J. C. Green - "Ukochany pacjent"

Autor: J. C. Green

Tytuł: Ukochany pacjent

Wydawnictwo: Muza

Data wydania: 2021

Ilość stron: ok. 300

Ocena: 💀/10

Opis:

Przy nim wszystko przestało się liczyć. Był uwodzicielski i seksowny. Był też przyzwyczajony do podziwu oraz posłuszeństwa okazywanych mu na każdym kroku. Był niebezpiecznym gangsterem i właśnie został jej pacjentem.

Jedna decyzja może zmienić całe nasze życie. Niewinnie rzucone spojrzenie, przypadkowy dotyk, zauważony na ulicy mężczyzna albo – jak w przypadku Luizy – niespodziewany pacjent.

To ON przywrócił jej radość życia, rozpalił płomień pożądania, otworzył na nowe doznania i jak nikt przedtem, otoczył opieką. To dzięki niemu dowiedziała się kim naprawdę jest. A może jedynie próbowała być taką kobietą, jakiej ON pragnął?

Luiza szybko i na własnej skórze przekonała się, że świat nielegalnych interesów, to rzeczywistość, w której nie można ufać nawet najbliższym. Wielkie pieniądze niemal zawsze idą w parze z wielkim rozczarowaniem. Kula przeszywająca jej serce może i nie była prawdziwa, ale powodowała prawdziwy ból. Tą kulą okazał się być on. Leo. Mężczyzna, który miał być tym jedynym i którego kochała do szaleństwa...

J.C. Green serwuje czytelnikom emocjonalny rollercoaster. Historia miłosna i pożądanie przeplatają się z mrocznymi sekretami z przeszłości. Takiego romansu mafijnego, z taką ilością adrenaliny i testosteronu jeszcze nie było! „Ukochany pacjent” to pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanek grzesznych książek.

Recenzja:

Ta książka to debiut tej autorki... I to widać. Niestety jest wiele rzeczy, w tej pozycji, które napawały mnie obrzydzeniem i niesmakiem. Widać brak kunsztu, nierozwinięty warsztat... i fabuła też ma wiele zgrzytów, jest taka trochę bez ładu i składu. Zaraz oczywiście wszystko wytłumaczę po kolei - i opowiem o swoich wrażeniach - żeby nie był to hejt, a konstruktywna krytyka, bo autorce (Polce), życzę jak najlepiej. Ale ta powieść - która jest wzięta z Wattpada, z tego co wiem, powinna tam niestety pozostać. A z tego co wiem, to "Ukochany pacjent" ma jeszcze kontynuację... Do niej jednak już się nie przymierzam. Moja ocena jest raczej dosyć oczywista... Chyba tej emotki nie muszę nikomu tłumaczyć, prawda? Pierwszy raz mi się to zdarza, odkąd książki recenzuje, natomiast dawno nie czytałam tak niedopracowanej książki.

Luiza kocha swoją pracę i swojego męża, chociaż ostatnio w małżeństwie średnio jej się układa. Gabriel - jej mąż - jest sparaliżowany, dostał kulkę, która uszkodziła rdzeń kręgowy. Obecnie porusza się on na wózku - i jakoś też te kontakty z Luizą nie wychodzą mu tak, jakby chciał, bo już nie jest w stanie w pełni kontrolować swojej żonki.

Luiza natomiast bierze coraz więcej zleceń dla mafii - i pomaga im jako lekarka. Już tu, na samym starcie, jest pewien zgrzyt: dziewczyna wychodzi z pracy na ponad godzinę, nikt jej szuka i nikt nie potrzebuje chirurga. A wiadomo, że lekarzy zawsze brakuje, nawet, kiedy nie ma pandemii. Wystarczy przeczytać jakikolwiek artykuł na ten temat - a Luiza i jej praca wygląda mniej więcej tak, jakby istniały tylko zaplanowane zabiegi i to raz na ruski rok. Już samo to średnio mi się podobało, ale później było jeszcze gorzej...

Później coraz bardziej mafia zaczęła dawać o sobie znać - szczególnie, że Luiza musiała na szybko pomóc i operować Leo - takiego właściwie lokalnego szefa mafii, któremu ojciec jakiś czas temu oddał władzę. Leo nie do końca umiał zrozumieć słowo "nie", a do tego miał gdzieś, że główna bohaterka ma męża. W międzyczasie był też Marek, który ni to kochał Luizę po przyjacielsku, ni to niczym swoją wymarzoną kochankę...

