Ava Reid - "Wilczarka i Drwal"

Autor: Ava Reid

Tytuł: Wilczarka i Drwal

Wydawnictwo: Nowe Strony [współpraca reklamowa]

Data wydania: 2025

Ilość stron: 451

Ocena: 5/10

Opis:

Debiutancka powieść bestsellerowej autorki Studium zatracenia i Lady Makbet AVY REID!

W ukrytej w lesie wiosce Évike jest jedyną pozbawioną magii kobietą, co sprawia, że mieszkańcy uważają ją za wyklętą przez bogów i traktują jak wyrzutka, a winą obarczają jej pochodzenie. Kiedy do wioski przybywa Święty Zakon Drwali, by zabrać jedną z pogańskich dziewcząt, mieszkańcy dopuszczają się wobec niej zdrady, wydając dziewczynę w ręce przybyszów.

Podczas drogi do stolicy podróżni zostali zaatakowani, jedynie Évike i oziębły jednooki kapitan zdołali się uratować. Zmuszeni do współpracy, by przetrwać, kontynuują podróż przez zaśnieżone tereny Dalekiej Północy, a w drodze dziewczyna odkrywa tożsamość i zamiary tajemniczego mężczyzny. Zmierzają do spowitej smogiem stolicy z obawą, że jeden z książąt planuje przejąć tron, co może doprowadzić kraj do ruiny. Zawierają więc niełatwy sojusz, by spróbować powstrzymać możliwą zagładę pogan i ludu Yehulitów.

Czy wzajemna nienawiść ustąpi zrozumieniu?

Zaufanie może łatwo przerodzić się w zdradę, a przed tą dwójką trudne decyzje do podjęcia – po czyjej stronie stanąć i co są w stanie poświęcić dla kraju, który nigdy się nimi nie przejmował?

Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej szesnastego roku życia. 

Recenzja:

Oj, ale mam mieszane uczucia. Mam na tyle duży mętlik w głowie, że daje w sumie pięć na dziesięć gwiazdek - bo są rzeczy, które bardzo mi się podobały, ale też takie, których totalnie nienawidzę. Zaraz wrócę do tego i dokładniej wszystko opiszę: ale już sygnalizuję, że mam dosłownie sieczkę w swoich myślach i trudno mi to wszystko poskładać w jedną, sensową całość.

Évike - główna bohaterka naszej książki - jest sierotą. Nie z wyboru: po prostu jej ojciec był z innego plemienia, więc gdy była mała, widywała go bardzo rzadko, a odkąd Drwale uwięzili i zabrali jej matkę, można powiedzieć, że właściwie nie miała rodziny. Do tego wszystkiego w wiosce wręcz jej nienawidzili i nią pogardzali: tylko dlatego, że nie wykazywała ani krzty magicznych umiejętności, które każda kobieta z ich okolicy posiadała. Évike była odmieńcem i nienawidziła tego z całego serca: zawsze marząc o tym, aby jej los się odmienił.

Ale tak się nie stało, a co gorsza - kobiety z jej ludu postanowiły wmówić Drwalom, że Évike jest jasnowidzką - bo gdy ich wrogowie przyszli zabrać jedną z nich, dosłownie wystawiły Évike niczym zwierzę na rzeź i udawały, że nie ma to znaczenia, bo ona i tak nie ma magicznych zdolności. Wrogowie uwierzyli, a chwilę później zdradzona dziewczyna jechała na koniu na obce ziemie, nie mając zupełnie żadnych szans, aby jakoś się wyrwać i uciec. 

Już podczas drogi sytuacja zaczyna się mocno komplikować. Potwory atakują obozowisko i żywo wychodzi z tego tylko Évike i kapitan Drwali. Szybko też okazuje się, że Wilczarka nie ma magicznych zdolności, które były tak pożądane przez wrogów, a Drwal... cóż, nie jest właściwie Drwalem.

Zaczyna się śmiertelna gra, układy i polityczne przepychanki. A co gorsza: zaczyna się także rozmazywać granica między wrogiem a przyjacielem...

"Wilczarka i Drwal" pod kątem fabuły i wydarzeń są naprawdę nieźli - to nie jest ckliwy romansik, więcej tu jest jednak fantastyki, dynamicznej akcji i plot twistów. Ava Reid po raz kolejny udowodniła, że ma niesamowitą kreatywność i że nigdy nie tworzy czarno-białych postaci - dosłownie każdy z bohaterów ma swoje plusy i minusy.

Nie umiałam jednak przebrnąć przez pewne "dziwne nazwy" - swego rodzaju dialekt, osobliwe określenia. To coś jak inny język - ale jeśli jest to jakiś język, to go nie rozpoznałam. Tyle, że było tego tyle, że nawet gdy czytałam jakiś fragment (zwykle związany z legendą), to już chwilę później nie potrafiłam pewnych nazw pokojarzyć. Oczywiście jest słowniczek - ale jaka jest radość w zaglądaniu do niego co drugą stronę, gdy wydarzeń jest mnóstwo, tempo akcji jest zawrotne i nie ma się ani chęci, ani ochoty, aby tam ciągle zerkać.

Nie do końca także podobała mi się ilość opisów w stosunku do dialogów. Miałam wrażenie, że bywały rozdziały, które wlekły się niemiłosiernie, nie byłam w stanie takich fragmentów zbytnio docenić: bo chociaż często pomagało to w budowaniu uniwersum, to jednak nadmiar był nużący.

Samo zakończenie było trochę niczym wisienka na torcie - ale nie byłam w stanie zrozumieć, dlaczego Évike - tak okrutnie potraktowana przez los i przez bliskich - miała w sobie tyle wybaczenia, litości i miłosierdzia, chociaż w końcu powinna bardziej żyć po swojemu i na swoich warunkach.

Myślę sobie, że ta powieść wielu z Was się spodoba - ale ja jakoś nie umiałam w pełni jej docenić i nie zawsze dobrze bawiłam się przy czytaniu. Ja chyba po prostu jestem jedną z tych osób, które nie lubią, jak coś się dłuży - i chociaż w wielu książkach z gatunku fantastyki jest to coś normalnego, oczywistego i inaczej się wręcz nie da, to mnie to frustruje i irytuje.

Podsumowując: zerknijcie na cytaty i motywy (są dostępne na naszych social mediach), przeczytajcie dokładnie recenzję i zadecydujcie, czy dać szansę pewnej Wilczarce i jej trudnym przeżyciom.