Jaymin Eve, Jane Washington - "Klątwa Bogów. Perswazja"

Autor: Jaymin Eve, Jane Washington 

Tytuł: Klątwa Bogów. Perswazja 

Wydawnictwo: Papierówka

Data wydania: 2021

Ilość stron: 336

Ocena: 6/10

Opis:

Willa Knight: ziemianka? Twardzielka? Maskotka pięciu magicznych istot?

W Bożylesie obowiązują pewne zasady, a Willa zostaje zmuszona do ich przestrzegania.

Jedynym problemem jest… ona sama. W sumie nic dziwnego, bo dziewczyna sprawia kłopoty praktycznie od urodzenia, co może potwierdzić jej przyszywana siostra Emmy.

Dla nikogo nie powinno być to nowością – a jednak jest. Ponieważ tym razem dzieją się rzeczy, jakie nigdy wcześniej nie miały miejsca. W Bożylesie rozpętuje się chaos.

Recenzja:

Mówiąc szczerze, to sądziłam, że po pięciu miesiącach (wtedy czytałam tom pierwszy) niewiele będę pamiętać - szczególnie, że już wtedy mylili mi się bracia. Jednak okazało się, że szybko znowu wróciłam na właściwie tory fabuły, a co więcej - teraz, po tym tomie, chyba mogę powiedzieć, że doskonale rozróżniam, który z braci jak się zachowuje - i jaką mocą włada. Czyli jednak chyba nie jest ze mną tak źle - a sądzę, że i z Wami źle nie będzie, bo szok jest chyba tylko podczas pierwszej części, bo piątka męskich postaci wkracza trochę nagle... 

Nie jest to idealna książka - żebyście nie pomyśleli. Jest to dosyć naiwne czytadełko, ale nie sposób się od niego oderwać. Według mnie - idealna fantastyka młodzieżowa, bo chociaż jest pięciu męskich bohaterów i jedna kobietka - to jednak na nic więcej oprócz pocałunku na razie się nie zanosi, więc można polecić i nastolatkom, i dorosłym. No, dorosłym może jednak przeszkadzać fakt, że Willa - główna bohaterka - jest chodzącą katastrofą, która dosłownie co chwila wpada w kłopoty (albo po prostu jest taką niezdarą, że co chwila się wywraca), a do tego jej teksty i sposób rozumowania są takie trochę dziecinne - jakby bohaterka miała dwie szare komórki, które nieustannie walczą ze sobą, żeby nie wymrzeć ostatecznie. No, niestety, opisałabym Willę raczej jako głupiutką panienkę, która jest totalnie impulsywna - ale mimo wszystko jakąś ją polubiłam... A przede wszystkim fajne jest to, że chociaż jest ona trochę idealizowana i ta historia w ich świecie w ogóle wcześniej nie miałaby się szansy wydarzyć, to mimo wszystko Willa nie jest taka doskonała, jak mogłaby być - a do tego wszystkiego: dzielnie walczy z problemami, kierując się przede wszystkim uczuciami i emocjami. 

W "Klątwa Bogów. Perswazja" Willa i jej przyjaciele próbują zrozumieć, co ich tak właściwie łączy - i jakim cudem jest ona związana z pięcioma potężnymi istotami. Niestety, w międzyczasie wtrącają się także Bogowie - którzy chcieliby upokorzyć Abklętych, a do tego wszystkiego - chcieliby się posłużyć Willą i jej klątwą do swoich celów. Jakby tego było mało, ziemianie (czyli taka bardziej rasa służących, z których pochodzi też Willa) są zbulwersowani tym, że Willa stała się maskotką Abklętych (czyli tych pięciu braci, z którymi jest związana - o czym nikt oprócz głównych bohaterów nie wie), bo muszą usługiwać także Willi - jednej z nich, która w ich mniemaniu powinna wycierać szmatą podłogi, a do tego sprzątać pokoje i podawać jedzenie, a nie szlajać się z Abklętymi - i to niczym ich pupilek, którego skrzywdzić nie mogą. Co robią więc ziemianie? Wywołują chaos!

Ogólnie w tej części dużo się dzieje. Część z tych akcji jest oczywiście bardziej dojrzała, inne zagrywki są mniej więcej tak poważne, jak żarty dzieci ze szkoły podstawowej - ot, jeszcze im tej powagi brakuje. Niemniej jednak książkę czyta się dobrze i szybko, a w fabułę wsiąka się błyskawicznie. Co więcej, mają być jeszcze cztery tomy tej serii - a ja jestem ciekawa, jak to się dalej potoczy, skoro z każdą częścią wpadamy w coraz większy absurd (który jednak mimo wszystko dalej jest całkiem logicznie wytłumaczony). Nie umiem też pojąć tego, że skoro w jednej, pojedynczej powieści dzieje się tyle zamieszania, to jak ostatecznie w fajny, sensowny sposób chciałyby to zakończyć autorki? Nie wiem, zobaczymy, do czego to one nas prowadzą... 

"Klątwa Bogów. Perswazja" jest napisana lekko - o czym już wspomniałam, a co najważniejsze: seria ta trafi i do młodszych, i do starszych (tylko starsi muszą sobie odpowiedzieć na pytanie, czy w ogóle lubią takie pozycje - które trochę niby przypominają harem, ale, że tam nie ma nawet scen seksu, to nie da się na razie o haremie mówić). Dialogi bywają humorystyczne, co jest dużym plusem - chociaż teksty Willi czasami są bardzo nieprzemyślane (i, co gorsza, to ona ze trzy razy rzuciła jakąś dwuznaczność, chociaż niby wcale nie chciała - czego bardziej spodziewałabym się jednak po Abklętych, a nie po niej...). Do tego opisy, szczególnie akcji, bardzo na plus.

Podsumowując: decyzję o tym, czy chcecie przeczytać tę powieść, podejmijcie sami. Mnie ta pozycja się całkiem podobała - ma dosyć wyrównany poziom (patrząc na tom pierwszy) - i przekonam się, jak to będzie dalej (na pewno przyjdę do Was z recenzjami, chociaż nie wiem, kiedy w planach wydawniczych jest tom trzeci). Według mnie jest to jednak jedna z tych pozycji bardziej oryginalnych na rynku książki - nawet, jeśli jest to głównie skierowane do nastolatków lub młodych dorosłych. Ja osobiście polecam - a czy Wy sięgniecie... zobaczymy.