Jakub Żulczyk - "Zmorojewo'

Autor: Jakub Żulczyk

Tytuł: Zmorojewo

Wydawnictwo: Agora

Data wydania: 16 stycznia 2018

Liczba stron: 496

Ocena: 6/10

Opis: 

Tytus to piętnastoletni nerd, fanatyk horrorów, gier komputerowych i zjawisk nadprzyrodzonych. Właśnie zanosi się na najnudniejsze wakacje jego życia u dziadków w Głuszycach, gdy w „zabitej dechami dziurze” poznaje Ankę, odważną, zbuntowaną nastolatkę.

Równocześnie w mazurskim lesie czai się Zło - legendy o nim od lat krążą po wsi. Gdy zaczynają ginąć ludzie i dzieją się dziwne rzeczy, niespodziewanie lato u nadpobudliwej babci zamienia się w mroczną przygodę. Narażając się na śmiertelne niebezpieczeństwo, para przyjaciół próbuje rozwikłać tajemnicę miasta widma, którego zdjęcia pojawiają się w sieci. Tymczasem Strzępowaty i Gangrena, żołnierze Zła, usiłują zdobyć trzy Klucze, dzięki którym będą mogli zawładnąć światem. Wojnę z agentami ciemności, dowodzonymi przez ponurego Leszego, może wygrać jedynie tajemniczy potomek Strażnika Dobra.

Recenzja: 

Cykl o Tytusie Góreckim został wydany już kilka lat temu, jednakże dopiero teraz, dzięki wznowieniu przez Wydawnictwo Agora, miałam szansę zapoznać się z tą serią. Przekonał mnie do tej książki opis (jestem maniaczką horrorów i gier) oraz genialna okładka, obok której zwyczajnie nie mogłam przejść obojętnie. Od razu przywołała mi na myśl słowiańskie podania, upiory i zwykłego człowieka, który niefortunnie został w paranormalne zjawiska uwikłany. 

Sięgając po Zmorojewo byłam przekonana, że będzie to powieść z gatunku fantastyki młodzieżowej, nastawiona przede wszystkim na horror i humor. Z tym ostatnim zdecydowanie miałam rację, co więcej – książka zaoferowała mi znacznie więcej, jednakże nie jestem do końca przekonana, czy przemówi ona do nastolatków. Motyw szczenięcej miłości (nie tak oczywistej współcześnie) oraz buntowniczego wieku (w tym szczególnej nienawiści do danego belfra) wskazują jedno, jednak miejscami dorosłe zachowanie bohatera oraz nawiązania do rzeczy raczej znanych osobom ze starszych pokoleń – zupełnie coś innego. W zasadzie nawet młodzieżowe motywy zdają się nawiązywać bardziej do przeszłości, co mi osobiście przypadło do gustu, jednakże młodszych czytelników może nieco zniechęć do lektury. A byłaby to wielka szkoda, bowiem fabuła – choć odrobinę przewidywalna miejscami – niesamowicie wciąga. 

Największymi zaletami powieści są nawiązania do podań ludowych i baśniowych postaci. Nie sądziłam, że w Zmorojewie spotkam Babę Jagę czy… Dratewkę! Było to dla mnie coś absolutnie nowego, zaskakującego, ale i – niestety – choć dzięki temu zabiegowi zrobiło się naprawdę zabawnie, tak klimat grozy zdecydowanie upadł. Jednak bohaterowie wykreowani są nieźle, krwi i flaków nie brakuje, a przygody śledzi się z zaciekawieniem, bo autor wykorzystuje znane motywy w absurdalny sposób. Wieje tu groteską i prześmiewczym romansem, który jest bardziej komiczny i żenujący niż faktycznie romantyczny. 

Zmorojewo może nie jest arcydziełem literatury, ale to pozycja interesująca, wiele oferująca. Klimat jest dziwaczny, postaci bywają groteskowe, nie brakuje tutaj również gore, romansu i fantastyki. Zmienny styl Jakuba Żulczyka nieco mi przeszkadzał, niektóre rozwiązania były do przewidzenia, inne – absolutnie niespodziewane. I – jak wspominałam wcześniej – ciężko jednoznacznie określić target całości. To przygodowo-fantastycznie-straszna komedia, opowiadająca o nastolatku, Tytusie, na którego barkach spoczywają losy świata. Jeśli pragniecie przeczytać coś absolutnie nietypowego i pomysłowego – wybierzcie się do Zmorojewa. Polecam serdecznie.