Jacek Piekara – "Przenajświętsza Rzeczpospolita"

Autor: Jacek Piekara

Tytuł: Przenajświętsza Rzeczpospolita
Tytuł serii: Mistrzowie Polskiej Fantastyki 44

Wydawnictwo: Fabryka Słów i Edipresse Polska

Rok wydania: 2019

Ilość stron: 350

Ocena: 6/10

Opis:

W tym świecie nie szuka się szans, nie marzy się i nie ufa. W tym świecie walczy się jedynie o przetrwanie.

Na Sulaszczyźnie odkryto bogate złoża ropy naftowej. Coś, co wydawało się błogosławieństwem dla niezbyt bogatego państwa, ostatecznie okazuje się przyczyną jego całkowitego upadku.
Krajem rządzi kler służący interesom własnym i Kościoła do spółki z konsorcjami naftowymi. Dyktatura Jedynej Słusznej Partii bez skrupułów rozprawia się z opozycją. Życie zwyczajnych obywateli wypełnione jest strachem, biedą i brakiem jakichkolwiek perspektyw.

Recenzja:

Już same tytuł i opis książki przyciągają tak bardzo, że nie da się przejść obok tej pozycji obojętnie. Dlatego ja nie zamierzałam i gdy zdarzyła się wreszcie okazja zapoznać się bliżej z powieścią, z ciekawością po prostu zagłębiłam się w lekturę.

Co mamy w środku? Przede wszystkim obraz kraju nabrzmiałego chciwością, ukazanego w humorystyczny, ale gorzki sposób, zdaje się wizja przyszłości – to właśnie przychodzi mi do głowy, gdy pomyślę o książce Jacka Piekary. Że będzie to piekielnie ciekawa lektura o brutalności, fałszu przykrywanym oddaniem, próbująca poruszyć wątek narodu rozrywanego przez wewnętrzne konflikty, w które się sam wpakował – tego się spodziewałam. A że dostanę to i jeszcze wiele więcej już nie, dlatego książka zdecydowanie zapisała się w mojej pamięci na dłużej.

Od samego początku dostawałam sygnały, że nie jest to jakaś lekka lektura, jedynie pełna humoru, ale też prawdy. Jacek Piekara w swoim świetnym stylu podjął się trudnego tematu, w sposób zarazem humorystyczny, ale brutalny, wulgarny oraz pełen gorzkich nut. Przedstawił społeczeństwo, w którym nie ma osoby prawdziwej, porządnej i niesplamionej jakimiś brudami. „Dajcie mi człowieka, ja już znajdę paragraf” to zdaje się motto tej książki. Książki o chciwości, zakłamaniu, uleganiu żądzom i pogoni za pieniędzmi oraz władzą.

Bohaterowie, noszący znaczące imiona, jak poseł Lepki, senator Kardupell oraz inni, to bohaterowie wokół kręci się cała akcja. Poznajemy ich rzeczywistość i jeśli mam być szczera, to ja byłam nią trochę przerażona, a trochę rozbawiona. Bo z jednej strony to, co się dzieje, jest właśnie brutalne, wulgarne i nawet odrażające, z drugiej… przerażająco realistyczne. I może dlatego książka jednych zmusza do zastanowienia się, a innych odrzuca, bo przez niektóre sceny, jakie wydają się wręcz bliżej nieokreśloną przyszłością, może wystraszyć, oburzyć, rozbawić i przerazić jednocześnie. Poza tym mamy tutaj w świetny sposób ukazane i wyolbrzymione narodowe cechy, z których przecież niejeden z nas już się śmieje, więc czemu nie zobaczyć tego i tutaj?

Jacek Piekara stworzył coś zdecydowanie odważnego i kontrowersyjnego – ale przecież nie spodziewalibyśmy się po tym pisarzu czegoś skromniejszego, prawda? Dlatego Przenajświętsza Rzeczpospolita to książka, którą można przeczytać, ale jeśli ma się odpowiednie podejście i dystans, bo w innym wypadku już pierwsze strony będą nie do przebrnięcia. Zachęcam was do zapoznania się z tą pozycją, ale: musicie być świadomi tego, że nie jest to jakaś tam prosta lekturka do poduszki, że znajdują się tutaj straszne, wulgarne i obrzydliwe sceny, że jest tu poruszona przerażająco aktualna tematyka i ukazana antyutopijna wizja przyszłości, pełnej okrucieństwa i brutalności. Ale jeśli macie wystarczająco trzeźwe podejście, umiecie się zdystansować i książka was zaintrygowała – sięgnijcie po nią, a na pewno tak po prostu o niej nie zapomnicie.