Wytske Versteeg - "Kwarantanna"

Autor: Wytske Versteeg

Tytuł: Kwarantanna

Cykl: Seria z Żurawiem  

Wydawnictwo: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

Data wydania: 28 kwietnia 2021

Liczba stron: 160

Ocena: 8/10

Opis:

Jak żyć w świecie, w którym nie wolno nikogo dotykać? Ceniony chirurg plastyczny Tomas Augustus jest jedną z niewielu osób, którym udaje się przeżyć, kiedy jego kraj paraliżuje zakaźna śmiertelna choroba. Ukryty we własnym domu, Tomas wraca wspomnieniami do życia sprzed pandemii. Z jego opowieści wyłania się historia życia zimnego i cynicznego człowieka, który nie przejmuje się niczym: ani groźnym wypadkiem z dzieciństwa, ani antypatią rówieśników czy nawet śmiercią matki. Pogardza ludźmi, a swojej żony nienawidzi. Pewnego dnia, ku własnemu zaskoczeniu, dopada go granicząca z obsesją fascynacja dużo młodszą Marią. Czy to szansa, by odejść od kłamstwa, w jakim żyje? Czy będzie na to czas?

"Kwarantanna" to umieszczona w niedalekiej przyszłości dystopia i jednocześnie głęboko poruszająca powieść psychologiczna. I choć powstała pięć lat przed wybuchem pandemii Covid-19, to współcześnie jej wymowa jest jeszcze bardziej aktualna.

Recenzja:

Spotkaliście kiedyś na swojej drodze bohatera, który okropnie frustrował (aż do zgrzytania zębami i groźnych pomruków), ale nie potrafiliście porzucić jego opowieści, bo jednocześnie zadziwiająco Was fascynował? Mnie taka sytuacja spotkała przy Kwarantannie, której narrator doprowadzał mnie niemal przez całą książkę do szewskiej pasji, ale… w ostatecznym rozrachunku mam do niego mieszane uczucia – a może nawet nie tyle mieszane, co ciężkie do opisania…

Dlaczego nikt nigdy nie rozmawia o miłości, o tym, co ona z nami robi, do czego nas doprowadza?

Wytske Versteeg maluje w Kwarantannie ciekawy obraz próżnego człowieka, samotności oraz pandemii. Ten ostatni temat jest bardzo aktualny, aczkolwiek – co ciekawe – powieść została napisana 2015 roku, więc na kilka przed obecnym stanem rzeczy. Sam sposób przedstawienia dość dystopijnego świata jest bardzo wyrafinowany i nieprzeciętny – w zasadzie jest on zaledwie mrocznym tłem dla historii o cynicznym i snobistycznym chirurgu plastycznym, który w odizolowaniu snuje opowieść o swoim życiu – o pragnieniu pewnej kobiety, o nie najszczęśliwszym dzieciństwie, o swojej pracy… i innych kwestiach. Chwilami jednak ciężko stwierdzić, co jest bardziej ponure – ten mężczyzna czy wydarzenia na świecie…

Szybko przestało mnie interesować, jaki jest dzień tygodnia czy też którego dziś mamy; jedynym, do czego wciąż wracam, jest to, co na zawsze minęło.

Książka napisana jest fantastycznie i bardzo łatwo się w niej zatracić, choć – jak wspomniałam wcześniej – główny bohater i narrator nie budzi w czytelniku krzty sympatii. Śmiało mogę powiedzieć, że przez większość lektury żywiłam do niego pogardę i – po prostu – było mi go żal (w negatywnym świetle tego słowa), ale po zakończeniu tej książki jakoś… potrafię go i jego zachowanie odrobinę zrozumieć, tak tyci-tyci. Wytske Versteeg potrafi majestatycznie podejść czytelnika od strony psychologicznej, tworząc kapitalny obraz potwornego człowieka, do którego wiele osób może faktycznie poczuć współczucie – mimo jego przerażających i drażniących cech.

Czasem się zastanawiam, czy ta pustka nie jest symptomem czegoś, nie traumy ani czegoś równie żałosnego, lecz dużo prostszego defektu – nadmiernej obojętności, która nigdy nie pozwoliła mi się przywiązać do świata, a z kolei światu do mnie.

Kwarantanna to z całą pewnością nieoczywista i interesująca powieść, warta uwagi. Dawno nie czytałam czegoś tak nietuzinkowego i przytłaczającego, i… prawdę mówiąc, ciężko mi jednoznacznie stwierdzić, komu najbardziej może przypaść do gustu. Jeśli lubicie czuć silne emocje przy czytaniu, na sto procent zatracicie się w równym stopniu jak ja – i docenicie za świeże podejście do dystopii oraz portretowania głównego bohatera. Polecam z całego serca!