Marcel Moss - "The Candidates. Panna Richwood"

 

Autor: Marcel Moss

Tytuł: The Candidates. Panna Richwood

Wydawnictwo: Filia

Data wydania: 2023

Ilość stron: 400

Ocena: 2/10

Opis:

 W świecie wielkich pieniędzy i pokus prawdziwa miłość to bezcenny skarb.

W dniu osiemnastych urodzin Jasmine Stokes otrzymuje od rodziców list, który wywraca do góry nogami jej spokojne i poukładane życie. Dowiaduje się z niego, że jako niemowlę została przez nich adoptowana, a jej jedynym żyjącym krewnym jest tajemniczy miliarder Bernard Richwood.

Początkowo niechętna, za namową bliskich Jasmine decyduje się na podróż do Kalifornii. Na miejscu poznaje stryja i wprowadza się do jego luksusowej, pilnie strzeżonej rezydencji.

W miarę upływu czasu Jasmine nabiera coraz więcej pewności, że Richwood nie mówi jej wszystkiego. Dlaczego przez osiemnaście lat zatajał przed nią prawdę na temat jej pochodzenia? I jakie tajemnice skrywa utworzona przez niego organizacja Silver Seven, do której należą najbogatsi ludzie świata?

Wkrótce Richwood składa jej propozycję: uczyni ją jedyną spadkobierczynią ogromnej fortuny, jeśli zostanie w Richwood Residency i w ciągu roku wyjdzie za mąż za jednego z wybranych przez niego kandydatów. I tak się składa, że wszyscy są synami członków Silver Seven.

„Myślałem, że mam wszystko. Dopiero gdy cię poznałem, dotarło do mnie, że nie miałem nic.”

Recenzja:

Powiem tak: słyszałam, że książki Marcela Mossa można raczej albo lubić, albo nienawidzić. Dla mnie "The Candidates. Panna Richwood" nie jest jakaś dobra - nazwałabym ją przeciętną - gdyby nie kilka dosyć obrzydliwych fragmentów, przez które straciłam cały zapał do czytania tej powieści, ale o tym opowiem ciut później.

Przejdźmy jednak do szczegółów! Jasmine ma osiemnaste urodziny - a po wielkich i skomplikowanych dramatach, potwierdza się teza, że jej chłopak ją zdradza. Mimo wszystko dziewczyna jakoś by to przebolała - chociaż typ okazał się bardziej kimś w stylu narwanego stalkera - gdyby nie to, że okazuje się, że jej rodzice mieli jeszcze w międzyczasie asa w rękawie i w dniu osiemnastych urodzin Jasmine mówią jej, że nie są jej prawdziwymi rodzicami i że od tej pory może dowiedzieć się o tym, że ma bogatego krewnego, który chciałby się z nią w końcu poznać.

Jasmine okazuje się więc jedyną spadkobierczynią ogromnej fortuny - i tu w opisie jest spojler, bo dopiero gdzieś w połowie książki się dowiadujemy, że musi zostać w Richwood Residency i wyjść w ciągu roku za mąż za jednego z wybranych przez wuja (tego odzyskanego krewnego. Niemniej jednak wracając na te mniej spojlerowe tony: Jas chce wyjechać na wakacyjny urlop do Kalifornii i poznać wujka, zanim po prostu zacznie studiować prawo na jednej z uczelni. Tyle, że oczywiście, jak już widzicie po opisie, plany się komplikują...

Wiem, że w thrillerach Marcela Mossa bardzo dużo się dzieje - i wiele osób twierdzi, że można by z nich napisać kilka różnych historii, aby trochę uszczuplić listę plot twistów w jednej. Część osób twierdzi też, że zwykle wygląda to tak, jakby czasem autor na siłę chciał coś wepchnąć, bo spodobało mu się coś z twórczości kogoś innego, jak chociażby owy trend "warknąć gardłowo", który tak spodobał się autorowi, że nawet w "The Candidates. Panna Richwood" upchnął to sformułowanie kilka razy.

Dodam oczywiście, że i w kwestii thrillerów, i w kwestii powieści młodzieżowych, niewiele to się różni - jest sporo rozmachu, wiele wątków... i niestety w "The Candidates. Panna Richwood" jest też wiele kwestii problemów logicznych, jak chociażby przy zakończeniu tej powieści, gdy uświadamiam sobie, że Voldemort z serii o Harrym Potterze to był jednak naprawdę dobry czarny charakter, bo czekał z niespodziankami, aż Harry będzie kończył rok szkolny... (Wiem, że teraz to dla Was nie ma sensu, ale jakbyście czytali, to Wam się w głowie rozjaśni). 

Marcel Moss jest lubiany przez wielu czytelników, ale ja, gdy miałam okazję poczytać to, jak wyobraża on sobie rozmowę dwóch nastoletnich dziewczyn, dosłownie przecierałam oczy ze zdumienia - szczególnie, gdy przyjaciółka spierała się z przyjaciółką, że ma trzy różne kolory włosów w różnych miejscach na ciele - if you know... 

Do tego wszystkiego "The Candidates. Panna Richwood" jest dopiero pierwszym tomem serii: chociaż nie ma o tym wspomniane ani na okładce z przodu, z tyłu, ani na grzbiecie... Dopiero na ostatniej stronie dowiadujemy się tej zaskakującej nowiny: ale ja już teraz z pełnym przekonaniem twierdzę, że po kolejną część nie sięgnę, bo to nie jest na moje nerwy: za dużo tam absurdów i dram, które są naciągane.

Mówiąc w skrócie: mam mocnego kandydata na jedną z najgorszych książek roku 2023. Chciałabym ogólnie napisać więcej przykładów sytuacji, które mnie zniesmaczyły, ale uważam, że i tak wydawnictwo już w tej kwestii mocno poszalało ze spojlerem - i uważam też, że gdybym w recenzji napisała więcej, to żadnych nowości byście się już nie dowiedzieli przy czytaniu "The Candidates. Panna Richwood" - a może ktoś jednak będzie miał ochotę sięgnąć?

Wspomnieć muszę także o tym, że chociaż jest to książka dla młodzieży, to jako osoba sięgająca po literaturę bardzo często, a także jako psycholog, który pracuje mimo wszystko z dziećmi i młodzieżą, to właśnie takim młodszym nastolatkom bym tego nie polecała: bo widać tu niekiedy dosyć destrukcyjne wzorce. 

Podsumowując: najlepiej sami wyróbcie sobie opinię, ja jednak jestem pewna, że będę się jednak książek Marcela Mossa wystrzegać.