Jacek Piekara - "Łowcy dusz"

Autor: Jacek Piekara

Tytuł: Łowcy dusz

Tytuł kolekcji: Mistrzowie Polskiej Fantastyki 18

Wydawnictwo: Fabryka Słów i Edipresse Polska

Rok wydania: 2018

Ilość stron: 331

Ocena: 8/10

Opis:

Inkwizytor Mordimer Madderdin pozna największy sekret chrześcijańskiej wiary.

Jednak przedtem los powiedzie go do cesarskiej stolicy, gdzie trafi w sam środek politycznych intryg. Odwiedzi zamek magnata oskarżanego o odprawianie demonicznych rytuałów i weźmie udział w krucjacie przeciw heretykom. Spotka dziewczynę z wytatuowanym znakiem Węża i Gołębicy i odprowadzi ją na dwór barona, który tylko z pozoru jest bogobojnym człowiekiem.

Recenzja:

To już ostatnie spotkanie z Mordimerem Madderdinem w kolekcji Mistrzów Polskiej Fantastyki, ale na pewno nie ostatnie na mojej czytelniczej drodze. Za bardzo polubiłam świat inkwizytorów, by nie sięgnąć także po inne części, w których ten bohater się pojawia, i zdecydowanie zamierzam nadrobić wszystko, co do tej pory mnie ominęło. Tymczasem jednak trochę o Łowcach dusz… Z czym inkwizytorowi przyszło się mierzyć w tym zbiorze opowiadań?

Jak wiadomo Mordimer Madderdin to inkwizytor z krwi i kości, człowiek głębokiej wiary i uniżony sługa Pana. Kto z was miał już z nim do czynienia wie, że jest przyjacielem przyjaciół, uwielbia nadużywać ironii, alkoholu i ziemskich przyjemności. Ale gdy jest się człowiekiem o jego pozycji, człowiekiem, który mierzy się z tyloma przeciwnościami, jakoś trzeba sobie radzić, prawda?

W Łowcach dusz główny bohater będzie musiał zmierzyć się z nowymi, ale i starymi wyzwaniami. Na jego drodze pojawi się dziewczyna z tatuażem Węża i Gołębicy, a jeśli kojarzycie opowiadanie o tym tytule i spotkanie z baronem Haustofferem, będziecie wiedzieć, co może ów symbol oznaczać. Ale jak to spotkanie się ostatecznie zakończy? Na pewno nie będzie łatwo, ale będzie nieco strasznie, krwawo i… zabawnie? Jak najbardziej, bo u Piekary sceny wywołujące odrazę, strach czy niechęć często mieszają się z takimi rozładowującymi napięcie, są przeplatane humorem i lżejszymi wydarzeniami, co jest bardzo dobrym zabiegiem.

W tym zbiorze znajdzie się także miejsce na polityczne intrygi – swoją drogą postać polskiego wojewody, który się przy tej okazji pojawia, jest jedną z moich ulubionych w całym cyklu. Bohater ukazany realistycznie, nieco prześmiewczo i karykaturalnie, świetnie wpasowuje się w świat inkwizytorski, a spisek, w który jest wplątany, przedstawiony jest ciekawie, naturalistycznie i jak zawsze z humorem. Mamy tu także do czynienia z innymi przeciwnościami – pojawi się magnat oskarżony o uprawianie demonicznych rytuałów, będzie krucjata przeciw heretykom, a na samym końcu Mordimer pozna skrzętnie skrywaną prawdę o chrześcijańskiej wierze. I wszystkie te wątki autorowi udało się przedstawić w sposób intrygujący, ciekawy i rozwinąć je tak, by czytelnik nie czuł niedosytu, a zakończenie, jakie nam zaserwował, było naprawdę mocne.

Będę tęsknić za Mordimerem Madderdinem i klimatem, który stworzył Jacek Piekara. Dlatego zamierzam jeszcze nieraz wrócić do cyklu oraz poznać inne historie z tego świata. Was tymczasem zachęcam, byście, o ile jeszcze tego nie zrobiliście, sięgnęli po Łowców dusz lub inny zbiór opowiadań z udziałem inkwizytora. Będzie mrocznie, krwawo i naturalistycznie, będzie też zabawnie, ironicznie i nieco bluźnierczo. Ale jeśli odważycie się wejść do świata, w którym Chrystus zszedł z krzyża, by ukarać swoich oprawców, będą na was czekać kolejne tajemnice do odkrycia, mnóstwo akcji i humoru, których nie da się tak po prostu zapomnieć!