Casey McQuiston – "Red, White & Royal Blue"

Autor: Casey McQuiston

Tytuł: Red, white & royal blue

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Data wydania: 2020

Ilość stron: 475

Ocena: 7/10

Opis:
Co się stanie, gdy Pierwszy Syn Ameryki zakocha się w księciu Walii?

Podczas wesela na brytyjskim dworze królewskim wybucha kłótnia. W jej wyniku książę Henry i Alex - syn prezydentki USA - lądują w torcie weselnym, co wywołuje kryzys dyplomatyczny między państwami. Żeby go zażegnać, PR-owcy wymyślają ustawkę: Henry i Alex mają spędzić razem jeden dzień, pokazując się mediom jako najlepsi przyjaciele. Nikt się nie spodziewa, że fałszywa, instagramowa przyjaźń przerodzi się w uczucie, które młodzi mężczyźni będą zmuszeni ukrywać przed całym światem. Jak długo dadzą radę udawać?

Recenzja:

Co się stanie, gdy Pierwszy Syn Ameryki zakocha się w księciu Walii? – no powiedzcie, że nie macie ochoty się dowiedzieć. Ja miałam i to wielką, bo gdy tylko zobaczyłam Red, white & royal blue w zapowiedziach, od razu wiedziałam, że muszę tę książkę przeczytać. Jakie mam wrażenie po skończeniu lektury?

Alex, syn pierwszej prezydentki USA, podczas wesela na brytyjskim dworze królewskim przez przypadek wywołuje sporą aferę. W jej wyniku razem z księciem Henrym zostają zmuszeni do naprawienia zaistniałej sytuacji. Mają udawać przyjaźń, by zażegnać dyplomatyczny kryzys. Nie spodziewają się jednak, że to, co zaczęło się od przymusowego spotkania i gry dla mediów, zmieni się w przyjaźń, a nawet coś poważniejszego. Zwłaszcza, że Alex jest Pierwszym Synem, a Henry księciem, więc ich związek jest zakazany. Ale jak długo uda im się trwać w relacji, którą muszą ukrywać przed wszystkimi? Jak długo dadzą radę udawać?

Zacznę może od jednej ważnej kwestii, o której mogliście już słyszeć: a mianowicie o problemach z tłumaczeniem tej książki. Jeśli nie wiecie o co chodzi, odsyłam do postów u Catus geekus na ten temat, bo rzeczywiście błędy, które zostały zauważone, są dość niefajne. Ale da się je przeżyć, poza tym wydawnictwo obiecało naprostować całą sprawę, także mam nadzieję, że tak się stanie, więc moja recenzja będzie dotyczyła samej fabuły, a nie tego konkretnego problemu.

A zatem: sama tematyka już wystarczająco przyciągnęła moją uwagę, bym wiedziała, że muszę sięgnąć po tę powieść. Zwłaszcza w kontekście wielu ostatnich wydarzeń w naszym kraju oraz Pride Month. Poza tym chciałam przekonać się, jak autorka przedstawi gejowski związek dwóch tak ważnych postaci, jakimi są Alex i Henry. I powiem tak: dała radę! Zdecydowanie, bo udało jej się wprowadzić w historię bardzo płynnie, przedstawić relację bohaterów w ciekawy i nieprzerysowany sposób, a potem stopniowo pokazywać, jak obaj nawiązują szczególną więź. Naprawdę mi się to podobało i kibicowałam tym dwóm od początku.

Oprócz tego bardzo ważna w powieści jest strona polityczna. Mamy tutaj bardzo wiele odniesień do sytuacji w Ameryce czy Anglii. I przyznam, że dla kogoś, kto nie interesuje się tym aktywnie, może to być nie do końca zrozumiałe lub nużące. O ile na początku z uwagą śledziłam kolejne problemy poruszane przez autorkę, o tyle później wydawało mi się już tego nieco za dużo. Wiem, że każda opisana przez nią sprawa jest równie ważna, równie potrzebna do omówienia, ale… mam wrażenie, że McQuiston wepchnęła do tekstu już zbyt wiele. Jasne, w lekkim, zabarwionym humorem stylu, który miejscami przybierał poważniejsze barwy, ale mimo wszystko niektóre miejsca w książce wydały mi się przez to nużące.

Ale trzeba przyznać, że przywołane przez nią sprawy są bardzo ważne i może dlatego nie chciała żadnej pominąć? Bo mamy tutaj nie tylko przedstawioną historię dwóch mężczyzn, którzy nie powinni się kochać ze względu na swoje pozycje, lecz także poruszane są tematy związane z rodzinami, z polityką, pojawiają się odniesienia dotyczące historii obu krajów i wiele, wiele innych spraw. Każda równie warta uwagi.

Autorce udało się też stworzyć nietuzinkowe postacie. Alexa polubiłam niemal od razu, bo jego humor i sarkazm były zaraźliwe. Tajemniczy, nieco zdystansowany Henry także skradł moje serce, tak samo jak matka Alexa czy jego siostra. Ale… muszę przyznać, że miejscami miałam wrażenie, jakbym czytała o o wiele młodszych bohaterach. Bo chociaż Alex i Henry to dwudziestokilkulatkowie, obaj nieraz zachowywali się bardziej jak szesnastolatkowie. To jednak nie przeszkadzało w polubieniu ich i pozytywnym odebraniu tej książki.

Bo ja zdecydowanie w ten sposób ją odebrałam. To pełna humoru, miejscami urocza, miejscami trochę mocniejsza powieść, którą zdecydowanie warto poznać. Niebanalna, ciekawa i poruszająca kwestie, o których warto przeczytać. Także jeśli chcecie się dowiedzieć, co się stanie, gdy Pierwszy Syn pokocha księcia Walii, koniecznie sięgnijcie po Red, White & Royal Blue. Moim zdaniem, mimo kilku minusów czy zgrzytów, warto!

PS Na naszym Instagramie wystartował konkurs z tą pozycją! Wpadnijcie <3