Magdalena Pioruńska – "Twierdza Kimerydu"

Autor: Magdalena Pioruńska

Tytuł: Twierdza Kimerydu

Wydawnictwo: Novae Res

Rok wydania: 2017

Ilość stron: 443

Ocena: 6/10

Opis:

Czasem badania genetyczne są przyczyną katastrofy, a nie przełomu.

Kiedy w Mieście Krokodyli dochodzi do krwawego stłumienia pokojowej konferencji asymilacyjnej, nikt jeszcze nie podejrzewa, do czego doprowadzi konflikt między Miastem Krokodyli a Twierdzą Kimerydu. Organizatorce konferencji, Annie Guiteerez, antropolog z Uniwersytetu Krokodyli, udaje się zbiec z samego centrum zamieszek i uratowana przez strażnika wąwozu Tyrsa Mollinę, pół człowieka, pół raptora, trafia do rezydencji burmistrza Twierdzy – Teobalda. W obliczu niedawnej rzezi i wiszącej w powietrzu rewolucji nawet zatajenie prawdziwego powodu przybycia pani profesor do Twierdzy Kimerydu wydaje się nieistotnym szczegółem. Na jaw wychodzą bowiem znacznie bardziej przerażające fakty, sprawiające, że żadne z miast Afryki Południowo-Wschodniej nie może dłużej pozostać obojętne wobec krzywdzących wpływów Europy i hegemonii cesarza Brytanika. Usilna chęć przypodobania się Cesarstwu Europy nagle gaśnie zastąpiona determinacją i pragnieniem odzyskania autonomii kraju Złocistych Piasków.

Recenzja:

Zastanawialiście się kiedyś, do czego mogą doprowadzić nieustannie prowadzone badania genetyczne? A gdyby możliwe było, by wśród nas znów pojawiły się prehistoryczne zwierzęta, a ludzie mogli stać się czymś więcej niż tylko ludźmi? Twierdza Kimerydu, choć zaczyna się niepozornie, skrywa w sobie wiele tajemnic i zaskoczeń, wiele kontrowersji, ale i ważkich kwestii, które zdają się tu nieustannie przeplatać z tymi zwyczajnymi. Bogactwo wątków, cała plejada postaci sprawiają, że powieść jest nietuzinkowa. Świeża. Nieprzewidywalna. I… no właśnie, i jaka jeszcze?

Zacznijmy od początku. Magdalena Pioruńska przedstawia nam świat, w którym badania genetyczne doprowadziły do wielu zmian. Istnienie pół ludzi, pół raptorów nie jest niczym szczególnym, pojawianie się pterodaktyli i alasmozaurów wzbudza strach, ale nie zdziwienie. Właśnie w takim świecie przyszło żyć profesor Annie Guiteerez, kobiecie, która przybywa do Twierdzy Kimerydu po tym, jak organizowana przez nią konferencja asymilacyjna została krwawo stłumiona. Anna musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości – tej samej, w której żyją Tyrs, Tulliusz i Tycjan, trójka Strażników Wąwozu. Ich losy splatają się ze sobą w nierównej walce, w której nie wiadomo już, komu można ufać i co jest prawdą. Zwłaszcza, gdy nadchodzi największe zagrożenie…

Brzmi intrygująco? Dla mnie zdecydowanie tak! Przede wszystkim dlatego, gdy dostałam propozycję zapoznania się z książką, nie wahałam się ani chwili. Uwielbiam oryginalną fantastykę, która wniesie coś nowego do mojego czytelniczego świata. Twierdza Kimerydu należała właśnie do niej, bo nie dość, że wciągnęły mnie świetnie splecone ze sobą wątki, zaintrygowali kolejni bohaterowie, to jeszcze cały świat stworzony przez autorkę był piekielnie dobry.

I chociaż miałam kilka problemów z tą powieścią – na przykład z wiekiem bohaterów (Tyrs, Tycjan i Tulisz to tak naprawdę nastolatkowie, uczęszczają jeszcze do szkoły, a mimo to są Strażnikami Wąwozu. I to poważanymi, silnymi strażnikami. Dlatego ich wiek był dla mnie nieco mylący, zwłaszcza jeśli chodzi o Tyrsa) czy też z przeskakiwaniem między narracjami i czasami (historię poznajemy z kilku perspektyw, czasami się one ze sobą pokrywają, a czasem niektóre muszą nieco cofać się w czasie bądź wybiegać w przyszłość i być uzupełnione opowieścią kolejnej postaci) – ostatecznie jednak skupiłam się na samej fabule, która była naprawdę dobrze skonstruowana.

Polityczne intrygi, zdrady, sympatie i antypatie, cienie przeszłości i trudna teraźniejszość – wszystko to, w połączeniu z resztą wątków fantastycznych, dało naprawdę dobry rezultat. A zakończenie… Zakończenie mnie trochę rozbiło, zwłaszcza epilog (co za 10 lat później, jakie 10 lat później?!). Teraz czym prędzej muszę przeczytać drugą część i dobrze, że już czeka na mojej półce, bo nie wiem, jak wytrzymałabym w tej niewiedzy, co stanie się z Tyrsem, z jego rodziną i przyjaciółmi.

Podsumowując: Pioruńska przedstawiła nam piekielnie ciekawą wizję świata. Do tego w powieści zostały poruszone ważne tematy, pojawiły się gry i intrygi polityczne, można było obserwować więzi rodzinne, miłość, przyjaźń… Problemy z własnym ja, walkę o wolność… I wiele, wiele więcej. Dlatego polecam tę powieść waszej uwadze. Jeśli szukacie czegoś ciekawego i nietuzinkowego, Twierdza Kimerydu będzie dobrym wyborem.