Sarah Perry - "Wąż z Essex"

Autor: Sarah Perry

Tytuł: Wąż z Essex

Wydawnictwo: Marginesy

Data wydania: 17 kwietnia 2019

Liczba stron: 432

Ocena: ?

Opis:

Londyn, rok 1893. Po śmierci despotycznego męża Cora Seaborne rozpoczyna nowe życie z uczuciem ulgi, ale i głębokiego smutku. Cora i jej syn Francis – chłopiec ekscentryczny i zamknięty sobie – wyjeżdżają ze stolicy do Essex z nadzieją, że czyste powietrze i otwarta przestrzeń przyniosą ukojenie. Na miejscu dociera do nich plotka, że mityczny Wąż z Essex, który w przeszłości miał ponoć panoszyć się po mokradłach, siejąc śmierć, teraz powrócił do przybrzeżnej parafii Aldwinter. Cora, zapalona naturalistka-amatorka, nie ma cierpliwości do przesądów: jest zachwycona, i przekonana, że bestia może się okazać przedstawicielem nieodkrytego dotąd gatunku. Rusza tropem tajemniczego stworzenia.

Wtedy poznaje Williama Ransome’a, pastora w Aldwinter, który również nieufnie odnosi się do pogłosek. Jego zdaniem jednak plotki o wężu tylko odciągają mieszkańców od prawdziwej wiary. Pastor stara się uspokoić parafian. Jednocześnie Will i Cora budują intensywną relację: choć różni ich absolutnie wszystko, coś ich do siebie nawzajem nieubłaganie ciągnie, a zarazem od siebie odpycha. Wywrą na siebie wpływ, który dla obojga okaże się zaskoczeniem.

Recenzja:

Wiktoriańska powieść z nutką fantastyki w tle – obok takiego połączenia nie można przejść obojętnie. Opis Węża z Essex zapowiadał właśnie taką historię, w związku z czym podeszłam do lektury z ogromnym entuzjazmem. Niestety, w trakcie czytania mój zapał nieco osłabł i – przyznam szczerze – dość ciężko było mi przebrnąć przez treść tej pozycji. 

Twór Sarah Perry jest lekturą dość ciężką i to nie przez wzgląd na trudne tematy, które się w niej przejawiają, a… natłok informacji. Autorka zasypuje nas wszystkim i nawet czytanie z uwagą bywa mało pomocne – jest tego po prostu za dużo. Brakuje tutaj również akcji, konkretniejszego splotu wydarzeń, celu. Zamiast tego mamy ogromną dawkę opisów i rozmyślań, które – choć bywają doprawdy interesujące i są znakomicie napisane (m.in. fenomenalny wątek wierzeń społeczeństwa) – przejmują kontrolę nad powieścią, miażdżąc jej potencjał. 

Sam motyw tytułowego stwora jest rozwinięty kapitalnie, podobnie jak wątek miłosny. Zwykle irytuję się, gdy romantyczność zaczyna królować w powieści, jednakże w Wężu z Essex jest on doprawdy klimatycznie i – może nieco specyficznie - przedstawiona. Nie mogę powiedzieć tego o reszcie elementów, których – jak wspominałam wcześniej – ilość nie tylko utrudnia przyswojenie treści, ale i zatraca sens nawet najbardziej podniosłych fragmentów. Czytelnik jest zwyczajnie przesycony wielowątkowością całości. 

Mimo wszystko, w powieści Sarah Perry znajduję i wiele atutów. Jednym z nich jest główna bohaterka, która mnie ujęła swoim niesztampowym charakterem i nieposkromioną naturą. Ujmujący był także wiktoriański klimat, niepokojące wydarzenia oraz bestia, która – co tu dużo pisać – jest fascynująca. Muszę również dodać, że książka wydana jest po prostu cudownie – ta okładka na żywo prezentuje się zjawiskowo, nie można oderwać od niej wzroku! 

Wąż z Essex to powieść nietypowa, przez którą niełatwo przebrnąć, a jednak w jakimś stopniu zachwyca. Ma równie wiele wad, co zalet, w związku z czym naprawdę ciężko mi tę pozycję ocenić. Z jednej strony – skonstruowana jest ona fatalnie, dłuży się niemiłosiernie, a z drugiej – zachwyca wiktoriańską fantastyką, mitycznymi zagadnieniami oraz niespotykaną atmosferą. Myślę, że zarówno miłośnik beletrystyki historycznej, jak i fantastyki, znajdzie tutaj coś dla siebie.