Susan Hill - "Kobieta w czerni. Rączka"

Autor: Susan Hill

Tytuł: Kobieta w czerni. Rączka

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Data wydania: 2 lutego 2021

Liczba stron: 344

Ocena: 9/10

Opis:

„Kobieta w czerni” i „Rączka” to klasyczne opowieści o duchach.

Arthur Kipp, bohater „Kobiety w czerni”, jest obiecującym adwokatem w londyńskiej kancelarii, który zostaje wysłany do Crythin Gifford – zapadłej mieściny na wietrznych trzęsawiskach, aby wziąć udział w pogrzebie klientki, Alice Darblow, a także załatwić jej sprawy spadkowe. Kipps nic nie wie o sekretach, które kryją się za okiennicami domu pani Darblow, stojącego na końcu kanału i spowitego w mgłę oraz tajemnicę. Rutynowa podróż biznesowa przybiera nieoczekiwany obrót, gdy adwokata zaczynają prześladować seryjnie powtarzające się dźwięki i obrazy: bujający się fotel w pustym pokoju dziecinnym, niewytłumaczalny dźwięk powozu, dziecięcy okrzyk we mgle i – najbardziej przerażająca – widmowa kobieta w czerni.

Antykwariusz Adam Snow, bohater „Rączki”, wraca późnym wieczorem od klienta. Gdy szuka drogi na skróty, gubi się i natrafia na zapuszczony, wiekowy Biały Dom. Gdy wchodzi na teren dawnego ogrodu, nagle czuje, jak w jego dłoń wślizguje mała ręka, zupełnie jakby w mroku jakiś dzieciaczek stanął obok i chciał się przytrzymać. Zaintrygowany Snow postanawia dowiedzieć się więcej i odkrywa niektóre szczegóły burzliwej historii tajemniczego domostwa, który po krótkim okresie świetności popadł w zapomnienie. Osobliwe doświadczenie zrazu tylko interesuje antykwariusza, lecz wkrótce zaczynają go nawiedzać dramatyczne sny, ataki paniki, a także coraz częstsze wizyty rączki, coraz groźniejsze i złowrogie…

Recenzja:

W 2012 miałam przyjemność obejrzeć w kinie Kobietę w czerni, nieświadoma, że jest to adaptacja powieści o tym samym tytule. Ba! Dopiero w zeszłym miesiącu dowiedziałam się o twórczości Susan Hill i podekscytowana oczekiwałam premiery jej dzieła. A raczej powinnam napisać dzieł, w liczbie mnogiej, bo Wydawnictwo Zysk i S-ka zdecydowało się rozpieścić miłośników opowieści o duchach i zaserwowało nam dwie historie autorki w jednej książce - Kobietę w czerni oraz Rączkę.

Książka prezentuje się niezwykle klimatycznie – mroczna okładka* oraz kolorystyka oddziałują na wyobraźnię czytelnika i same w sobie są już niezłym wprowadzeniem do treści. Z początku nie potrafiłam odnaleźć się w stylu Susan Hill, ale gdy już poczułam vibe wiktoriańskich opowieści grozy, lektura zaczęła mi sprawiać niemożliwą do opisania przyjemność i – co tu dużo pisać – przepadłam dla świata, bo oderwać się od tej książki nie mogłam. Autorka zachwyciła mnie niesamowitą zdolnością do tworzenia gęstej atmosfery oraz budzenia w czytelniku silnych emocji niepewności i niepokoju, a piękny język i potężnie rozbudowane zdania dopełniły tylko całości.

(…) połączenie tego niezwykłego, odludnego miejsca, raptowne pojawienie się kobiety oraz złowieszczość jej oblicza zrodziły we mnie rosnącą trwogę. Powiem więcej: nigdy jeszcze w życiu nie nawiedził mnie strach tak wielki, nigdy nie dygotały mi tak kolana ani ciało nie cierpiało tak, by już po chwili stężeć w kamiennym zimnie, nigdy jeszcze serce we mnie nie szamotało, jakby chciało się wyrwać przez zaschnięte w usta, by w następnej chwili łomotać w piersi niczym młot o kowadło, nigdy jeszcze nie zostałem z taką siłą pochwycony i trzymany w uścisku przez lęk, przerażenie i poczucie nadchodzącego zła.

Nie będę rozpisywać się na temat treści obu utworów – pięknie już opowiedziano o nich w opisie – jednak zdradzą Wam nieco o moich wrażeniach z lektury. Czytając Kobietę w czerni byłam zarówno zafascynowana tytułową postacią, jak i obawiałam się jej równie mocno, jak Arthur Kipp – zupełnie jakby miała ona za chwilę wyłonić się z papierowych stron. Przeżycia mężczyzny, paranoiczne wręcz, budziły we mnie wiele emocji, bo prawdziwie zżyłam się z tym bohaterem. Podobna sytuacja spotkała mnie w Rączce, aczkolwiek tutaj – o dziwo – byłam nie tyle przerażona, co… zaintrygowana. Druga opowieść wydała mi się lżejsza, jednakże wcale nie jest ona mniej mroczna czy ekscytująca. Tutaj także towarzyszył mi niepokojący dreszcz, silniejsza była jednak chęć poznania w pełni tajemnic domostwa, do którego trafia Adam Snow oraz… małej ręki. Przerażającej małej ręki. Brrr.

Kobieta w czerni. Rączka to pozycja obowiązkowa dla każdego entuzjasty opowieści o duchach, tudzież wiktoriańskich historii grozy. Oba utwory są fenomenalne i nie sposób wskazać tutaj lepszego – szczególnie, że każdy kończy się w piorunujący sposób i z całą pewnością nie pozwoli zapomnieć o sobie przez długi czas. Krótko mówiąc – polecam z całego serca, szczególnie na mroźne wieczory, bo… drżenie rąk przy przekładaniu stron można zrzucić na ziąb. ;)

*Projekt okładki i stron tytułowych popełnił Maciek Wolański. 💓