Megan Miranda - "Dziewczynka z Widow Hills"

Autor: Megan Miranda

Tłumaczenie: Maria Jaszczurowska

Tytuł: Dziewczynka z Widow Hills

Wydawnictwo: Chilli Books (ZNAK)

Data wydania: 11 sierpnia 2021

Liczba stron: 416

Ocena: 8/10

Opis:

Skrywana przeszłość powraca ze zdwojoną siłą.

Sześcioletnia Arden Maynor podczas lunatykowania zostaje porwana przez szalejącą burzę i znika na wiele dni. Jej odnalezienie staje się lokalną sensacją, a na dziewczynkę i jej matkę spada niespodziewana sława. Z biegiem czasu Arden za wszelką cenę pragnie odciąć się od traumatycznych wydarzeń i zacząć od nowa. Zmienia imię i wyjeżdża z miasta.

W dwudziestą rocznicę jej ocalenia wspomnienia wracają ze zdwojoną siłą. Media rozpisują się o sprawie, a kobieta znów czuje się obserwowana. I zaczyna lunatykować. Którejś nocy budzi się na podwórku własnego domu, a u jej stóp leżą zwłoki zamordowanego mężczyzny.

Mężczyzny z jej poprzedniego życia.

Recenzja:

Jeszcze nigdy nie miałam przyjemności z motywem lunatykowania w thrillerach, dlatego z radością dorwałam się do Dziewczynki z Widow Hills. Pozytywnie do lektury nastawiły mnie także pozytywne opinie o wcześniejszych książkach Megan Mirandy i – po tej książce – jestem absolutnie przekonana, że są w pełni zasłużone!

Byłam tą, która ocalała.

Która nie dała za wygraną. Za którą wszyscy się modlili, a przynajmniej próbowali to robić, bo w głębi duszy każdy dziękował, że to nie jego dziecko zaginęło tam, w ciemności.

A potem byłam cudem, sensacją. Historią.

Powieść zaczyna się od klimatycznego prologu, który zdradza nam co nieco z przeszłości głównej bohaterki. Nastrojowości książki sprzyjają także przewijające się dalej fragmenty z prasy oraz innych mediów, które również nawiązują do wydarzenie z jej dzieciństwa. Zresztą, całe otoczenie tej historii jest przesiąknięte niesamowicie tajemniczą i niepokojącą aurą – w dodatku główna narracja maluje się właśnie w takim duchu. Chwilami nawet opowieść przywodziła mi na myśl gotyckie powieści grozy, być może przez wzgląd na opisywany przez Arden dom lub emocje, które we mnie wywoływała. A uwierzcie mi – emocji tu nie brakuje…

Z każdą minutą czułam coraz większy niepokój. Robiłam się nerwowa. I przez cały czas szukałam śladów, które mogły mnie naprowadzić na to, co robiłam tamtej nocy w ciemnościach.

Thriller Megan Mirandy rozpoczyna się w zasadzie niewinnie, a akcja rozwija się stopniowo – autorka powoli też buduje napięcie. Towarzysząc Arden, czytelnikowi szybko zaczyna udzielać się jej zagubienie i wręcz paranoję, przez co książkę czyta się z zapartym tchem i niegasnącym zainteresowaniem. Same okoliczności zbrodni są doprawdy nietypowe, a rozwiązanie stosunkowo nieoczywiste, aczkolwiek to nie ono jest wisienką na torcie. Najmocniejszą stroną jest odkrywanie poszczególnych elementów przeszłości głównej bohaterki, za których pomocą układanka staje się swoiście jeszcze bardziej przerażająca. Muszę przyznać, że autorka ogromnie zaskoczyła mnie tym, w jaką stronę poprowadziła Dziewczynkę z Widow Hills, przyprawiając ją aspektami bardziej psychologicznymi. I choć z podobnymi motywami spotykałam się już w książkach, tak tutaj jest on ukazany w niesztampowy.

(…) te dwie opcje akurat wcale się nie wykluczały: można było nosić w sonie dwie wersje prawdy i obie mogły być tak samo rzeczywiste.

Dziewczynka z Widow Hills to nie lada rarytas wśród thrillerów bardziej psychologicznych. Książkę pochłonęłam bez reszty, zatracając się w niepokojach i lękach Arden, z zapartym tchem poznając jej przeszłość, która – jak sam opis wskazuje – powraca do niej ze zdwojoną siłą. Wiarygodna narracja, interesująco poprowadzony wątek traumy, zbrodnia w tle i multum wrażeń – to zdecydowanie największe zalety tego tytułu, ale niejedyne. Polecam gorąco miłośnikom nieprzewidywalnych powieści!

P.S. Na końcu znajduje się fragment innej książki autorki, Pamiętaj o mnie. Muszę ją koniecznie przeczytać!