Florence Williams - „Natura leczy, czyli co sprawia, że jesteśmy szczęśliwsi, zdrowsi i bardziej kreatywni”

Tytuł: Natura leczy, czyli co sprawia, że jesteśmy szczęśliwsi, zdrowsi i bardziej kreatywni

Autor: Florence Williams

Wydawnictwo: WydawnictwoUniwersytetu Jagiellońskiego

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 304

Opis:

Zacznij czerpać z natury pełnymi garściami!

Autorka udowadnia, że najlepsze sposoby na poprawę naszego zdrowia są na wyciągnięcie ręki! Wraz z Florence Williams odkrywamy „leśne terapie” w zaciszu koreańskich gajów cyprysowych; pozytywny wpływ obozów survivalowych oraz korzyści płynące ze spacerów po miejskich parkach. Drzewa za oknem, śpiew ptaków czy zapach sosny mają niebagatelne znaczenie dla naszego samopoczucia. Ta książka dowodzi, że obcowanie z naturą wpływa na ciało i umysł - wzmacnia odporność, obniża ciśnienie krwi, a do tego redukuje stres i pobudza do kreatywnego myślenia.

Od wieków wiedzieli o tym m.in. Ludwik van Beethoven, Nikola Tesla czy Theodore Roosevelt, którzy zachwalali korzyści płynące z długich spacerów i spędzania czasu na świeżym powietrzu. W dzisiejszych czasach coraz częściej pozostajemy zamknięci w czterech ścianach naszych biur, domów albo galerii handlowych i… wiele na tym tracimy. Najwyższa pora to zmienić!

Recenzja:

Zastanawialiście się kiedyś, co jest przyczyną waszego złego samopoczucia? Czy po spędzeniu ośmiu godzin w biurze i kolejnych dwóch w korkach, w nieustannym hałasie, przyszło wam do głowy, że może to przesycone spalinami miejskie powietrze wam nie służy? A jeśli tak, czy zdecydowaliście się wybrać do parku lub lasu miejskiego, by dla odmiany „zaczerpnąć natury”? Autorka tej książki spróbuje przekonać was, że powinniście to robić. Że powinniście spędzać przynajmniej pięć godzin w miesiącu na świeżym powietrzu, by znacząco poprawić swoje zdrowie i samopoczucie. I – że miejsce ma znaczenie, jak udowadniali już Arystoteles i Einstein.

Florence Williams to amerykańska dziennikarka i redaktorka. Gdy wraz z mężem przeprowadziła się z domku położonego w idyllicznym górskim miasteczku do Waszyngtonu, do domu mieszczącego się w pobliżu lotniska, zauważyła u siebie znaczny spadek dobrego samopoczucia: czuła się zdezorientowana, przytłoczona, przygnębiona. To, gdy już otrząsnęła się z marazmu, skłoniło ją do rozpoczęcia badań nad związkami natury i ludzkiego mózgu. Zaczęła się zastanawiać, co takiego ma w sobie przyroda, czego potrzebują ludzie i jak możemy zapewnić sobie tego czegoś na tyle dużo, żeby być jak najlepszą wersja siebie. W poszukiwaniu odpowiedzi na te pytania wyjechała do Japonii, gdzie przyglądała się tamtejszemu zwyczajowi kąpieli leśnych i po raz pierwszy zainteresowała się badaniami naukowymi, które mogły wyjaśnić to, co się z nią działo. Jak się okazało, nie tylko Japończycy interesują się wypływem natury na ludzki mózg, badania w tym zakresie prowadzą również Amerykanie czy Szkoci.

Autorka podzieliła książkę na pięć części. W pierwszej przedstawia dwie dominujące teorie wyjaśniające, dlaczego nasze mózgi potrzebują natury, sformułowane przez Japończyków oraz Amerykanów. W kolejnych bada, jak wpływa na nas natura w zależności od dawki: od zalecanego minimum, czyli pięciu godzin w miesiącu, po dłuższe przebywanie w „dziczy”.

Choć autorka niewątpliwie jest przekonana o pozytywnym wpływie natury na mózg człowieka, pozawala sobie na wątpliwości: okej, po kilku dniach spędzonych na łonie natury nasze samopoczucie wyraźnie się poprawia, ale czy to zasługa natury, czy tego, że uciekliśmy z miasta, oderwaliśmy się na chwilę od problemów i zmieniliśmy otoczenie? Kolejne wyniki badań, które przytacza, mają rozwiać te wątpliwości. Nie musicie się jednak martwić, że ostatecznie autorka każe wam wyrzucić telefony do jeziora i przeprowadzić się do lasu – jest świadoma, że nasze życie przeniosło się do wnętrz, ale szuka sposobów na lepsze zaplanowanie swojego dnia, a nawet życia, tak by wszyscy na tym skorzystali.

Williams przytacza liczne badania i opisuje swój udział w nich. Robi to dość przystępnie, ale choć po kolorowej, nieco dziecinnej okładce można się tego nie spodziewać, ostatecznie jest to książka popularnonaukowa, więc wymaga od czytelnika skupienia. Dużym plusem publikacji jest zamieszona na końcu obszerna bibliografia, z której większość pozycji została przetłumaczona na język polski – jeśli tylko kogoś zainteresuje ten temat, będzie wiedział, gdzie szukać, by się w niego zagłębić.

Każdy człowiek jest inny i choć na autorkę natura może działać zbawiennie (nastawienie odgrywa tu na pewno ogromną rolę), nie jestem przekonana, czy i ja mam w sobie równie silną potrzebę przebywania na jej łonie. Ta książka przekonała mnie jednak na tyle, że będę pilnowała, by przynajmniej te pięć godzin w miesiącu spędzić na świeżym powietrzu – jeśli to ma mi pomóc, czemu nie. A jeśli nawet nie odczuję jakiejś znaczącej poprawy samopoczucia i wzrostu kreatywności, tak czy inaczej nie będzie to czas stracony. Zachęcam do przeczytania, może was również ta książka zainspiruje.