V.E. Schwab – "Vicious. Nikczemni"

 

Autor: Victoria Schwab

Tytuł: Vicious. Nikczemni

Wydawnictwo: We Need YA

Rok wydania: 2019

Ilość stron: 448

Ocena: 8/10

Opis:

Życie – takie, jakim jest naprawdę – to walka nie między złym a dobrym,  lecz między złym, a jeszcze gorszym.

Victor i Eli poznali się na studiach. Genialni, aroganccy i zdolni, od początku zauważyli w sobie tę samą wielką ambicję. W ciągu ostatniego roku zajęć wspólnie zainteresowali się badaniami nad adrenaliną, doświadczeniami bliskimi śmierci i pozornie nadprzyrodzonymi zdarzeniami, które ujawniły, że w odpowiednich warunkach można rozwinąć w sobie nadzwyczajne zdolności. Kiedy ich prosta teoria naukowa zamienia się w poważny eksperyment, sprawy zaczynają się komplikować…

Dziesięć lat później Victor ucieka z więzienia, a jego celem jest znalezienie byłego przyjaciela. W podróży towarzyszy mu znajomy z celi – Mitch, a na ich drodze staje Sydney – ranna dziewczyna, której powściągliwa natura skrywa niejedną tajemnicę.

Wrogowie uzbrojeni w straszliwą moc, napędzani wspomnieniem zdrady i straty, wyznaczyli kurs zemsty. Kto przeżyje pełne nienawiści starcie? Przed wami porywająca opowieść o ambicjach, zazdrości, pożądaniu i mrocznych, nadprzyrodzonych mocach!

Recenzja:

Znam Victorię Schwab z jej poprzednich powieści, dlatego nie miałam wątpliwości, że kolejny tytuł tej autorki po prostu muszę przeczytać. A gdy dodatkowo poznałam już opis Vicious, wiedziałam, że będzie to zwyczajnie must read z najwyższym priorytetem. I wiecie co? Po raz kolejny się nie zawiodłam.

Bo Schwab przedstawia nam świetną wizję świata. Świata, w którym istnienie ludzi ze specjalnymi darami jest możliwe, jeśli tylko spełni się odpowiednie warunki. Dwójce przyjaciół udało się odkryć jakie muszą to być warunki. Eli i Victor – genialni, aroganccy i zdolni do wszystkiego mężczyźni znaleźli sposób, dostrzegli szansę i nie zamierzali wypuścić jej z rąk. I w ten sposób doprowadzili do czegoś, co zmieniło ich życia na zawsze, i to niekoniecznie w dobry sposób... Gdy po dziesięciu latach Victor ucieka z więzienia, ma tylko jeden cel – odnaleźć Elia. Przyjaciele czy wrogowie? Do czego doprowadzą ich zazdrość, ambicje i mrok, który obaj ukrywali? Na te pytania znajdziecie odpowiedź w samej powieści, ale już teraz mogę wam zdradzić, że będzie naprawdę nikczemnie, więc zapnijcie pasy i mocno się trzymajcie!

Poza tym jednak muszę powiedzieć o kilku rzeczach. Sam pomysł na fabułę uważam za ciekawy, choć nie nazbyt odkrywczy. Istnienie ludzi PonadPrzeciętnych to przecież dość często powtarzany, choć pod przeróżnymi postaciami, motyw. Niemniej Schwab udało się wyciągnąć z tego tematu coś nowego, pokazać go w inny, świeższy sposób i dzięki temu lektura Nikczemnych nie nudziła, a przyciągała. Poza tym styl pisarki jest bardzo przyjemny, lekki, przez kolejne rozdziały po prostu się płynie. Schwab potrafi też zaskoczyć, bo niektóre wydarzenia naprawdę sprawiły, że chciałam przecierać oczy ze zdumienia. 

Autorka przedstawiła nam też bardzo ciekawą grupę osób. Na pierwszy plan wysuwają się oczywiście Victor i Eli – przyjaciele i wrogowie. Ich charaktery zostały naprawdę realistycznie oddane, dzięki temu, że raz mogliśmy przyglądać się wydarzeniom z perspektywy jednego, a potem drugiego, raz mieliśmy wydarzenia z przeszłości, a innym razem z teraźniejszości, dostaliśmy naprawdę wyrazisty, pełny obraz tej dwójki i dzięki temu wiedzieliśmy, czym się kierują. Nieco słabiej przy tym wypadli bohaterowie poboczni, zwłaszcza Serena czy Sydney, choć i tak zdołałam tę drugą z miejsca polubić. No i jeszcze Mitcha. Przez niego ciągle miałam ochotę na mleko czekoladowe!

Co jest ciekawe, w powieści nie znajdziemy wątku miłosnego. To znaczy pojawia się uczucie, ale na dłuższą metę nie można tego nazwać typowym romansem między jakąś dwójką bohaterów, co uznaję za plus. Nie jestem w tej chwili w stanie przypomnieć sobie, kiedy ostatnio trafiłam na książkę,  w której wątek miłosny nie był nie tyle na pierwszym, co na drugim i wciąż ważnym planie, dlatego było to dla mnie zaskoczeniem, ale dość miłym i odświeżającym. Choć nie wykluczam, że taki wątek pojawi się w przyszłości i nie będę pewnie miała nic przeciwko niemu, jeśli zostanie dobrze poprowadzony, to cieszę się, że tutaj nam go oszczędzono i skupiono się bardziej na innych sprawach.

Jak już wspomniałam wcześniej – powieść rozgrywa się raz w przeszłości, gdy obserwujemy zdarzenia sprzed dziesięciu lat czy kilku innych okresów, a raz w teraźniejszości. Dzięki temu pozostaje nieco zagadek, bo nie dostajemy od razu na tacy rozwiązania, snujemy domysły, a to sprawia, że jeszcze bardziej wciągamy się w lekturę. Ponadto na samym końcu mamy dzięki temu szerszą wiedzę na temat wszystkich wydarzeń, więc takie zabiegi oceniam na naprawdę duży plus.

V.E. Schwab po raz kolejny mnie nie zawiodła i zaserwowała świetną, pełną emocji, intryg, nieco mroczną, ale i zabawną powieść. Miała kilka swoich słabszych momentów, ale mimo wszystko bardzo zżyłam się z przedstawionym przez autorkę światem, a zakończenie sprawiło, że szeroko się uśmiechnęłam i stwierdziłam, że z niecierpliwością czekam na więcej. Chociaż mam kilka pomysłów, jak to wszystko może się dalej potoczyć i już się tego boję, chcę jak najszybciej znów zagłębić się w ten nikczemny świat. Wam też to z całego serca polecam!