Dara McAnulty - "Dziki rok. Zapiski młodego przyrodnika"

Autor: Dara McAnulty

Tytuł: Dziki rok. Zapiski młodego przyrodnika

Wydawnictwo: Poznańskie

Data wydania: 19 maja 2021

Liczba stron: 272

Ocena: 8/10

Opis:

To książka, której potrzebujemy wszyscy, zwłaszcza teraz.

Dara jest nastolatkiem z duszą przyrodnika i umysłem przyszłego naukowca. Jego imię w języku irlandzkim znaczy „dąb”. Spektrum autyzmu sprawiło, że od dziecka nie nadążał za światem pełnym hałasu i zmian. Dara odnajduje wolność wśród drzew i ptaków, promieni światła i brzęczenia na łące. Natura przynosi mu ukojenie, jest jego ucieczką i azylem. Z zachwytu nad nią organicznie wynika potrzeba dzielenia się jej pięknem i jej ochrony.

Dara dokumentuje rok swojego życia, od wiosny do zimy, opisuje zachodzące zmiany – w domu, na dworze, we własnej głowie. Opowiada m.in. o gnębieniu w szkole i o wsparciu, jakim jest dla niego rodzina. Jego ojciec był i jest „naukowcem od morza, teraz od ochrony środowiska” i jedynym „niepasującym” elementem rodzinnej układanki – tym, na którym Dara wraz z autystycznymi siostrą, mamą i bratem polegają przy rozwiązywaniu zagadek nie tylko świata przyrody, lecz także świata ludzi.

Recenzja:

Jaka ta książka jest niesamowita i inna! Dziki rok. Zapiski młodego przyrodnika urzekła mnie od pierwszych zdań w prologu i ten zachwyt nie opuścił mnie aż do stron ostatnich. Wszystko to sprawka niezwykle wrażliwego i wspaniałego narratora, w którego emocjach i postrzeganiu natury można się wręcz zakochać. W życiu nie miałam w rękach tak wyśmienitej książki o przyrodzie!

Jak sam tytuł wskazuje, jest to swoista forma dziennika, w którym młody autor opowiada przede wszystkim o otaczającym go świecie, ale i nie brakuje tutaj informacji o nim samym. Dara to utalentowany i w spektrum autyzmu nastolatek, który odnajduje spokój wśród otaczającej go natury. Jego zaangażowanie i wrażliwość na świat przyrody jest fascynujące, a opisy świata oraz obserwacje są równie ciekawe, choć zdecydowanie lepiej czytało się jego refleksje – bo przesycone były milionem uczuć. Jednakże, niezależnie czy opowiadał o różnych gatunkach ptaków, roślin i owadów, czy o swoich działania ku lepszemu jutru – we wszystkim kryła się pasja, wręcz zarażająca.

Drozd pojawia się w dziwnych momentach różnych pór roku, ta nieprzewidywalność w przeszłości wywoływała u mnie frustrację i ból. Jednak teraz nauczyłem się racjonalizować nieprzewidywalność drozda i doceniać każde spotkanie bez przywiązywania się i oczekiwań.

Niemniej, Dziki rok. Zapiski młodego przyrodnika to nie tylko historia przyrody, ale i samego przyrodnika. Nastolatek opowiada o swojej niechęci do szkoły (niebezpodstawnej – w takim miejscu bywa straszliwie głośno, a i dzieci bywają okrutne) oraz wsparciu, które otrzymuje od swojej rodziny (gdzie, co ciekawe, jedynie jego ojca nie dotyka spektrum autyzmu). Ogromnie przypadły mi do gustu akapity, w których Dara opowiada o przytłoczeniu wszechobecnymi bodźcami – były poruszające i w jakimś stopniu zachęcające do rozmyślań. Prawdę mówiąc, książka ta wydaje mi się bardzo osobista, jednak nie uważam tego za wadę, bo jej autor jest doprawdy nietuzinkowym człowiekiem, którego chętnie bym poznała!

Dziki rok. Zapiski młodego przyrodnika to lektura obowiązkowa dla osób wrażliwych i zafascynowanych światem natury. Znajdziecie tutaj mnóstwo refleksji – i na tematy niszczenia świata, jego zanikania, jak i doświadczeń życia w spektrum autyzmu oraz… ogromną pasję do roślin, ptaków i owadów. Polecam z całego serca!

P.S. W książce znajdują się także czarno-białe fotografie, dokumentujące życie Dara i jego rodziny, również działań. Miły dodatek do treści. ;)