Było mnóstwo absurdów. I tutaj trochę pospojleruje - ale ogólnikami - żeby autorka, jeśli dotrze do niej ta recenzja, wiedziała, że niektóre pomysły powinny zostać w sferze wyobraźni - i że przy pisaniu książki lepiej czasem odrzucić część plot twistów, które nam się nasuwają do głowy. Jak facet, który powinien być kaleką (i który pewnie miał masę badań, które to potwierdzały, skoro się miał udać na operację - gdzie samo przygotowanie do niej wymaga opracowania szczegółowego planu), nagle wstaje i okazuje się, że nigdy nie był sparaliżowany... albo jak kobieta nie mówi facetowi o tym, że była zgwałcona, ale w sumie on daje jej kwiaty i wszystko jest okej... Było tam mnóstwo scen, które obrażały wręcz kobiety - ja osobiście czułam się atakowana: bo morał według mnie tej książki jest taki, że kobieta powinna na wszystko pozwalać facetowi, byle tylko seks był dobry i byle tego seksu było dużo!

Samo zakończenie też według mnie nietrafione, niedopracowane. Takie trochę jakby wręcz z fantastyki, chociaż jest ono oparte o prawdziwe realia. Niemniej jednak nie potrafiłam sobie tego wyobrazić. Czym dalej, tym więcej bredni się działo. I to ma jeszcze kontynuację... Jakim cudem ktoś przyjął to w procesie wydawniczym - i nie kazał zmienić chociażby niektórych fragmentów, co byłoby na korzyść tej książki, tego nie wiem. Zakończenie według mnie też powinno być zmodyfikowane - do czegoś, co byłoby bardziej prawdopodobne. Z tego co czytałam przy okazji innych recenzji - dużo osób cieszy się, że autorka tak dobrze uśpiła ich czujność, żeby później uderzyć takim newsem - dla mnie jednak to się rozegrało za szybko i bez większego pomyślunku. Czegoś mi tam jeszcze zdecydowanie brakowało, dzięki czemu ta historia byłaby bardziej wiarygodna.

Jak dialogi były nawet jako takie (tu zdecydowanie największy plus!), tak opisy - szczególnie seksu, w których facet wchodził w kobietę i ona od razu miała orgazm (czasem nawet nie zdejmował jej majtek, ale w nią wchodził!), też takie dosyć nierealne. I niby to miała być gorąca książka dla niegrzecznych czytelniczek, ale samych scen seksu - chociaż Luiza co chwila seks uprawiała - było raczej niewiele, a jak już były, to raczej opisane w pięciu zdaniach, na mniej więcej pół strony, bez większych emocji i przeżyć: i czytało się o tym niczym o gotowaniu ziemniaków (mniej więcej takie same emocje to wzbudzało). Denerwowało mnie też to, że najczęstszym określeniem bohaterki było: "pani doktor" - a w połowie przypadków ona nawet wtedy nie zajmowała się jakąkolwiek pomocą medyczną, a mimo to było to najczulsze określenie, jakie wobec niej wymyślono - nawet jej kochanek nie był w stanie myśleć o niej inaczej, tylko pod kątem tego, jaką pracę wykonywała.

Mogłabym wymieniać dalej, ale chyba już zakończę. To na razie najgorsza książka w tym roku, którą czytałam i mam nadzieję, że nie trafię na nic gorszego. Niemniej jednak autorce życzę szczęścia i powodzenia - tylko dokładniejszy research by się przydał, bo w wielu fragmentach wychodziło, że autorka nie wie, o czym pisze. Niemniej jednak z tego co wiem, to dopiero młoda dziewczyna, więc ma jeszcze dużo czasu rozwijać swój warsztat pisarski - i za to trzymam kciuki. W końcu nie każdy z nas od razu odnalazłby się jako pisarz!

Podsumowując: ja osobiście nie polecam, ale jeśli macie ochotę przeczytać - nie jestem w stanie Wam tego zabronić. Jeśli chcecie przekonać się na własnej skórze co i jak... To sięgnijcie po "Ukochanego pacjenta"!

Załączam kilka cytatów, trochę spojlerów, które bardziej zobrazują to, o czym pisałam...

UWAGA: SCENY +18 - PRZEMOC, SEKS... 

I co? Macie w planach tę książkę?