Philip Pullman - "Delikatny nóż"

 

Autor: Philip Pullman 

Tytuł: Delikatny nóż

Wydawnictwo:  MAG

Liczba stron: 320

Ocena: 8/10

Opis:

Lyra trafia do innego świata, świetlistego, nawiedzonego Cittàgazze, gdzie karmiące się ludzkimi duszami Widma chodzą po ulicach, a pod niebem niesie się odległy trzepot anielskich skrzydeł. Na szczęście znajduje w nim sprzymierzeńca: dwunastoletni Will Parry, zabójca i zbieg, zrządzeniem losu również trafił do niezwykłego nowego świata. Podczas niebezpiecznej podróży pomiędzy światami Lyra i Will wpadają na trop śmiertelnie groźnej tajemnicy, a w ich ręce trafia przedmiot o ogromnej niszczycielskiej mocy. Na dodatek z każdym krokiem są coraz bliżej innego, jeszcze gorszego zagrożenia i wstrząsającej prawdy o swoim przeznaczeniu.

Recenzja:

   No i jest, w końcu udało mi się przeczytać kontynuację rewelacyjnej Zorzy polarnej. Jeśli jeszcze nie wiecie o co chodzi, to na pewno kojarzycie film "Złoty kompas", który został nakręcony na podstawie historii Pullmana, a teraz także powstał serial. Za mną już pierwszy tom, a teraz także i drugi, więc dzisiaj zapraszam was na recenzję Delikatnego noża.

Lyra trafia do równoległego świata, gdzie poznaje swojego nowego sprzymierzeńca jakim jest dwunastoletni Will Parry, który również zrządzeniem losu trafił do tego świata. Świetliste i nawiedzone Cittàgazze to niezwykły świat, gdzie karmiące się ludzkimi duszami Widma chodzą po ulicach, a pod niebem słychać trzepot anielskich skrzydeł. Lyra i Will wpadają na trop tajemnicy, a w ich ręce wpada niezwykły przedmiot. Na dodatek są coraz bliżej wstrząsającej prawdy o swoim przeznaczeniu.

Muszę przyznać, że dawno nie zdarzyło mi się, że nowo poznany bohater w kontynuacji tak bardzo skradł moje serce. Do tego stopnia, że chyba polubiłam go bardziej niż Lyrę. Mam świadomość, że sporo czytelników nie przepada za naszą główną bohaterką, jednak ja ją bardzo polubiłam i wciąż ją lubię, tym bardziej, że ona już zaczęła tę swoją zmianę, ale chyba tym razem show skradł Will. Bardzo ciekawa kreacja tego dwunastoletniego chłopca, który jak na ten wiek, ma sporo niechlubnych uczynków na koncie, a jednak nie da się go nie lubić. 

Tak samo jak w przypadku pierwszego tomu, autor tworzy bardzo magiczny klimat, który wydaje się leniwie snuć w tej historii przeplatany między tę walkę dwóch przeciwnych sił. Bardzo lubię styl autora, który nie pozwolił mi się odejść od tej historii nawet na moment.

Nie potrafię stwierdzić, który tom podobał mi się bardziej. Odnoszę wrażenie, że Zorza polarna jakby była skierowana do odrobinę młodszego czytelnika, a kolejna część do odrobinę starszego czytelnika. Może to odrobinę zagmatwane, ale pewnie jest też tak przez to, aby pokazać, że nasza główna bohaterka sporo już przeszła w swoim młodym życiu, a i jej nowy towarzysz również ma swoją historię. Bardzo mi się to podoba i jestem ciekawa jak to będzie wyglądać w kontynuacji.

Podoba mi się to, w jaki sposób autor pociągnął tę historię, bo bardzo łatwo można było popsuć tę kontynuację. Ciekawa fabuła, nowe postaci i wydarzenia znowu wciągnęły mnie w ten świat, w którym zatraciłam się bez reszty i nie mogłam oderwać się od czytania.

No i oczywiście jeszcze nie udało mi się obejrzeć serialu, ale chyba poczekam z nim aż zapoznam się z kolejnym tomem. Oczywiście nie mogę się doczekać również owej kontynuacji, czyli Bursztynowej lunety i wydaje mi się, że to jest chyba już zakończenie tej historii, ale mogę się mylić. Także możecie się spodziewać niedługo kolejnej recenzji książki Pullmana.

Z książkowymi pozdrowieniami,

Klaudia.