka obyczajowa. Zawiera ciekawy wątek, który nie jest powieleniem wielu tego typu, powiedziałabym że wręcz pokazuje coś nowego, innego. Poza tym nie kończy się w typowy sposób, jak można by się było spodziewać. Także polecam tę książkę tym, którzy jeszcze nie mieli przyjemności się z nią zapoznać. Moim zdaniem można spokojnie usiąść w wolne popołudnie i zrelaksować się przy tej powieści.

~Aga

Książkę dostałam od wydawnictwa Novae Res