A.V. Geiger - "Ktoś mnie okłamuje"

Autor: A.V. Geiger

Tytuł: Ktoś mnie okłamuje

Wydawnictwo: Jaguar

Data wydania: 2019

Ilość stron: 320

Ocena: 7/10

PATRONAT KSIĄŻKOWIRU

Opis:

Druga część trzymającego w napięciu thrillera Ktoś mnie obserwuje

Miłość. Obsesja. Zazdrość. Morderstwo. To — i nie tylko — znajdziesz w emocjonującym sequelu "Ktoś mnie obserwuje", thrillerze pokolenia internetowego.

Jeśli spodziewasz się logicznie spójnej zagadki w thrillerze, nad którym trzeba się mocno skupić, żeby nie zgubić tropu, to tego tu nie znajdziesz. To jest książka generacji online, którą chłonie się równie szybko i łatwo, jak przegląda klipy na TikToku.

Zwykła dziewczyna zostaje zaczepiona na Twitterze przez nieznajomego, który okazuje się być ikoną pop. Któż o tym nie marzył, nawet jeśli teraz trochę wstyd się do tego przyznać? I tak też czyta się tę książkę - z wypiekami na twarzy, jak zakazaną szczenięcą fantazję, przerabianą w wyobraźni w niezliczonych wersjach - a potem z otwartą szczęką, gdy dochodzi do pierwszego z kilku absolutnie nieprzewidywalnych zwrotów akcji.

Nikt nie wie, co się stało z gwiazdą pop Ericem Thornem. Konto na Twitterze? Zawieszone. Komórka? Porzucona w śniegu, zakrwawiona i połamana.

Tessa Hart, fanka z agorafobią, zna prawdę, tyle że dni z hasztagiem #EricThornObsessed ma już za sobą. Przysięgła nigdy już nie dotknąć aplikacji Twittera. Ale Snapchat… to przecież bezpieczniejsze, prawda?

Po kilku miesiącach Tessa wychodzi z ukrycia, zmuszona do konfrontacji z zabójczymi konsekwencjami swojej przeszłości. Jednak w pokoju przesłuchań każda odpowiedź rodzi jedynie kolejne pytania, aż do zupełnie nieoczekiwanego rozwiązania.

Recenzja:

Pierwszy tom tej serii bardzo mną wstrząsnął (piszę seria, chociaż właściwie nie wiem, ile książek jest w niej zaplanowanych - nie mogłam znaleźć tej informacji, ale wydaje mi się, że będzie to jednak trylogia). Dlatego też postanowiłam zapoznać się z tomem drugim, którego opis jest bardzo kuszący - i odnosi się do wielu współczesnych rzeczy, jak Twitter, hasztag i inne takie. Ten tom był jednak pod względem pomysłu ciekawszy od poprzednika - ale za to sposób napisania był odrobinę gorszy, niż w tamtym tomie. Mimo wszystko zdecydowałam się wziąć go pod patronat, bo takiego thrillera jeszcze nie czytałam!

Tessa ma agorafobię - boi się tłumów. Już w poprzedniej części leczyła się ona psychiatrycznie i małymi kroczkami próbowała opuścić mury swojego domu. Teraz jednak, po ostatnich zdarzeniach, znajduję się ona ze swoim chłopakiem bardzo daleko od domu (chociaż rzadko wychodzi z przyczepy, którą wynajmują). W złych momentach Tessie pomaga pisanie w pamiętniku i ustalanie, jakiego rodzaju jest to zaburzenie poznawcze - a przy Ericu, swoim chłopaku, który ucieka przed wytwórnią i swoim agentem, często musi skupiać się na uspokajaniu toku myślenia. Dlaczego? Bo Tessa ma ochotę posunąć się z nim trochę dalej w kontakcie fizycznym, ale coś sprawia, że nie jest w stanie.

Pewnego dnia, trochę przypadkiem, Eric znowu musi wrócić na scenę. Problem jest jednak taki, że ktoś chce pozbyć się Tessy za wszelką cenę, a ona nie jest w stanie sama się przed tym obronić. Akcja rozwija się dopiero w momencie, gdy policja znajduje ciało trupa - wtedy już jednak główna bohaterka jest w poważnym niebezpieczeństwie...

Chociaż rozdziały są pisane w większości w trzeciej osobie liczby pojedynczej i powinniśmy mieć tym samym zarówno sporo Erica, jak i Tessy, to było jasne, że autorka skupiła się jednak na dziewczynie. Nie przeszkadza mi to, bo uwielbiałam czytać jej zagwozdki na temat procesów poznawczych - czyli na temat psychologii, którą studiuję. Było to naprawdę ciekawie przedstawione: nawet dla osoby, która nigdy wcześniej nie słyszała o takim "torowaniu"!

Pomysł na tę książkę bardzo mi się spodobał. Szczególnie, że część rozdziałów jest zapisywana w formie swego rodzaju dialogów, jak w scenariuszu - są to oczywiście te rozdziały, w których postacie są przesłuchiwane przez policję. Ogólnie rzecz biorąc - za fabułę daje autorce spory plus. Narracja także była niczego sobie.

Mimo wszystko były niedociągnięcia. Bardziej rozumiałam głównych bohaterów w poprzednim tomie - bardziej też umiałam się w nich wczuć. Tutaj jednak mam z tym problem. Może był to jednak czasowy kryzys autorki, a kolejną powieść (jeśli się pojawi w tej serii!) dopracuje już ona trochę bardziej?

Okładka mi się podoba, chociaż koncept pierwszego tomu był całkiem inny i żałuję trochę, że tego jakoś nie połączyli w jedną, spójną całość. Może kolejny tom nie był na początku planowany i to dlatego takie zróżnicowanie okładek? Nie wiem i raczej nie mam szansy się tego dowiedzieć. Muszę się tylko domyślać.

Podsumowując - przeważnie czytam literaturę kobiecą, a dziś polecam Wam niezły thriller, chociaż bardziej młodzieżowy. Uważam jednak, że osoby dorosłe także się w nim odnajdą (jeśli znają chociaż trochę terminologii takiej jak Twitter, czy hasztag). Ja od książki praktycznie się nie odrywałam i pochłonęłam ją w dwa dni - więc mam nadzieję, że i Wam się uda ją szybko przeczytać!