Opracowanie zbiorowe - "Księga magii"

Tytuł: Księga magii 

Wydawnictwo: Zysk i S-ka 

Data wydania: 18 listopada 2020 

Liczba stron: 692 

Ocena: 9/10 

Opis: 

Nowa antologia po bestsellerowej "Księdze mieczy" ze świata epickiej fantasy – tym razem w roli głównej wiedźmy, czarodzieje i mroczne obrzędy. 

Każdy Frodo ma swojego Gandalfa... i Sarumana. Czym byłby Harry Potter bez Albusa Dumbledore'a... i Severusa Snape’a? Bohaterowie dysponujący odwieczną mądrością i różnymi mocami, posiadający tajemną, często zakazaną wiedzę, czarodzieje i czarodziejki są kształtowani - lub zniekształcani - przez potężną magię, którą chce nimi zawładnąć. 

W tomie siedemnastu najlepszych pisarzy fantasy - w tym laureaci wielu nagród: Elizabeth Bear, John Crowley, Kate Elliott, KJ Parker, Tim Powers i Liz Williams - rzucają cudowne zaklęcia, które przywołują tajemnicze, niesamowite, a czasem wręcz przerażające światy, w których króluje magia. 

A do tego klasyczne opowiadanie George’a R.R. Martina "Noc w Oberży przy Stawie", w którym autor odwiedza świat "Umierającej Ziemi" Jacka Vance’a, prowadząc nas do Krainy Przewracającego się Muru. 

Recenzja: 

Już od najmłodszych lat uwielbiałam powieści o magii, a moja przygoda z fantastyką rozpoczęła się od Harry’ego Pottera oraz kreskówek typu W.i.t.c.h. oraz Winx Club. Z czasem ta pasja zaprowadziła mnie do Śródziemia, Świata Wynurzonego i wielu innych fantastycznych miejsc, pełnych rozmaitych mocy, a zamiłowanie do tego tematu tylko kwitło, i kwitło, i… dalej kwietnie. Dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok Księgi magii, zawierającej dzieła bardziej lub mniej znanych pisarzy fantasy, w której skryły się wiedźmy, czarodzieje i mroczne obrzędy. 

Antologia jest mieszanką różnorodnych opowieści o magii (konkretnie siedemnastu), napisaną przez równie różnorodne grono pisarzy. Nie wszystkie nazwiska były mi znane – a przynajmniej kilku absolutnie nie kojarzyłam – niemniej jestem przekonana, że do twórczości nieznajomych mi pisarzy z całą pewnością w najbliższym czasie przysiądę, bo… w tej książce kryje się doprawdy wiele wysokiej jakości i pomysłowych historii oraz niebanalnego podjęcia tematu magii (nie tylko w kontekście stricte fantastycznym). Nie chcę Wam spoilerować treści tych opowiadań, ale… pozwolę sobie napisać kilka słów o tych, które najbardziej zapadły mi w pamięć. 

Na uwagę zdecydowanie zasługuje opowiadanie Prace społeczne Megan Lindholm (Robin Hobb). Jest to zarazem dość oryginalna historia, jak i… zwyczajna historia, w której – poza niebezpieczną magią – kryją się problemy bardzo współczesne (jak choćby narkotyki) i… jest zarazem humorystyczne, jak i bardzo niepokojące. Zakochałam się także w tekście Johna Crowley’a, Krzemień i zwierciadło, bowiem jest niezwykle piękny, liryczny i mistyczny – to opowieść o chłopcu, który ma odmienić losy wojny. Ta historia zdaje się być niedokończona, ale ja lubię takie niejasności – otwiera pole dla wyobraźni. Na tytuł najdziwniejszej opowieści zasługuje to spod pióra Lavie’go Tidhara, Twórca wdów, która jest wręcz halucynogenną i bezsensowną waśnią o najemniku-magiku, poszukującym swojej ojczyzny. Mimo, że – jak wspomniałam – historia zdaje się nie mieć za bardzo meritum to… ogromnie przypadła mi do gustu. Moim ulubionym opowiadaniem jest jednak Noc w oberży przy Stawie George’a R.R. Martina, która zagwarantowała mi wiele wrażeń, w gronie niezwykle barwnych i pełnych niespodzianek bohaterów. Autor nawiązuje w nim do Umierającej Ziemi Jacka Vanece’a, jednakże – niestety – nie znam tego cyklu, ale – stety – mam już go zabookowanego w bibliotece. Mimo braku wiedzy choćby podstawowej na temat książek, na których bazuje ów tekst, był dla mnie fenomenalnym doświadczeniem i nie czuję jakiegoś „niedosytu”. 

Powyżej wspomniałam zaledwie o czterech z siedemnastu opowiadań, jednakże to nie znaczy, że inne są gorsze. Jestem przekonana, że każdemu w pamięć zapadną inne historie, bo jedno jest pewne – każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Spektrum tych tekstów jest doprawdy szerokie, a każdy w inny sposób przedstawia magię, czarodziejstwo oraz bliskie im tematy. Problematyka utworów, czas akcji, a nawet sam gatunek również nie jest jednolity – dzieje wspomnianego Krzemienia i zwierciadła opiewają na połowę XVI wieku (jak sądzę), a atmosfera panująca w utworach stale się zmienia – panuje w nich humor, groza, typowa epickość fantasy oraz… wiele innych klimatów. 

Z antologiami bywa różnie, mają słabsze i mocniejsze strony, ale Księga magii jest po prostu fenomenalna. Oczywiście, opowiadania podobały mi się mniej lub bardziej, ale o żadnym nie mogę powiedzieć, że było kiepskie. Fantastycznie bawiłam się w zróżnicowanych światach i wątkach, wśród niejednakowej magii – autorzy doprawdy obrali oryginalne kierunki w temacie. Jeśli lubicie magiczne przygody, wśród wiedźm, czarodziejów i magików – koniecznie sięgnijcie po tę książkę! 

P.S. Okładka to cudo, nie mogę się napatrzyć. 

P.S.2. Polecam również Księgę mieczy - wcześniejszą antologię Gardnera Dozoisa.