Maja Lidia Kossakowska – "Siewca wiatru cz.1"

Autor: Maja Lidia Kossakowska

Tytuł: Siewca wiatru cz.1

Tytuł kolekcji: Mistrzowie Polskiej Fantastyki 32

Wydawnictwo: Fabryka Słów i Edipresse Polska

Rok wydania: 2019

Ilość stron: 237

Ocena: 6/10

Opis:

Pan odszedł… Archaniołowie utrzymują Jego nieobecność w tajemnicy. Czy nie zniszczy ich władza?

Anioły są niepokojąco ludzkie, bywają w burdelach, mają niewyparzone gęby, cierpią „na samotność”, są po naszemu pazerne. Wszystko dlatego, że Pan, stwarzając świat, zapowiedział ostateczną walkę ze Złym. Nikt oprócz Niego nie wie, kiedy przyjdzie czas. A Pan odszedł…

Recenzja:

Uwielbiam motywy angelologiczne. Lubię czytać o tym, jak autorzy snują własne historie oparte na tej tematyce i zetknęłam się z nimi wielokrotnie. Natomiast Siewcy wiatru nie miałam okazji przeczytać, dlatego bardzo wyczekiwałam premiery tego tytułu w kolekcji Mistrzów Polskiej Fantastyki. Czy był tak dobry, jak słyszałam? A może mnie zawiódł? Postaram się odpowiedzieć na te pytania poniżej.

Ale zacznę od tego, o czym jest książka. Jak już można wywnioskować po moim wstępie – o aniołach. A konkretniej o archaniołach, aniołach, serafinach, demonach… wszelkich istotach zamieszkujących Królestwo i Głębię. Jednak większość mieszkańców obu tych miejsc nie zdaje sobie sprawy, że Pan odszedł już jakiś czas temu, bo Archaniołowie utrzymują ten fakt w tajemnicy. Głębianie i skrzydlaci żyją lepiej lub gorzej, walczą, piją, palą… zachowują się zaskakująco ludzko. Ale przede wszystkim nie wiedzą też, że przepowiadana przez Pana ostateczna walka może nadchodzić… a skoro Jego nie ma, kto ich ostrzeże?

Zacznę może od minusów, żeby potem przejść do przyjemniejszej części recenzji. Na sam początek nasunął mi się słaby wątek miłosny, którym się raczej niemiło zaskoczyłam. To znaczy bohaterowie poznają się, zamieniają kilka ogólnikowych uwag, a później nie potrafią o sobie zapomnieć? Mając na uwadze na dodatek to, że są to istoty odmienne od ludzi, żyjące od setek lub tysięcy lat, naprawdę trudno mi było w to uwierzyć. Mimo że zarówno Daimona, jak i jego wybrankę, naprawdę polubiłam. Poza tym rzeczywistość opisywana przez Kossakowską zasadza się na raczej znanych kwestiach, ale autorka nie pokusiła się o szersze wyjaśnienie bardzo wielu mniej zrozumiałych. Miałam wrażenie, że w niektórych sytuacjach wydarzenia po prostu się działy i już. Zabrakło mi głębi, lepszego nakreślenia wielu wątków.

Ale poza tym Kossakowska stworzyła bardzo ciekawą i zróżnicowaną grupę postaci. Chociaż wszyscy przynajmniej kojarzymy pierwowzory opisywanych bohaterów, autorce udało się nadać im zupełnie inne cechy, pozwolić na rozwinięcie się w interesujący i odmienny, od tego, który znałam, sposób. Choć bywali dziwaczni i często tylko krótko przedstawieni, udało mi się zapałać sympatią do większości z nich. Zwłaszcza Daimona, ale także Gabriela. Gabriel był spoko, bo lubił jednorożce. Kto ich nie lubi?!

Jak już wspominałam – bardzo lubię takie motywy, dlatego sama fabuła naprawdę przypadła mi do gustu. Na początku miałam niewielkie problemy z wciągnięciem się w akcję, ale im dalej, tym lepiej. Książkę czyta się ponadto naprawdę szybko, więc w końcu przewróciłam ostatnią kartkę z małym niedosytem. Chcę dowiedzieć się, co stało się dalej, dlatego będę z niecierpliwością wyczekiwać części drugiej.

Podsumowując: jest to ciekawa książka z jeszcze ciekawszym głównym bohaterem i akcją, która zmierza do intrygującego finału. Chociaż czytałam lepsze powieści z podobnymi wątkami i spodziewałam się czegoś nieco lepszego, to mimo to nie żałuję spędzenia czasu przy tym tytule i zdecydowanie chcę się dowiedzieć, jak dalej potoczą się losy bohaterów i całego ich świata. Kto wie, może druga część Siewcy mnie zaskoczy i wbije w fotel? Przekonamy się niebawem.