Stephen King - "Instytut"

Autor: Stephen King

Tytuł: Instytut
Wydawnictwo: Albatros

Data wydania: 11 września 2019

Liczba stron: 672

Ocena: 7/10

Opis:

Głęboko w lasach stanu Maine znajduje się mroczny państwowy obiekt, gdzie uprowadza się i więzi dzieci z całych Stanów Zjednoczonych. W Instytucie poddawane są one testom i zabiegom wykorzystującym ich szczególne dary – telepatię i telekinezę – dla osiągnięcia pewnych celów.

Ostatnim rekrutem jest 12 letni Luke Ellis, który nie jest po prostu mądrym chłopcem – jest super mądry. Posiada jeszcze jeden dar, który Instytut chciałby wykorzystać…

Daleko od tego miejsca, w małym miasteczku w Południowej Karolinie były gliniarz przyjął robotę u lokalnego szeryfa. Na co dzień po prostu patroluje ulice, ale lada dzień zmierzy się z największą sprawą w swojej karierze.

Podczas gdy korytarze Instytutu obwieszone są plakatami reklamującymi „kolejnym dzień w raju”, Luke, jego przyjaciółka Kalisha i reszta dzieciaków nie mają wątpliwości, że nie są tutaj gośćmi, a więźniami, i nie mają szans na ucieczkę.

Ale nawet mały trybik może poruszyć wielką maszynę. Luke połączy siły z nowym, jeszcze młodszym rekrutem, Averym Dixonem, który ma zdolność czytania w myślach rozwiniętą jak nikt inny. Podczas gdy Instytut chce zaprząc ich zdolności do własnych, tajnych celów, połączone siły Luke’a i Avery’ego dadzą rezultaty, których nie mogą się spodziewać nawet ci, którzy przeprowadzają eksperymenty, włączając w to nawet cieszącą się złą sławą Panią Sigsby. 

Recenzja:

   Można by rzec, że w końcu. W końcu udało mi się skończyć najnowszą książkę Stephena Kinga. Trochę czasu mi to zajęło, bynajmniej nie z tego powodu, że mi się nie podobało, ale trochę pokonała mnie liczba stron i mniej czasu na czytanie. Ale jest, dzisiaj mam dla Was moją opinię na temat Instytutu.

Mroczny obiekt państwowy, który znajduje się głęboko w lesie, skrywa wiele tajemnic. Dzieci z całych Stanów zjednoczonych, są uprowadzane i więzione w owym miejscu. Ich wspólną cechą jest to, że posiadają szczególne dary - telepatię i telekinezę, a Instytut, chce wykorzystać te moce do osiągnięcia pewnych celów. Luke Ellis jest ostatnim rekrutem. Daleko od tego miejsca, w małym miasteczku w Karolinie Południowej były gliniarz przyjmuje posadę u lokalnego szeryfa. Jeszcze nie wie, że lada dzień przyjdzie mu się zmierzyć z największą sprawą w swojej karierze.

Nie mogę się poszczycić tym, że znam twórczość Kinga od deski do deski. Raczej należę do tych, którzy wybiórczo przeczytali jakieś jego książki, oczywiście z kulkowym TO na szczycie listy. Bardzo chciałabym jeszcze sięgnąć po Wieżę milczenia i myślę, że niedługo to zrobię. Ale do rzeczy. Tak jak wspomniałam, dzisiaj na tapet wzięłam Instytut, który jest dosyć sporą cegiełką.

Historia prowadzona jest wielotorowo, jednak w samym centrum zainteresowania jest 12 letni Luke Ellis, który znajduje się w tytułowym Instytucie. Bardzo podoba mi się takie rozwiązanie ponieważ czytelnik ma pogląd na całą sytuacją z różnych perspektyw, a także może poznać kilku bohaterów bardziej niż tylko z perspektywy głównego bohatera.

Co do bohaterów, to tak całkiem szczerze, nie zachwycili mnie jakoś szczególnie. Jasne, King całkiem dobrze ich rozpisał i obiektywnie mogę stwierdzić, że są to ciekawe postaci, które mogą się podobać. Jednak tak zupełnie subiektywnie, jakoś nie zaskarbili sobie u mnie większego uznania.

Fabuła książki jest ciekawa. Oczywiście to, że jest małą cegiełką, ma swoje uzasadnienie i nie jest rozciągnięta, ani "przeciągnięta". Mam tylko wrażenie, że to wszystko już kiedyś było w różnych wersjach. King nie zabłysnął za bardzo czymś oryginalnym niestety.

Nie licząc wstępu, fabuła jest dosyć dynamiczna. Faktycznie, ten wstęp jakoś tak mnie trochę przyblokował i nie mogłam ruszyć z miejsca. Trochę dalej, z każdą kolejną stroną zaczęło się robić oraz ciekawej, ale wtedy to już było u mnie średnio z wolnym czasem, więc w sumie dawkowałam sobie tą lekturę, a nawet przeplatałam innymi książkami. Ale i tak, ostatnie 150 stron przeczytałam praktycznie bez mrugnięcia okiem, naraz.

To, że mnie lektura tej książki zajęła sporo czasu, nie oznacza, że Wam też zajmie. Jestem przekonana, że nie jeden czytelnik nie będzie się od niej mógł oderwać. Wydaje mi się też, że na podstawie tej historii można by utworzyć całkiem niezły scenariusz na film, albo na jakiś topowy serial, chociaż jak wiemy, z tym to różnie bywa. 

Z książkowymi pozdrowieniami,

Klaudia.