Sarah J. Maas - "Dwór mgieł i furii"

Autor: Sarah J. Maas

Tytuł: Dwór mgieł i furii

Tytuł serii: Dwór cierni i róż. Tom 2

Wydawnictwo: Uroboros

Rok wydania: 2017

Ilość stron: 768

Ocena: 8/10

Opis:

Między światłem a ciemnością

Nowa, jeszcze mroczniejsza i bardziej zmysłowa odsłona bestsellerowej serii Dwór cierni i róż

Po tym, jak Feyra ocaliła Prythian, mogłoby się wydawać, że baśń dobiega końca. Dziewczyna, bezpieczna i otoczona luksusem, przygotowuje się do poślubienia ukochanego Tamlina. Przed nią długie i szczęśliwe życie.

Sęk w tym, że Feyra nigdy nie chciała być księżniczką z bajki. Zresztą zupełnie nie nadaje się do tej roli. W snach wciąż powracają do niej wymyślne tortury Amaranthy i zbrodnia, którą popełniła, by się od nich uwolnić. Pragnący zapewnić jej bezpieczeńtwo Tamlin próbuje zamknąć Feyrę w złotej klatce. W jej nowym nieśmiertelnym ciele drzemią moce, których dziewczyna nie umie opanować. W dodatku o spłatę swojego długu upomina się największy wróg Tamlina - Rhysand, Książę Dworu Nocy. 

Recenzja:

Jeśli chodzi o twórczość Sarah J. Maas to podchodzę do niej z dużą sympatią. Szklany tron uwielbiam, chociaż żeby to odkryć, potrzebowałam dwóch podejść do czytania, natomiast Dwór cierni i róż intrygował mnie i kusił, odkąd tylko o nim usłyszałam. Bałam się tej serii, ale moje obawy zniknęły, gdy tylko przeczytałam pierwszy tom. Od tamtego czasu chciałam jak najszybciej dostać w swoje ręce drugi, i wreszcie się to udało: ogromne tomiszcze Dwór mgieł i furii trafiło w moje ręce. Czy kolejna część przygód Feyry urzekła mnie tak, jak pierwsza?

Na samym początku muszę przyznać, że bardzo dłużyło mi się pierwsze sto stron. Wydaje mi się, że było to spowodowane dość dużą przerwą między czytaniem Dworu cierni i róż a Dworu mgieł i furii. Nie uznaję tego za duży minus, bo przede wszystkim ten wstęp był potrzebny – oglądamy kontynuację losów Feyry, to, jak radzi sobie w nowej sytuacji, co się dzieje z nią i wokół niej. Jest to jak najbardziej ważne dla całej fabuły, dla zrozumienia postępowania bohaterki, a także oczywiście dla całej reszty wydarzeń. Poza tym, gdy tylko znów wciągnęłam się w świat stworzony przez Maas, zapomniałam o tym, ile książka ma stron, myślałam tylko, że to i tak za mało, by się nacieszyć tymi wydarzeniami, bohaterami i emocjami…

…bo w tym Maas jest świetna, to trzeba przyznać. Wydaje czytelnikom prawdziwą ucztę, jej bohaterowie są realistyczni i dający się polubić lub znielubić – zależy oczywiście, jaką rolę odgrywają w wydarzeniach, a i to jest często bardzo umowne. Bo tak jak nie ma człowieka tylko dobrego lub tylko złego, tak w twórczości Maas postacie są wielowymiarowe, w jednej chwili zdają się ciemne, by w następnej przejść na stronę jasną i na odwrót. Maas jest bardzo dobra w zaskakiwaniu, bo tak jak w Szklanym tronie kilka jej wyborów było dla mnie zdumiewających, tak i w Dworze mgieł i furii rozwiązania, które zastosowała, były zdecydowanie świeże i nieprzewidywalne. Ale to tylko sprawia, że czyta się każdą kolejną stronę z większą ciekawością, niecierpliwością i strachem – czy to wszystko doprowadzi do szczęśliwego zakończenia? Czy ci, którzy zdają nam się dobrzy, rzeczywiście nimi są?

No właśnie. Wiecie, w czym Maas też się najwyraźniej lubuje? W zwrotach akcji, manipulowaniu emocjami czytelników i cliffhangerach. Tyle razy kończy swoje książki w momentach wywołujących przerażenie i niedającą się zaspokoić ciekawość, że aż jej za to nie cierpię. I jednocześnie uwielbiam, bo niewielu pisarzy jest w stanie tak podnieść mi ciśnienie, jak ona, i to w taki sposób, że doskonale rozumiem, co robi i jeszcze ją za to muszę podziwiać. Chociaż było kilka momentów, które wywoływały zgrzyt czy przewrócenie oczami, to bardzo szybko da się o nich zapomnieć, gdy przychodzi do tych najważniejszych dla serii wydarzeń.

Dwór mgieł i furii to bardzo dobra kontynuacja rozpoczętego w poprzedniej części połączenia Pięknej i Bestii z legendami o magicznych stworzeniach. Rozgrywane w tym tomie akcje czasem narastają powoli, czasem są bardzo dynamiczne, ale w przeważającej części zaskakują i pozostawiają czytelnika z jednym uczuciem – chęci sięgnięcia po więcej. Dlatego cieszę się, że mam już pod ręką Dwór skrzydeł i zguby, i na razie nie myślę o tym, co będzie, jeśli Maas w podobny sposób zakończy i kolejną część. W tej chwili skupiam się na jednym – mam w swojej biblioteczce serię, która wciąga, zaskakuje, bawi i porusza, a więc robi wszystko to, co powinna dobra powieść.

A wy, znacie już Dwory genialnej Sarah J. Maas?