Józef Ignacy Kraszewski - "Stara baśń"

Autor: Józef Ignacy Kraszewski

Tytuł: Stara baśń

Wydawnictwo: MG

Data wydania: 2018

Ilość stron: 400

Ocena: 8/10

PATRONAT KSIĄŻKOWIRU

Opis:

Cudowna, wręcz magiczna powieść Kraszewskiego, która przenosi nas w czasy dawnej Słowiańszczyzny. Nawiązuje do staropolskich podań i legend, a jej akcja rozgrywa się przed powstaniem państwa polskiego na ziemiach plemienia Polan.

Władzę sprawuje okrutny kneź, Chwostek, oraz jego żona – Niemka Brunhilda. Oboje marzą o wprowadzeniu władzy absolutnej, podobnej do tej, jaką mają władcy w Niemczech. Nie odpowiada to miejscowym kmieciom nawykłym do poszanowania swobód przez rządzących. Kneź pewny swojej siły działa coraz bezwzględniej. Kiedy wybucha bunt, wzywa na pomoc niemieckich popleczników…

Obok politycznego drugim wątkiem powieści jest miłosny: Doman, młody kmieć i wojownik, zakochuje się w pięknej Dziwie – córce szanowanego kmiecia Wisza. Ta jednak przeznaczona została do służby bogom, więc odmawia Domanowi, który mimo to postanawia uczynić wszystko, by ją zdobyć.

Recenzja:

Czasy dawnej Słowiańszczyzny, staropolskie podania i legendy, baśniowa, wręcz magiczna rzeczywistość. Właśnie ten temat ostatnio bardzo mnie fascynuje, dlatego gdy tylko pojawiła się możliwość poznania Starej baśni, nie wahałam się długo. Już po otworzeniu książki zostałam zachwycona pięknym, plastycznym językiem i cudownymi opisami, a dalej było tylko lepiej. Jestem naprawdę szczęśliwa, że mogłam objąć tę książkę patronatem książkowiru – bo dokładnie tak, jak zapowiedziano na czwartej stronie okładki, jest to „perła literatury polskiej”, a patronowanie takiej powieści jest prawdziwą przyjemnością.

Czas przed powstaniem państwa polskiego na ziemiach plemienia Polan. U władzy jest kneź Chwostek marzący razem z żoną Brunhildą o wprowadzeniu władzy absolutnej. Ale ich plany nie podobają się reszcie kmieciów, którzy przywykli już do tego, że rządzący szanują ich swobodę i starają się nie przekraczać granic. Chwostek jest jednak uparty, chce mieć władzę podobną do tej, jaką posiadają władcy niemieccy. Dąży do tego każdym możliwym sposobem, co szybko doprowadza do buntu. Jak ten się zakończy?  I czy pośród tego konfliktu jest miejsce na uczucie między dziewczyną przeznaczoną do służy bogom a młodym wojownikiem?

Jak wspomniałam już na samym początku, zostałam oczarowana przez styl Józefa Ignacego Kraszewskiego. Ta książka to prawdziwy majstersztyk jeśli chodzi o opisy, język pisarza jest plastyczny, swobodny i lekki, czyta się go z ogromną przyjemnością. Już wiele razy pisałam, że jestem raczej fanką dialogów i szybkiej akcji, ale dla takich pozycji byłabym skłonna zmienić zdanie. Czytanie każdej kolejnej strony to po prostu uczta dla czytelnika, który nie dość, że odczuwa podziw, widząc to wszystko, to jeszcze może poszerzać swoją wiedzę z zakresu dawnej Słowiańszczyzny –  mamy więc same korzyści.

Postacie wykreowane przez autora są ciekawe, różnobarwne i skonstruowane bardzo dobrze. Idealnie oddają klimat tamtych czasów, sposoby myślenia oraz działania. Do tego w książce stale przeplatają się motywy dawnych wierzeń, mitów i legend, które ja po prostu uwielbiam. Naprawdę przyjemnie czyta się je wszystkie ubrane w jedną, zachwycającą kunsztem, historią i bohaterami pozycję. 

Stara baśń to istotnie lektura obowiązkowa dla każdego Polaka – dla każdego, który chce dowiedzieć się więcej o historii swoich przodków, poznać czasy, gdy na terenie Polski nadal wierzono w różne bóstwa, a przekazywane z ust do ust legendy były uznawane za jak najbardziej rzeczywiste. Józef Ignacy Kraszewski zabiera czytelnika w ciekawą podróż, wypełnioną zachwycającymi, ale też pełnymi humoru i grozy obrazami. Proponuje wycieczkę po okolicznych domostwach, lasach i wsiach, i robi to w wyśmienitym stylu. Dlatego gorąco zachęcam każdego z was do sięgnięcia po Starą baśń i wybrania się na tę wycieczkę. Nie pożałujecie!