Aleksandra Borowiec - "Empatajzer"

Autor: Aleksandra Borowiec

Tytuł: Empatajzer

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Data wydania: 15 lutego 2022

Liczba stron: 497

Ocena: 8/10

Opis:

W powstałym po katastrofie ekologicznej postindustrialnym mieście Pattium, w którym woda jest towarem luksusowym, a dzielnicę biedoty, Mizerię, od reszty miasta odgradza wysoki mur, popularnością cieszą się wynalezione przez Inżyniera empatajzery – urządzenia, które pozwalają zapisywać i odtwarzać skrajne emocje i przeżycia.


Sara Schwartz, policjantka z miejskiej obyczajówki, dostaje nową sprawę. Na platformie empatajzerów ktoś umieścił nagranie, na którym bierze prysznic. Problem w tym, że dostęp do wody w Pattium jest ściśle limitowany. W dodatku nagranie wrzucono z konta jednego z pracowników firmy Empathy, produkującej urządzenia.

Śledztwo toczy się raczej leniwie, bo i sprawa nie jest początkowo zbyt dużego kalibru. Po kilku dniach pojawia się kolejne nagranie. Tym razem ktoś pije na nim wino – które również jest nielegalne. Większego ciężaru sprawa nabiera wówczas, kiedy – również z konta jednej z pracownic firmy – ktoś wrzuca w sieć nagranie, na którym jakaś kobieta umiera z pragnienia.

Tropy prowadzą na Mizerię, dzielnicę biedoty. Sprawę zaciemniają nagrania, które udostępnia performerka Bea Gerwich – na nich także umierają ludzie. W dodatku na Mizerii wybucha dziwaczny bunt – Przebudzeni, których znakiem rozpoznawczym jest wytatuowana na policzku łza, kontestują empatajzery jako urządzenia dostarczające jedynie namiastek prawdziwych uczuć i namawiają ludzi, by w proteście umierali z pragnienia…

Recenzja:

   Muszę przyznać, że najpierw zauważyłam tę piękną okładkę i już wtedy wiedziałam, że chce przeczytać tę książkę nie ważne o czym jest. Później przeczytałam opis i przepadłam jeszcze bardziej. Zupełnie nie spodziewałam się tego co otrzymam w środku, a dzisiaj chcę się z Tobą podzielić moją opinią na temat tej niełatwej książki.

Witaj w Pattinum, świecie po katastrofie ekologicznej. To postindustrialne miasto podzielone jest na cztery części ze względu na bogactwo. To właśnie tutaj powstały empatajzery, czyli urządzenia które pozwalają zapisywać i odtwarzać skrajne przeżycia. To właśnie tutaj ktoś wrzuca nagranie spod prysznica, a przecież woda w Pattinum jest ściśle limitowana. Sprawa toczy się pomału, aż do czasu kiedy kolejne nagranie zostaje wrzucone z konta pracownika Emphaty. Wszystkie tropy prowadza na Mizerię - dzielnice biedoty.

Nawet nie wiem od czego zacząć i o czym pisać bo nie do końca wiem jak pozbierać moje myśli. Chyba zacznę od tego, że nie jest to prosta i szybka do przeczytania książka. Od razu po rozpoczęciu kilka wątków skojarzyło mi się z fantastyczną książką Philipa K. Dicka - Czy androidy śnią o elektrycznych owcach? I już wiedziałam, że ta historia ma ogromny potencjał.

Nie mogłam się w nią wgryźć od samego początku i w ogóle nie mogłam skupić swojej uwagi na dłużej niż kilka stron. Ten świat mnie trochę przytłoczył no i nie mogłam się odnaleźć. Jest to ciężka w odbiorze lektura, ale jak już udało mi się w nią wsiąknąć to byłam zafascynowana tym co stworzyła Autorka. 

Od samego początku autorka wprowadza dużą liczbę bohaterów w kilku różnych pespektywach i nie dość, że nie potrafiłam się skupić, to jeszcze nie potrafiłam ogarnąć tej liczy postaci. Dopiero z czasem i z upływem liczby stron, jak już się wciągnęłam to wszystko zaczęło wskakiwać na odpowiednie miejsca. Wiem, że do tej pory to brzmi jakbym tylko marudziła i jakby mi się nie podobała ta książka, ale po zakończeniu lektury uważam, że jest to świetna pozycja, którą warto się zainteresować. 

Bohaterowie są ciekawie wykreowani, jak już mi się udało połapać mniej więcej w tym kto i co. Każdy z nich jest inny, ma swoje motywacje i swoje cele. Nie wszyscy dostają tyle samo czasu w książce, jednak uważam, że każdy z pojawiających się tutaj bohaterów jest pełnowartościową postacią, która nie jest tylko elementem dodatkowym do historii.

Pierwszy raz od bardzo dawna udało mi się przeczytać coś prawdziwie oryginalnego i innego. Empatajzer to książka, której nie można zaszufladkować w jednym czy dwóch gatunkach. Tutaj wszystko się tak zgrabnie miesza, dając czytelnikowi wielowarstwową historię, która toczy się na wielu płaszczyznach. 

Pani Borowiec pisze bardzo specyficznie i mam wrażenie, że dosyć chaotycznie i raczej się nie polubimy z tym stylem, jednak do tej historii pasuje on tak idealnie i tak bardzo dopełnia cały pomysł na fabułę, że tutaj wybaczam i proszę o więcej.

Świat jaki wykreowała autorka jest bardzo ciekawy, ponieważ z jeden strony jest przygnębiający, smutny i nieprzystępny, ale z drugiej ja jako czytelnik cały czas chciałam go eksplorować i poznawać jego mechanizmy działania. Czasami nawet odnosiłam wrażenie, że ten odległy i dziwny świat, wcale nie jest nam taki obcy i doskonale odzwierciedla to co dzieje się aktualnie. Ta pogoń za życiem innych ludzi... To co zostało opisane w tej książce wcale nie musi być tylko postapokaliptyczną wizją przyszłości.

No to chyba byłoby na tyle. Dalej nie do końca mogę sobie poukładać wszystko w głowie co tyczy się tej historii. Jednak myślę, że mogę polecić Ci te pozycję, ze względu na to, że jest coś nowego, coś innego i coś zapadającego głęboko w pamięci. Chętnie przeczytam poprzednią książkę Pani Borowiec, bo wydaje się jeszcze inna od Empatajzera.

Z książkowymi pozdrowieniami,

Klaudia.