Andrzej Ziemiański - "Zapach szkła. Część 1"

Autor: Andrzej Ziemiański

Tytuł: Zapach szkła. Część 1

Tytuł kolekcji: Mistrzowie Polskiej Fantastyki 12
Wydawnictwo: Edipresse i Fabryka Słów

Rok wydania: 2018

Ilość stron: 250

Ocena: 6/10

Opis:
 Wybuchowa mieszanka akcji, bezpośredniości graniczącej z brutalnością i... zadumy.
Rzadko kiedy spotyka się autora, który potrafi jednocześnie podnieść czytelnikowi tętno i zmusić go do myślenia, bez konieczności obciążania tekstu długimi wywodami. Ziemiański podaje nam wykwintne danie, a do popicia dostajemy schłodzone piwko.

Recenzja:

Po skończeniu Achai miałam wrażenie, że jednak nie polubię się z twórczością Andrzeja Ziemiańskiego. Do Zapachu szkła podeszłam bardzo ostrożnie i z wątpliwościami, ale byłam zdeterminowana i chciałam dać jeszcze jedną szansę autorowi. Bo przecież na podstawie zaledwie trzech z jego wielu publikacji nie powinno się od razu skreślać całej reszty. Poza tym krótkie formy to podobno jego specjalność, więc… Jak to było w przypadku kolejnych tekstów Ziemiańskiego?

Powiem tak: opis książki nie zdradza właściwie niczego. Gdy otwieramy powieść, nie wiemy czego się spodziewać, no może oprócz tego, że zobaczymy w środku coś, nad czym będziemy musieli się zastanowić, ale nie zostanie to przedstawione w przydługiej i nudnej formie (w końcu to opowiadania). Taka obietnica może skusić i dać pragnienie na teksty naprawdę wysokich lotów. I właściwie to dość miła odmiana, bo czasami blurby książkowe zdradzają całą fabułę i psują przyjemność czytania, więc uznaję ten zabieg za duży plus.

Wróćmy jednak do wnętrza książki, bo przecież to o nim chciałam napisać. Jako że dopiero co wyszłam ze świata Achai, dość szybko udało mi się wkręcić w nową rzeczywistość, dzięki poznaniu już stylu autora. Nie powiem, żeby coś się w tym względzie bardzo zmieniło, nadal nie jestem do końca przekonana do specyficznego humoru, wtrąceń czy dygresji Ziemiańskiego, ale Zapach szkła czytało mi się szybko i przyjemnie. Wydaje mi się zresztą, że te elementy, które wymieniłam przed chwilą, równie dobrze mogą zostać przez innych czytelników pochwalone, więc ja nie uznaję ich nawet za minus, jedynie niewielką przeszkodę na mojej czytelniczej drodze.

Zapach szkła. Część 1 to książka składająca się z 3 części. Pierwsze opowiadanie noszące ten sam tytuł co zbiór jest osobną cząstką, natomiast dwa kolejne, Bomba Heisenberga i Legenda się ze sobą łączą. Wszystkie trzy natomiast sprawiają wrażenie bardziej opowieści kryminalnych czy historycznych podrasowanych elementami fantastyki, czasem nawet sci-fi. Dwa ostatnie (przede wszystkim) to właściwie historia alternatywna, dość ciekawie przedstawiona, rzeczywiście skłaniająca do pozostania na chwilę w wykreowanym przez autora świecie, ale powiem szczerze, że to pierwsze opowiadanie z tej części podobało mi się najbardziej, chociaż wszystkie miały swoje dobre momenty, i też takie gorsze. Jestem bardzo ciekawa tego, jak będą się przedstawiać kolejne, w drugiej części.

Narracja jest prowadzona w trzeciej osobie, więc znów odpowiednio możemy się zdystansować, patrzeć z bardzo korzystnego punktu na wydarzenia. Natomiast jeśli chodzi o bohaterów, są oni zarysowani bardzo dobrze. Nie będę się rozdrabniać na każdego z osobna, bo – skoro to opowiadania – było ich wielu, ale tym razem sądzę, że autorowi udało się wykreować główne postacie dobrze i realistycznie. Chociaż nie powiem, żeby wywoływali jakąś ogromną sympatię, nie wywołują też nienawiści, są zwyczajni, niby prości, ale też złożeni i ta złożoność oddaje najbardziej charakter opowiadań.

Zapach szkła to specyficzna książka, napisana dobrze, ciekawie i rzeczywiście podnosząca tętno oraz skłaniająca do myślenia jednocześnie dzięki intrygującym rozwiązaniom i zwrotom akcji. Przyznam, że nie przepadam za czytaniem zbiorów opowiadań, po prostu w większości przypadków mnie męczą, ale Ziemiańskiemu tym razem udało się osiągnąć odwrotny efekt. Jego opowiadania wciągają, zaskakują, przerażają i wywołują konsternację. A taką mieszankę nie sposób zignorować. Dlatego czekam na drugą część Zapachu szkła, a was zachęcam już teraz do sięgnięcia po pierwszą.