Holly Black - "Las na granicy światów"

Autor: Holly Black 

Tytuł: Las na granicy światów 

Wydawnictwo: Jaguar 

Data wydania: 15 kwietnia 2020 

Liczba stron 328 

Ocena: 7/10 

Patronat Książkowiru

Opis: 

Miasteczko Fairfold to jedno z tych niewielu miejsc, w których magia nieznacznie przenika do naszej rzeczywistości. Od czasu do czasu ktoś znika bez śladu, ale takie wypadki zdarzają się najwyżej raz czy dwa razy w roku, no a poza tym dotyczą wyłącznie turystów.

Jednak tego roku z serca okolicznej puszczy wyłania się ponura groza. Odkąd ktoś strzaskał szklaną trumnę, w której spoczywał śpiący królewicz, apokaliptyczna bestia imieniem Rozpacz zagraża wszystkim mieszkańcom miasteczka. Pewna dziewczyna, o imieniu Hazel, która znajduje niezwykły miecz, niezbyt dobrze pamięta, co robiła przez ostatnich pięć lat. Okazuje się, że musi czym prędzej przypomnieć sobie kilka istotnych faktów, dotyczących żelaza i marchewek… Czy zdoła? Jeśli nie zdąży, miasteczko czeka zagłada smutniejsza niż śmierć… Teraz jedyna nadzieja w Hazel, jej muzykalnym braciszku oraz w pewnym zabójczo przystojnym elfie. 

Recenzja: 

O książkach Holly Black słyszałam wiele pozytywnych opinii, więc bardzo cieszyłam się na spotkanie z jej najnowszą powieścią. Być może jest to rozpoczęcie przygody z jej twórczością dość niefortunne, bowiem Las na granicy światów skrywa w sobie nieco nawiązań do jej poprzedniego tworu (konkretnie Okrutnego księcia), niemniej i tak świetnie się przy lekturze bawiłam. 

Holly Black szybko kupiła mnie swoją pomysłowością oraz umiejętnością tworzenia iście folklorowego klimatu. Zauroczyło mnie w książce to, że magia i cudaczności są tutaj na porządku dziennym i nikogo już nie dziwią. Ba! Mieszkańcy nowoczesnego świata potrafią sobie z tymi dziwami radzić i mają nawet swoiste tradycje i przesądy na temat tych rozmaitości. Autorka zgrabnie połączyła tutaj świat ludzi i elfi, malując pomiędzy nimi swoistą granicę, zachwycający kontrast, który ciężko opisać tak po prostu – w kilku zdaniach. Jestem przekonana, że jeśli sięgnięcie po tę powieść od razu zrozumiecie, co mam na myśli. 

Ścieżką wydeptaną w lesie, gdy minęło się strumień i wydrążony pień drzewa pełny chrząszczy i termitów, można było dojść do szklanej trumny. Stała bezpośrednio na ziemi, a w niej spał rogaty chłopiec o uszach spiczastych jak ostrza noży.

Bohaterowie książki Las na granicy światów również zasługują na uwagę. Autorka całkiem nieźle maluje rozmaite postaci – zarówno pierwszoplanowe, jak i drugoplanowe; magiczne i całkiem zwyczajne. Niestety, Hazel (główna bohaterka) była dla mnie koszmarnie męczącą osobą, czego bardzo nie lubię w przypadku protagonistów. Przedstawienie jej z szerokiej perspektywy, nieco tłumaczyło jej charakter i zachowanie, ale i tak nie potrafiłam jej polubić. Większą sympatią obdarzałam przewijające się w tle istoty, o! Niemniej wierzę, że i ona znajdzie swoich sympatyków. 

Brak sympatii do Hazel może wynikać również z tego, że w powieści naprawdę sporo się dzieje i przy lekturze nie można się nudzić. Czasem niektóre wydarzenia dzieją się wręcz zbyt szybko – autorka nie zwalnia tempa i nie pozwala nudzić się czytelnikowi. Z jednej strony to dobrze, bowiem stale jesteśmy zaskakiwani, stale coś się dzieje, jednak czasem chciałoby się odetchnąć i poznać lepiej bohaterów. Jak wspominałam wcześniej, są oni dobrze wykreowani, jednak w przypadku niektórych sytuacji, ich motywacje nie do końca były dla mnie jasne. Nie uważam jednak tego za wadę powieści, bowiem kreatywność autorki oraz sposób, w jaki rozbudza wyobraźnię, jest po prostu… niesamowity! 

Las na granicy światów to bardzo przyjemna i cudacznie-folkowa młodzieżowa lektura. Jestem przekonana, że niejeden nastolatek i młody dorosły się w niej zakocha. Miasteczko Fairford jest doprawdy niesamowite, więc jeśli pragniecie poczuć nieco magii – koniecznie sięgnijcie po tę powieść! Polecam z całego serducha.