Agnieszka Lingas-Łoniewska - "Piętno Midasa"

Tytuł: Piętno Midasa

Autor: Agnieszka Lingas-Łoniewska

Wydawnictwo: Novae Res

Data wydania: czerwiec 2016

Recenzja przedpremierowa

Ocena: 7/10

Recenzja:

Zaczęłam swoją przygodę z panią Łoniewską od lawendowej trylogii i nie byłam nią jakoś szczególnie zachwycona. Nie mówię, że była zła – lekka, niewymagająca, idealna na leniwe popołudnie. Ale wrażenia nie robiła. Piętno Midasa jest o wiele lepsze. Najlepsze z książek autorki, które do tej pory czytałam.

Jakub Rojalski jest fotografem. Żyje z poleceń, nie rzuca się w oczy, nie ma znajomych, nie ma rodziny. Przyjazne kontakty utrzymuje jedynie z sąsiadką z bloku, którą się opiekuje – pomaga w zakupach, zawozi do przychodni. Pewnego dnia do mieszkania na przeciwko wprowadza się małżeństwo. Ona – inteligentna pani magister. On – kark robiący brudne interesy i znęcający się nad żoną. Choć początkowo Jakub stara się to ignorować, nie potrafi znieść zachowania sąsiada i postanawia się wtrącić.

Karolina Linde jest szefową wydziału śledczego wrocławskiej policji. Od długiego czasu usiłuje złapać seryjnego mordercę – Midasa. Przestępca pozostaje jednak nieuchwytny, co budzi frustrację młodej i ambitnej pani detektyw. Na ślubie koleżanki spotyka Jakuba i nieoczekiwanie wdaje się z nim w romans.

Pani Łoniewska bardzo dobrze rozpoczęła tę książkę, umiejętnie stopniując napięcie i wzmagając ciekawość czytelnika. Niestety nie mogła za długo ukrywać, co łączy Midasa i Jakuba. Kiedy to wychodzi na jaw, robi się jakby nudniej, bo autorka skupia się bardziej na wątkach romansowych niż na działaniu seryjnego mordercy.

Midas ma swoje fragmenty, oznaczone kursywą, w których autorka opisuje jego zlecania. Szkoda, że robi to dość ogólnikowo, pisze, że wszystko dokładnie zaplanował i sprawdził każdą zmienną, jednak nie wdaje się w szczegóły. Za to przy opisywaniu wątków romansowych szczegółów nie skąpi, dlatego niestety ta książka została określona przez wydawnictwo tylko jako literatura kobieca. Piszę „tylko”, bo mogło wyjść z tego dużo więcej.

Tak naprawdę wątki romansowe są dwa. Autorka cofa się w przeszłość i opisuje pierwszą wielką miłość Jakuba Rojalskiego, niegdyś Króla. Te fragmenty przypominają mi trochę historie w stylu new adult – on ze złej rodziny, ona dobra i niewinna, zostają szczęśliwą parą, a potem nawet małżeństwem. Tylko, jak się domyślacie, brakuje szczęśliwego zakończenia. Jakub i Karolina są już dorośli, więc ich związek jest o wiele bardziej fizyczny, autorka zamiast opisywać młodzieńcze marzenia, więcej czasu poświęca scenom łóżkowym.

Książka ma dwa alternatywne zakończenia – jedno dla totalnych i niepoprawnych romantyczek, którego moim zdaniem spokojnie można by się pozbyć i zostawić to drugie – jak pisze autorka bardziej szekspirowskie, ale i o wiele bardziej realistyczne.

Piętno Midasa jest bez wątpienia ambitniejsze od lawendowej trylogii, ale żałuję, że autorka nie poszła bardziej w stronę kryminalną, zamiast skupiać się na romansie. Niemniej jednak książka jest całkiem dobra i na pewno spodoba się fankom Łoniewskiej – a także osobom, które jeszcze jej nie czytały. Zapraszam.

Jestem Midas. Do widzenia.

Karma to suka.

Z książką zapoznałam się dzięki wydawnictwu Novae Res

Wpadajcie na jego fanpejdż