Karina Sainz Borgo - "Noc w Caracas"

Autor: Karina Sainz Borgo

Tytuł: Noc w Caracas

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Data wydania: 25 maja 2021

Liczba stron: 224

Ocena: 8,5/10

Opis:

Dramatyczna historia walki o przetrwanie w ogarniętej rewolucyjnym chaosem Wenezueli.

Po śmierci matki Adelaida Falcón zostaje absolutnie sama w mieście, w którym przemoc wyznacza codzienny rytm życia. To dopiero początek jej walki o przetrwanie pośród chaosu i anarchii. Wyrzucona z własnego mieszkania niespodziewanie znajduje schronienie, a zarazem szansę na rozpoczęcie nowego życia. By z niej skorzystać, musi jednak dokonać trudnego wyboru.

Głośna debiutancka powieść Kariny Sainz Borgo to portret kobiety o niezwykłej sile i niezłomnej woli życia w obliczu przemocy i bezprawia. Ta pełna napięcia, a zarazem głęboko liryczna książka pokazuje, jak kruchy jest nasz świat i jak szybko rzeczywistość, którą dobrze znamy, może się rozpaść na kawałki.

Recenzja:

Noc w Caracas to cudownie liryczna i zarazem zatrważająca powieść, która ogromnie mnie zaskoczyła. Spodziewałam się dramatycznej i emocjonalnej historii, ale z całą pewnością nie byłam przygotowana na to, czym uraczyła mnie Karina Sainz Borgo. Bo choć historia rozgrywa się w czasie burzliwym dla Wenezueli, tak zdaje się być to zaledwie tłem dla opowieści o stracie oraz… człowieczeństwu.

W tamtym umierającym mieście ograbiono nas już ze wszystkiego, nawet ze słów w czasie teraźniejszym.

Książka jest przepięknie napisana. Autorka ma eteryczny, nieco poetycki styl, używa niesamowitych porównań i metafor, w treści kryje się także wiele myśli, które zachęcają do refleksji na temat życia. Czytając Noc w Caracas nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że została ona utkana ze smutku oraz cudacznej nostalgii, melancholii, obok których nie można przejść obojętnie. Główna bohaterka i zarazem narratorka, Adelaida Falcón, często wraca tutaj wspomnienia, sprzed rewolucyjnych chwil – acz i wtedy nie było różowo. Wiele scen i wydarzeń wstrząsa czytelnikiem, uderza w jego serce, porusza do głębi. Na stronach rozgrywa się wiele zła, dzieje mnóstwo niesprawiedliwości, egoistyczne walka o władzę, na ulicach króluje strach, akty przemocy zdają się normą. Te elementy przytłoczyły mnie i wgniotły w fotel – nie sądziłam, że tak emocjonalnie podejdę do tego tytułu.

Ogień oczyszcza tylko tych, którzy nie mają nic więcej.

Chaos w Wenezueli nie jest jednak jedynym obrazem ukazanym w Nocy w Caracas. Jak wspomniałam wcześniej, Karina Sainz Borgo zdaje się oscylować wokół tematu straty – na pierwszych stronach narratorka chowa matkę, z którą czuła niesamowitą więź, żyły wręcz dla siebie, a dalej nie jest lepiej – zostaje jej odebrany dom, a i z własnej tożsamości musi zrezygnować. Jednakże, mimo trudności i bezprawia panującego wokół, Adelaida nie zamierza się poddawać, a jej pragnienie życia porusza czytelnika do głębi i… kibicuje jej w tym, choć ona sama ma wątpliwości – ba, targają nią nawet wyrzuty sumienia. Jest ona jedną z nielicznych iskierek człowieczeństwa w tej wstrząsającej historii, nic więc dziwnego, że kibicuje się jej z całej siły…

Życie - cud, którego wciąż nie pojmuję - atakuje ukąszeniami winy. Ocalenie to część koszmaru, który podróżuje z uciekinierem. Szkodnik, który - ledwo poczujemy się nieco lepiej - wbija w nas swoje kły, by uświadomić nam, że kto inny dużo bardziej zasłużył na pozostanie przy życiu.

Noc w Caracas to naładowana emocjami i niepokojem powieść o niezłomnej kobiecie, życiu i śmierci, podkreślona portretem wenezuelskiego piekła. Choć całość mieści się w zaledwie dwustu stronach, zawiera historię pełną, równie pięknie opowiedzianą, jak szokującą. Jeśli szukacie mocnych wrażeń w lekturze i cenicie liryczne narracje – koniecznie sięgnijcie po ten tytuł! Polecam z całego serca!