Marzena Bieniek - "Głupia książka"

Tytuł: Głupia książka

Autor: Marzena Bieniek

Wydawnictwo: Novae Res

Rok wydania: 2016

Liczba stron: 210

Ocena: 6/10

Opis:

Drogi Czytelniku, jeżeli uważasz, że dom, dzieci, praca i stabilizacja, to nuda. Jeśli tęsknisz za życiem pełnym przygód i martwisz się tym, że nic ciekawego Cię już nie spotka. Gdy z wypiekami na twarzy i z zazdrością patrzysz na bohaterów filmów akcji, marząc o tym, by być na ich miejscu. KUP SOBIE PSA!

Recenzja:

Kiedy z dumą mówimy „Nie jestem statystycznym Polakiem, czytam książki” robimy wrażenie inteligentnych i oczytanych. Nikomu nie przychodzi do głowy, że możemy przecież czytać głupie książki.  Kto by się zresztą chciał przyznać, że owszem, czyta, ale nic mądrego? Tytuł „Głupia książka” jest przewrotny i to on przekonał mnie do sięgnięcia po tę pozycję. Nie okładka, nie opis, ale właśnie tytuł.

Opis w zasadzie nic nie zdradza i osobiście spodziewałam się po nim, że głównym bohaterem będzie tu pies. Jak się okazuje mamy tu niesfornego owczarka niemieckiego Harnasia, który w pewien sposób napędza akcje, ale nie jest bynajmniej głównym bohaterem. Opowieść poznajemy z perspektywy jego właścicielki, niezbyt rozgarniętej malarki, prezentującej charakterystyczny typ bohaterki występującej w komediowych kryminałach (tak właśnie sklasyfikowałaby tę książkę), wokół której po prostu dzieją się nieprawdopodobne rzeczy i która, widząc trupa, zawoła „O Matko Boska” i pójdzie się napić, zamiast zadzwonić po policję.

Nasza malarka pewnego wieczoru została sama w domu. Są wakacje, dziecko pojechało na kolonię, mąż na konferencję. Wpuściła więc do domu Harnasia i przysypiała, oglądając telewizję. Aż w pewnym momencie obudziły ją szmery. W domu był złodziej! Mało tego, złodziej-morderca! Nim zdążyła się na dobre wystraszyć, Harnaś rzucił się na intruza (nie, nie żeby po ugryźć, chciał go po przyjacielsku przywitać), wskutek czego pechowy złodziej spadł ze schodów i skręcił sobie kark. Okazuje się, że nie był to zwykły złodziej, lecz kuzyn męża bohaterki. Czego szukał w ich domu? Jakie tajemnice skrywała ich nieżyjąca prababcia? I co ma z tym wszystkim wspólnego do tej pory nieznana rodzina zza oceanu? Koniecznie przeczytajcie, jeśli chcecie się dowiedzieć.

„Głupia książka” okazała się bardzo przyjemnym, komediowym kryminałem z dużą ilością absurdalnych sytuacji (poczytacie mi.in. o wywoływaniu duchów i facetach przebierających się za kobiety w ramach tajnych operacji) doprowadzających czytelnika do wybuchów śmiechu albo chociaż wywołujących szeroki uśmiech na twarzy i grupką sympatycznych bohaterów, których nie da się nie lubić. To coś w stylu prozy Chmielewskiej – lekka historia z humorem i kryminalną intrygą, idealna na wakacyjny czas. Mnie udało się autorce rozbawić i z czystym sumieniem mogę wam jej książkę polecić. Czasem fajnie jest przeczytać coś niepoważnego ;)
A jakie jest wasze zdanie? Jaki jest najgłupszy tytuł, z którym mieliście - wątpliwą bądź nie - przyjemność? :D

PS Elfie uszy to nie przypadek! 

"Głupią książką" obdarowało mnie wydawnictwo Novae Res

 Odwiedźcie ich fanpejdż