Natasha Knight - "Sergio"

Autor: Natasha Knight

Tytuł: Sergio

Wydawnictwo: Papierówka

Data wydania: 2020

Ilość stron: 248

Ocena: 6/10

Opis:

Bycie pierworodnym synem mafijnego bossa jest jak piętno, które trzeba zaakceptować. Twarde zasady panujące w tym środowisku oraz świadomość, że to ja kiedyś przejmę władzę, uczyniły ze mnie bezwzględnego i niebezpiecznego człowieka. A gdy wydawało się, że nic nie jest w stanie zachwiać moją postawą, pojawiła się ona – w najmniej odpowiednim miejscu i czasie. Przeznaczenie dwukrotnie postawiło Natalie na mojej drodze. Dałem jej szansę odejść, powiedziałem, że tak będzie dla niej najlepiej, jednak nie posłuchała. A teraz jest już za późno.

Nigdy jej nie wypuszczę. Choćbym i chciał, nie potrafię tego zrobić, nawet jeśli mam świadomość, że kalam tę niewinną duszę swoim brudnym dotykiem. Wiem, że zbliża się dzień mojego sądu i spłonę za grzechy, które popełniłem. Nie twierdzę, że moje miejsce nie jest w piekle, ale pragnę najpierw przeżyć swój czas. Z Natalie.

Należy do mnie bez względu na wszystko.

Recenzja:

Jest to trzeci tom serii - natomiast właściwie zarówno ja, jak i autorka w swoich listach do czytelników (które też się w tej pozycji znajdują), myślimy, że równie dobrze można zacząć przygodę z tym cyklem do książki "Sergio" - wtedy na pewno "Salvatore" jest bardziej zrozumiały. Z tym, że no, autorka zaczęła to pisać w ciut innej kolejności, stąd też wydawnictwa wydają w innej kolejności. 

Natalie lubi swoje życie - jest studentką architektury, ma fantastycznego przyjaciela, na którego zawsze może liczyć, a co najważniejsze - ma dach nad głową. Ogólnie rzecz biorąc jej życie może nie jest idealne, ale jest totalnie jej - i widać, że główna bohaterka lubi to, co ma. Pewnie sytuacja wyglądałaby inaczej, gdyby pewnego dnia jeden mężczyzna nie uchronił jej przed zgwałceniem. Teraz jednak jej życie jest takie, jakie jest, dzięki temu, że nie ma traumy - tylko czuje raczej ogromną wdzięczność do tego nieznajomego, że użył broni w jej obronie.

Pewnego dnia, całkowicie przez przypadek, Natalie jest obserwatorką starcia między dwoma mafijnymi rodzinami. Co więcej, w jednym z tych mafiozów rozpoznaje ona swojego wybawiciela sprzed lat, a on, gdy tylko zauważa, że w magazynie jest ktoś jeszcze, postanawia zająć się Natalie, aby nigdy nie wygadała się, czego była świadkiem.

Tak oto rozpoczyna się historia Nathalie i Sergio. Nie chcę za dużo zdradzać, bo jednak ta pozycja liczy tylko dwieście czterdzieści osiem stron - co jak sami wiecie, jest dosyć niewielką objętością. Ci, co znają "Salvatore" wiedzą jednak, że nie mogło być tam tych stron zbyt wiele więcej - bo zakończenie "Sergio" splata się z początkiem "Savatore". 

Niemniej jednak uważam, że i tak tę pozycję dałoby się rozwinąć chociażby do trzystu stron. Gdyby autorka ciut spowolniła pewne wydarzenia, dała trochę więcej opisów, opisała więcej spotkań Nathalie i Sergio... Widać jednak było, że Natasha Knight chciała zrobić z tego dosyć krótką historię miłosną, która jest słodko-gorzka. Może myślała, że jeśli dałaby więcej opisów szczęścia, to ta gorzkość nie byłaby tak wyczuwalna?

Ogólnie rzecz biorąc ta historia mi się bardzo podobała. Polubiłam bohaterów, a do tego było tu chyba jednak ciut więcej miłości niż wydarzeń związanych z mafią - więc no, dla mnie okej. Chociaż nie powiem, momentalnie było sporo krwi i brutalności! Do tego wszystkiego sposób pisania był fajny - o czym pisałam już w dwóch poprzednich tomach. Nie jest to moja ulubiona część tej serii - wolę "Dominica", natomiast uważam, że i tak jest niezła. Szkoda tylko, że nie jest ciut dłuższa, żebym mogła spędzić nad "Sergio" więcej czasu...

Dałam sześć na dziesięć głównie z powodu objętości i tego, że czasami coś działo się zbyt szybko. Mimo wszystko uważam, że to całkiem niezła pozycja - i że warto się z nią zapoznać. Natasha Knight umie pisać romanse mafijne - każdy z nich jak na razie jest inny, opowiada inną historię - co jest naprawdę fajne. 

Warto też wspomnieć, że ta pozycja znowu jest wydana w taki sposób, że ma cudowną, jedwabistą w dotyku okładkę. Ostatnio kilka okładek tego wydawnictwa było takich... zwykłych, normalnych, przeciętnych. W "Sergio" znowu powrócono do tych cudownych, którymi tak bardzo się jarałam (bo były cudowne, uwielbiam takie mieć na swojej półce!). Jestem tylko ciekawa, czy to było spowodowane tym, żeby wtopić się w pozostałe pozycje z tej serii, czy tak znowu będzie już na stałe... Mam nadzieję, że to drugie!

Podsumowując: piękna okładka, fajny opis, niezła treść. Polecam gorąco, bo naprawdę można spędzić kilka miłych chwil z "Sergio" (lub z jego braćmi - bo pozostałe tomy tej serii jak na razie tyczą się braci Sergio). Myślę, że wiele osób, które lubią ten gatunek, naprawdę będą zadowoleni z tej powieści. Jeśli jednak unikacie mafii - sięgnijcie lepiej po coś innego. Szczególnie, że niebawem przyjdę do Was z recenzjami także czegoś innego, niż tylko romanse mafijne!