Gaja Kołodziej - "Przerwane tony"

Autor: Gaja Kołodziej

Tytuł: Przerwane tony

Wydawnictwo: Lucky

Data wydania: 2020

Ilość stron: 304

Ocena: 5/10

Opis:

Nowy thriller romantyczny Gai Kołodziej to opowieść o utraconych szansach i poświęceniu w imię lojalności.

Zamiast butelkować lasy Liliana jedzie na pomoc ojcu, byłemu senatorowi, przez co staje się pionkiem w grze, nad którą nie ma kontroli.

„W przypadku naszej rodziny zdrada doprowadziła do śmierci dwóch osób, osierocenia dziecka, wtrącenia człowieka na wiele lat do więzienia, rozwodu, rozłąki, dwukrotnego porwania, defraudacji…”.

Jeszcze nigdy miłość do ochroniarza nie była tak zakazana!

Recenzja:

Czytałam wszystkie książki Gai Kołodziej i niewątpliwie jest to jedna z moich ulubionych pisarek z Polski - zawsze tworzy fajne fabuły, dodatkowe kreuje ciekawe postacie, a jej styl jest lekki i często tworzy śmieszne akcje. W "Przerwanych tonach" jednak coś nie wyszło:  zabrakło mi głównie tej lekkości, która sprawiała, że chciałam zapoznać się z powieścią - a i fabuła raczej nie należała do specjalnie oryginalnych. 

Liliana jest dziewczyną, która obecnie mieszka z daleka od ojca i brata. Zajmuje się swoją matką, a dodatkowo butelkuje przyrodę. Jest osobą, która żyje w zgodzie z naturą. Wszystko jednak zmienia się, kiedy nagle ojciec wzywa ją do siebie w trybie pilnym, zabierając przy okazji także jej ochroniarza. Lilianna staje się dosłownie pionkiem w grze - szczególnie, kiedy okazuje się, że jej brat został uprowadzony, a ona ma udawać przed mediami, że wszystko jest w porządku.

Liliana odkrywa coraz więcej kłamstw, coraz więcej tajemnic, a przy okazji wplątuje się w coraz więcej intryg. Na szczęście jej ochroniarz jest zawsze przy niej... ale pytanie, czy nie jest on w żaden sposób powiązany z porwaniem brata głównej bohaterki? Czy w momencie, w którym dziewczyna nie może ufać nawet własnemu ojcu, może zaufać swojemu ochroniarzowi, z którym spędziła wiele lat? O tym musicie przekonać się sami!

Jakbym napisała jeszcze jeden akapit o fabule, to mam wrażenie, że już bym za dużo powiedziała, dlatego stwierdziłam, że dwa akapity w tym wypadku będą odpowiednie. Gaja Kołodziej słynęła z tego, że w jej książkach dzieje się dużo (często nieprzewidywalnych) rzeczy, a czytelnik nie jest w stanie się nudzić. Tę powieść także przeczytałam szybko, ale trochę się przy niej wynudziłam. 

To jest w sumie debiut Gai Kołodziej w thrillerze romantycznym i mam wrażenie, że trochę pewne wątki były tam dodawane na siłę. Jakoś w poprzednich jej książkach ta fabuła sama mknęła do przodu, a tu jakby trzeba ją było poganiać... Chyba się więc nie zdziwicie, że nawet jednej ze swoich ulubionych autorek dałam przeciętną ocenę.

Szkoda, że ta powieść nie jest bardziej rozbudowana, bo wtedy może pewne sytuacje byłyby bardziej wytłumaczone. Nawet w samym wątku romantycznym brakowało mi jednak większych emocji, uczuć, jakichś uniesień. Nic, było po prostu BUM związane z tym, że nagle facet zaczął się spotykać z główną bohaterką, a później był już tylko opis sielanki, niezbyt pobudzający wyobraźnię i emocjonalność.

Mam nadzieję, że kolejne książki Gai Kołodziej znowu będą powrotem do poprzednich lat. Ja rozumiem, że może autorka bardziej dojrzała, ale tamte książki do młodzieży, z nutką przygody i romansu, z mnóstwem zabawnych tekstów i sytuacji, to jest gatunek, w którym Gaja czuje się jak ryba w wodzie... i takie właśnie powieści spod jej ręki chciałabym czytać. Życie to jednak ciągły rozwój, więc nie wiem, co przyniesie dla niej przyszłość. Wiem, że z pewnością sięgnę po kolejną jej pozycję i mogę tylko prosić wszechświat, żeby oczarowała mnie tak, jak większość powieści tej pisarki.

Nie będę rozpisywać się na więcej. O tej książce mogłabym mówić długo, ale raczej z osobami, które znają już fabułę. Mogłabym wskazać plusy i minusy pewnych rozwiązań, porównać to z poprzednimi pozycjami Gai Kołodziej. Jednak większość czytelników raczej jest dopiero przed lekturą. 

Gaja Kołodziej to autorka, którą w latach nastoletnich pochłaniałam bez reszty. I uważam, że jej pozycje naprawdę są w stanie zaintrygować czytelnika, szczególnie młodszego. Polecam więc, żeby jej książki nabyć i dać komuś w wieku nastoletnim. Natomiast co do "Przerwanych tonów"... to jakoś nie jestem w stanie jednoznacznie zebrać myśli. Pozycja ma też trochę wysokich not od innych recenzentów, więc jeśli chcecie sprawdzić, czy Wam się spodoba - nic nie stoi na przeszkodzie. Ja jednak oceniałam to trochę przez pryzmat moich wcześniejszych kontaktów z twórczością autorki... i dlatego ta powieść wypadała blado.