Angelika Łabuda - "Cassiano Boss"

Autor: Angelika Łabuda 

Tytuł: Cassiano Boss

Wydawnictwo: Kobiece

Data wydania: 2020

Ilość stron: 286

Ocena: 1/10

NOWOŚĆ

Opis:

Pakt, który zmienił więcej niż jedno życie.

Powalająco przystojny Włoch skrywający wielką tajemnicę zakochuje się w zwykłej dziewczynie.

Brzmi jak bajka? Ona już dawno przestała w nie wierzyć.

Dwudziestosześcioletnia Anastasia Jones pracuje w punkcie nadawania paczek. Wiedzie normalne życie, które jednak jej nie zadowala. Szuka mężczyzny na stałe, lecz do tej pory żaden z kandydatów nie potrafił ujarzmić jej burzliwego temperamentu. Co więc się stanie, gdy na swojej drodze spotka niebezpiecznego gangstera z podejrzaną przeszłością? Miłość nie wybiera, ale przeznaczeniu przecież można pomóc.

Dwudziestodziewięcioletni Cassiano Lorenzo, przystojny i bogaty prezes jednej z największych korporacji w Nowym Jorku, jest obiektem westchnień każdej kobiety. Co środę wysyła tajemnicze paczki do Włoch. Piękna pracownica punktu nadawczego sprawi, że jego świat wywróci się do gory nogami. Czy mężczyzna z mroczną przeszłością będzie potrafił okiełznać pannę Jones i ukryć ją przed swoją włoską rodziną? Jaką tajemnicę skrywa za oceanem?

Recenzja:

No cóż, mamy kandydaturę do najgorszej książki roku 2020 w moim osobistym rankingu. Czy nie będzie niczego gorszego - dowiemy się za kilka miesięcy. Natomiast ciężko będzie to pobić, a już z góry mówię, że to zdecydowanie najgorszy romans mafijny, jaki czytałam. Mnóstwo zgrzytów, braku logiki, bezsensów. Na dodatek momentami wręcz obrzydliwe teksty... A to tylko wierzchołek góry lodowej. Zapraszam do czytania dalszej części recenzji. 

Główną bohaterką jest Anastasia - szara myszka, która od razu kojarzy się z pewną serią. Dziewczyna jest olśniewająco piękna, a na co dzień pracuje ze swoją najlepszą przyjaciółką w pewnym punkcie pocztowym. Kiedy pewnego dnia poznaje ona Cassiano - wydawać by się mogło, że jej życie nie zmieni się ani odrobinę. Kiedy jednak wpadają na siebie drugi raz... główna bohaterka musi jechać do szpitala, gdzie okazuje się, że ma skręconą kostkę. 

Cassiano już w tamtym momencie jest najwidoczniej szalenie zakochany w Anie. Dosłownie na jakiejś czterdziestej stronie błaga ją, żeby ta obiecała mu, że spędzi z nim całe swoje życie i od niego nie odejdzie. Trochę śmieszne, patrząc na to, że nasz główny bohater jest członkiem mafii. A później? Później dzieje się także bardzo wiele rzeczy. Szkoda, że głównie są to głupoty, z których po prostu można się pośmiać podczas czytania. Tak jak ze spotkania z taką postacią jak Zac Defron. 

Fabuła miała mnóstwo zgrzytów. Części sytuacji po prostu nie rozumiałam. Natomiast dialogów nie rozumiałam momentami wcale - dziewczyna od początku zachowuje się jak napalona nastolatka, która myśli tylko o seksie. Jej flirtowanie polegało mniej więcej na rzucaniu aluzji seksualnych - które czasem były tak niesmaczne, że po prostu się krzywiłam na twarzy. Nie znam nikogo, kto by się tak ordynarnie zachowywał. Na szczęście. Natomiast te dialogi nie ograniczają się tylko i wyłącznie do rozmowy Any z Cassiano, czego dowód załączam poniżej.

Anastasia - córka Catreriny, wnuczka Danki. Tak, tak, Danka z Wrocławia najwidoczniej już wtedy trochę popiła i poszalała w urzędzie! Jak jestem w stanie zrozumieć historię, że matka Any poznała swojego męża w Polsce, bo był na jakimś wyjeździe i później wyjechali do Stanów Zjednoczonych (bo on stamtąd pochodził), tak nie rozumiem, jakim cudem matka głównej bohaterki ma obcobrzmiące imię, skoro dopiero od niedawna można bardziej poszaleć z nadawaniem imion swoim dzieciakom. 

Humor w tej pozycji praktycznie istnieje na tym najbardziej pierwotnym poziomie, co także można zaobserwować po cytacie, który dodałam ciut wyżej. Zwykle tyczy się to jakichś gierek słownych (np. ze słowem "puknąć"). Ale nie będę Wam dostarczała większej ilości cytatów, bo uważam, że to całkowicie niepotrzebne - tylko część z Was jeszcze bardziej zniesmaczę do romansów mafijnych, które mogą być fajne i przyjemne: chociaż w tym wypadku tak nie jest.

Wiem, że ma być drugi tom, ale ja już odpuszczam sobie po tym. To mi wystarczyło, żeby już nie sięgnąć po kontynuację. Angelika Łabuda musi niestety jeszcze trochę popracować nad kilkoma rzeczami, żeby jej książki nie wzbudzały we mnie takich negatywnych uczuć. Rozumiem natomiast, że na Wattpadzie, gdzie wcześniej publikowała, jej pozycje mogły wzbudzać niemałą sensację. Problem jest tylko w tym, że na Wattpadzie może publikować każdy - a książek każdemu od ręki nie publikują. Nie mówię, że autorka jest u mnie skreślona - jeśli dalej będzie wydawała, to sięgnę po jej pozycje za jakiś dłuższy czas, żeby porównać poziom. Na razie jestem na "nie", chociaż obstawiam, że to byłby świetny następca "365 dni" - gdzie część rzeczy nie ma sensu, ale liczy się przede wszystkim mnogość nawiązań seksualnych.

Podsumowując - jeśli planujecie przeczytać, to na własną odpowiedzialność. Ja ostrzegłam, że niestety - to jest po prostu coś ponadprzeciętnie kiepskiego. Szkoda, miałam duże nadzieje co do tego tytułu, a wyszło, jak wyszło.